Tutkunun erken keşfi büyük talih

JoKeR

Active member
Birinci yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?

Bir şey eksikmiş üzere bir tamamlanmışlık. Olmak sevinci. Tutkusu yazmak olan biri için diğer bir şey olmazdı herbiçimde. İnsan tutkusunu ne kadar erken keşfederse o kadar tamamlanmaya yakın hissediyor kendini. Tutkunun erken keşfi büyük talih. Her şeyle flörtöz alâka kuranlar tutkularını geç keşfediyorlar bu yüzden. Alâkalar da aşk üzere sadakat istiyor zira.

Kitabınızı elinize alınca birinci vakit içinderda ne yaptınız?

En sevdiğim yazıyı açtım, öteki bir gözle daha baktım bir de o biçimde okudum. Bir bakış ne kadar derinleşilebilirse okuma da o kadar çeşitlenebiliyor. Birebir metni sayısız kere, sayısız keşifle okuyabilirsiniz. Her okuyuş sonsuzcadır.

BİRAZ HÜZÜN BİRAZ GURUR

Kitabınızı birinci kime imzaladınız?


Kendilik Cüreti, Zeynep Merdan, Muhit Kitap 2021, 240 sayfa


Babama ve anneme. Evet, klasik bir seçim. Çocukken aferin deyip alkışlardı babam. Yüzünde gururlu bir sevinç olurdu. O gururlu sevinç çocuk bir kalp için en büyük armağandı. yıllar geçti hâlâ o alkıştan daha tatlı bir ödül bilmiyorum. Ve anneme. Annem kendi jenerasyonunun okutulmamış bayanlardan biri. Biraz hüzün biraz gurur, bu hislerle imzaladım.

Yazmaya nasıl başladınız?

Tertipli kitap okumaya 12-13, yazmaya 14-15 yaşında başladım. Yazdığım birinci yazı dostluk üzerine öyküleştirilmiş halde yazılan kısa bir denemeydi. Sıcakta yanmış ve kurumuş bir çiçek alegorisiyle yazmışım. Hissi örtük bir imgeyle dışarı vurmak, oradan fikri bir çıkarıma varmak ve estetik bir sonla nihayetlendirmek… bu biçimde bir şablon icat etmişim o periyot yazılarımla. Bakıyorum da değişen hayli bir şey yok. Latifesi bir yana birinci yazı motivasyonu farklı geliyor hala bana. His ya da fikir niye yazıyla dışarı çıkmak ister? niye somutlaşmak ister? O somutlaştırma itkisinde yazarlığın nüvesi olduğunu düşünüyorum.

Gece mi yazarsınız, gündüz mü?

Şuurum açık olduğu surece her an. Foucault “Yazmak, aslında başta bakılırsamediğim bir şeyi sonunda bulmamı sağlayan bir işe girişmektir” diyor. Güzergâhsız bir yürüyüşe benziyor yazmak. bununla birlikte vakitsiz bir yürüyüşe. Deneme yazdığım biçimde cümlelerimi mısra üzere düşüyorum kimi vakit. Zihnimiz uyumuyor zira daima düşünme halinde. Fikrin gündelik hayattaki bu vakitsizliğinde akıllı telefonlar fazlaca işe yarıyor. Yolda yürürken unutmayayım diye not aldığım fazlaca cümle olmuştur örneğin. Hayal kaydımı da bu biçimde alıyorum; kısa kısa sözleri yan yana getirerek. Uyanınca bu kısa sözlerden düşümü inşa etmiş oluyorum. Twitter hesabımı bile birden fazla defa zihin akışı olarak kullanıyorum.

Defter mi, bilgisayar mı?

Hissi bir yazı ise defter, fikirse bilgisayar… Günlüklerimi defterlere yazıyorum. Lakin yazılarım için katiyetle bilgisayar. Gerekirse bilgisayarda tekraren sefer düzeltiyorum birtakım cümleleri. Cümle inşa edilen bir şey zira. Deftere yazsaydım, üzeri çiziklerle işgale uğrardı kesin. Nesirde epey dikkat edilmiyor lakin bence denemelerin ya da iç sesle yazılan her yazının da ritmi olmalı. İnceleme veyahut makale değilse akışkan olmalı yazı. Denemede bu akışkanlığı, ritmi fazlaca önemsiyorum. Deneme, fikrin estetize edilmesinin en hoş imkânını veriyor. Benim derdim esasen bu; fikrimi estetik formda sunmak. Edebiyatı bu yüzden hoş bir araç olarak kullanıyorum zira asıl tutkum ideoloji.
 
Üst