Ülkemizde umutlu olmak mesai ve inat isteyen bir iş Başarılı sanatçı Ceren Gündoğdu HaftaSonu’na konuştu… Kelam muharriri, müzikçi, müzikal tiyatro oyuncusu Gündoğdu, Türkiye’de her bahiste eşitsizliğin hakim olduğunu söylemiş oldu. Ve ekledi: Umutlu olmayı sürdüreceğim. Aksisi teslim olmak demek.
Türk halk müziği şefi baba Zafer Gündoğdu, Türk müziği ses sanatkarı annenin çocuğu olarak müzik dolu dünyaya gözlerini açan Ceren Gündoğdu şarkıcı, kelam muharriri, müzikal tiyatro oyuncusu olarak farkını ortaya koyuyor… Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Kısmını birincilikle bitiren başarılı sanatçı, tutkularının peşinden gittiğini ve müzikal-tiyatro denilince akla gelen isimlerden biri olmak istediğini söylüyor. İşte güzel sohbetimiz…
– Müzisyen bir anne babanın kızı olarak dünyaya gelmişsiniz, armut tabanına mi düştü?
Çok haklısınız, benim kıssamda ‘müzik ömrün nasıl başladı’ sorusunun yanıtı ‘yaşamım müzikle başladı’ oluyor. Seyahatimin seyrini belirleyen farklı müzik tiplerinin iç içe geçtiği bir yuva oldu.
– Başarılı bir eğitim hayatınız var. Ceren Gündoğdu hak ettiği yerde mi? Yoksa sabır ve azimle hak ettiği yerde olabilmek için çalışmaya devam mı ediyor?
Bu bir seyahat. Sevdiğim şeyi yaptığım, ürettiklerimle mana bulmaya çalıştığım bir seyahat. Bu ‘yolda olma’ halini seviyorum, sabırla ve azimle koşmaya devam ediyorum ve edeceğim. Ve olağan olarak daha epeyce beşere dokunmak istiyorum müziğimle. Seyahatin o kısmının gelmesini de heyecanla bekliyorum.
– Kendinize özgün, dinlendirici ve romantik müziğiniz var. Yazdığınız müziklerin öyküsü var mı?
Müziklerimi birbirine bağlayan ortak nokta romantizm diyebilirim, bir nevi imza misali. Her müziğimin bir kıssası var, esasen benim için müzik müellifliği kıssa anlatıcılığı demek.
BÜYÜK SORUMLULUK
“Zafer Gündoğdu’nun kızı olmak büyük bir sorumluluk” diyen Ceren Gündoğdu şu biçimde konuştu:” Bir türkü albümü hayalim var. Halk müziği geçmişle günümüzü bağlayan bir köprü.”
BARBRA STREISAND İDOLÜM
– Dinleyicilerinizle aranızda nasıl bir bağ var?
Sevdiğim müziklerin süzgecinden geçirilmiş, beni çağrıştıran bir müzikal lisan yaratma gayretindeyim. Buna Türkçe pop yahut alternatif pop değil, lirik pop denmesini isterim tahminen de; hislerin coşkulu bir yoğunlukla aktartıldığı bir müzik. Tam olarak bu biçimde bir müziğin izindeyim. Dinleyicilerimin ortak özelliği bu his yoğunluğuna temas etmeyi seviyor oluşları. Gerçek bir şeyler hissetmek istemeyen, yalnızca ‘eğlenmek’ için konsere gitmek isteyen biri beni dinlemekten pek hoşlanmaz üzere geliyor.
– Sidikli Kasabası Müzikali’nde başrol oynadınız. Damdaki Kemancı Müzikali’nde yer aldınız. Mesleğinizde oyunculuğu nereye koyarsınız?
Müzikal-tiyatro sahnesinde var olmak benim için epey değerli. İtiraf etmekten çekinmediğim bir arzum var hatta; müzikal-tiyatro denilince akla gelen isimlerden biri olmak isterim bir müzikçi ve müzik muharriri olarak. Barbra Streisand idollerimden biri örneğin. Yeni senede Kent Tiyatroları’nda sahnelenmesi planlanan bir Broadway müzikalinin şarkı adaptasyonunu yaptım son olarak. Yani duyacağınız tüm müziklerin Türkçeleştirilmesi işini üstlendim.
HER GÜN YENİ BİLGİ EDİNECEĞİZ
– Dolar 10 TL olmak üzere. Her gün yoksullaşan bir ülkede seni umutlandıran bir şeyler var mı?
Her gün yoksullaşan, bireylerin kendilerini kendilerine has renklerinden dolayı dışlanmış hissettikleri, şiddetin normalize edildiği, adalete inancın tükendiği, niteliğin, eğitimin, yeteneğin, zekanın yerini kısa yoldan köşeyi dönme maksadının aldığı, her alanda vasatlığın kutsandığı, tembelliğin övüldüğü, cinsiyet eşitsizliğinin yine yeniden bir daha üretildiği, muhafazakarlık perdesi gerisine gizlenmiş nefretin birbirine hürmet ve müsamahayı süratli yutmaya devam ettiği, kelam hakkı olanların, tesir gücü olanların bu pozisyonu ve gücü ipe sapa gelmez hususlara dikkat çekmek yahut tanınan olanı övmek için kullandığı bir ülkede umutlu olmak mesai isteyen, inat isteyen bir iş. Ben umutlu olmaya inat ediyorum. Zira ümitsizlik teslim olmak demek. Teslim olmak yerine, hap formunda bize verilen ayrıntıların yetersizliğini kabul edip okuyacağız. Akademisyenleri okuyacağız, uzmanları dinleyeceğiz, müellif çizerleri takip edeceğiz, düzgün müzik dinleyeceğiz, düzgün sohbetler edeceğiz. Sadece bitcoin konuşmayacağız, öteki konuları da tartışacağız dost meclislerinde. Bizler genç jenerasyon olarak o insanları dinler, hakikat insanları yüceltirsek her vakit düzgüne evirme talihimiz var nizamı.
yine tekrar söylenmeli: İstanbul Mukavelesi yaşatır
– ‘Cinayet’ isminde yeni müziğiniz çıktı. Ülkemizde bayan cinayetleri politik mi?
şüphesiz politik. Kamusal alana ilişkin her sorun siyaset ile ilgilidir aslına bakarsan ya da bir öbür bir deyişle toplumsal hayatı düzenleyen bir kavramdır siyaset. Bir ülkede bayanlar ‘öldürülmek istemiyoruz’ diye bağırmak zorunda olduklarını hissediyorlarsa, toplumsal hayatın düzenleniş halinde bir yanlışlık var demektir. Bu yanlışları ortadan kaldıracak kurallar koymak ve yasal değerler almak pekala mümkündür. Bayan katillerinin güzel hal indirimi alabiliyor olması akıl dışıdır, kurbanların türlü münasebetlerle suçlanmasına imkan sağlayan zihniyet, fizikî şiddeti legal kılan ruhsal şiddetin ta kendisidir. Ve yeniden yine söylenmesi gerektiğine inanıyorum; İstanbul Kontratı yaşatır!
– Kadına şiddetin altındaki sorunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Adrienne Rich’in fazlaca sevdiğim bir cümlesi var; ‘Kendini tanıma dileği bayanlar için yalnızca bir kimlik arayışı değil ataerkil toplumun kendi kendini yok etmesini reddedişin de bir kesimidir. Direnişin ta kendisidir.’ Erkek hâkim toplumlarda kemikleşmiş olan bayana şiddet konusunun kökeninde yatan şey, bayanın kim olduğu, nerede ve nasıl var olması gerektiği üzere soruları cevaplama hakkının erkeğe verilmiş olması. meğer her kız çocuğu eğitim hakkına sahip olsa, her bayan toplumsal hayata katılma hakkına sahip olsa, her birey kendini tanıma ve gerçekleştirebilme talihine erişse bayan kimdir sorusuna karşılığını erkek değil bayan verecektir. Bu yanıtı bizler verdiğimiz takdirde de ataerkil tertibin baskısı ve uyumlanamadığımız tarifleri tarihin tozlu sayfalarına karışacaktır. hanımın ve erkeğin eşit imkanlara sahip olmadığı bir tertibi cinsiyet eşitliğine kelamda değil özde inanan bir kuşak altüst edebilir lakin. Yasal düzenlemelerin yanı sıra günlük hayat pratiklerimizin de bu gayret için epey kıymetli olduğuna inanıyorum.
Türk halk müziği şefi baba Zafer Gündoğdu, Türk müziği ses sanatkarı annenin çocuğu olarak müzik dolu dünyaya gözlerini açan Ceren Gündoğdu şarkıcı, kelam muharriri, müzikal tiyatro oyuncusu olarak farkını ortaya koyuyor… Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Kısmını birincilikle bitiren başarılı sanatçı, tutkularının peşinden gittiğini ve müzikal-tiyatro denilince akla gelen isimlerden biri olmak istediğini söylüyor. İşte güzel sohbetimiz…
– Müzisyen bir anne babanın kızı olarak dünyaya gelmişsiniz, armut tabanına mi düştü?
Çok haklısınız, benim kıssamda ‘müzik ömrün nasıl başladı’ sorusunun yanıtı ‘yaşamım müzikle başladı’ oluyor. Seyahatimin seyrini belirleyen farklı müzik tiplerinin iç içe geçtiği bir yuva oldu.
– Başarılı bir eğitim hayatınız var. Ceren Gündoğdu hak ettiği yerde mi? Yoksa sabır ve azimle hak ettiği yerde olabilmek için çalışmaya devam mı ediyor?
Bu bir seyahat. Sevdiğim şeyi yaptığım, ürettiklerimle mana bulmaya çalıştığım bir seyahat. Bu ‘yolda olma’ halini seviyorum, sabırla ve azimle koşmaya devam ediyorum ve edeceğim. Ve olağan olarak daha epeyce beşere dokunmak istiyorum müziğimle. Seyahatin o kısmının gelmesini de heyecanla bekliyorum.
– Kendinize özgün, dinlendirici ve romantik müziğiniz var. Yazdığınız müziklerin öyküsü var mı?
Müziklerimi birbirine bağlayan ortak nokta romantizm diyebilirim, bir nevi imza misali. Her müziğimin bir kıssası var, esasen benim için müzik müellifliği kıssa anlatıcılığı demek.
BÜYÜK SORUMLULUK
“Zafer Gündoğdu’nun kızı olmak büyük bir sorumluluk” diyen Ceren Gündoğdu şu biçimde konuştu:” Bir türkü albümü hayalim var. Halk müziği geçmişle günümüzü bağlayan bir köprü.”
BARBRA STREISAND İDOLÜM
– Dinleyicilerinizle aranızda nasıl bir bağ var?
Sevdiğim müziklerin süzgecinden geçirilmiş, beni çağrıştıran bir müzikal lisan yaratma gayretindeyim. Buna Türkçe pop yahut alternatif pop değil, lirik pop denmesini isterim tahminen de; hislerin coşkulu bir yoğunlukla aktartıldığı bir müzik. Tam olarak bu biçimde bir müziğin izindeyim. Dinleyicilerimin ortak özelliği bu his yoğunluğuna temas etmeyi seviyor oluşları. Gerçek bir şeyler hissetmek istemeyen, yalnızca ‘eğlenmek’ için konsere gitmek isteyen biri beni dinlemekten pek hoşlanmaz üzere geliyor.
– Sidikli Kasabası Müzikali’nde başrol oynadınız. Damdaki Kemancı Müzikali’nde yer aldınız. Mesleğinizde oyunculuğu nereye koyarsınız?
Müzikal-tiyatro sahnesinde var olmak benim için epey değerli. İtiraf etmekten çekinmediğim bir arzum var hatta; müzikal-tiyatro denilince akla gelen isimlerden biri olmak isterim bir müzikçi ve müzik muharriri olarak. Barbra Streisand idollerimden biri örneğin. Yeni senede Kent Tiyatroları’nda sahnelenmesi planlanan bir Broadway müzikalinin şarkı adaptasyonunu yaptım son olarak. Yani duyacağınız tüm müziklerin Türkçeleştirilmesi işini üstlendim.
HER GÜN YENİ BİLGİ EDİNECEĞİZ
– Dolar 10 TL olmak üzere. Her gün yoksullaşan bir ülkede seni umutlandıran bir şeyler var mı?
Her gün yoksullaşan, bireylerin kendilerini kendilerine has renklerinden dolayı dışlanmış hissettikleri, şiddetin normalize edildiği, adalete inancın tükendiği, niteliğin, eğitimin, yeteneğin, zekanın yerini kısa yoldan köşeyi dönme maksadının aldığı, her alanda vasatlığın kutsandığı, tembelliğin övüldüğü, cinsiyet eşitsizliğinin yine yeniden bir daha üretildiği, muhafazakarlık perdesi gerisine gizlenmiş nefretin birbirine hürmet ve müsamahayı süratli yutmaya devam ettiği, kelam hakkı olanların, tesir gücü olanların bu pozisyonu ve gücü ipe sapa gelmez hususlara dikkat çekmek yahut tanınan olanı övmek için kullandığı bir ülkede umutlu olmak mesai isteyen, inat isteyen bir iş. Ben umutlu olmaya inat ediyorum. Zira ümitsizlik teslim olmak demek. Teslim olmak yerine, hap formunda bize verilen ayrıntıların yetersizliğini kabul edip okuyacağız. Akademisyenleri okuyacağız, uzmanları dinleyeceğiz, müellif çizerleri takip edeceğiz, düzgün müzik dinleyeceğiz, düzgün sohbetler edeceğiz. Sadece bitcoin konuşmayacağız, öteki konuları da tartışacağız dost meclislerinde. Bizler genç jenerasyon olarak o insanları dinler, hakikat insanları yüceltirsek her vakit düzgüne evirme talihimiz var nizamı.
yine tekrar söylenmeli: İstanbul Mukavelesi yaşatır
– ‘Cinayet’ isminde yeni müziğiniz çıktı. Ülkemizde bayan cinayetleri politik mi?
şüphesiz politik. Kamusal alana ilişkin her sorun siyaset ile ilgilidir aslına bakarsan ya da bir öbür bir deyişle toplumsal hayatı düzenleyen bir kavramdır siyaset. Bir ülkede bayanlar ‘öldürülmek istemiyoruz’ diye bağırmak zorunda olduklarını hissediyorlarsa, toplumsal hayatın düzenleniş halinde bir yanlışlık var demektir. Bu yanlışları ortadan kaldıracak kurallar koymak ve yasal değerler almak pekala mümkündür. Bayan katillerinin güzel hal indirimi alabiliyor olması akıl dışıdır, kurbanların türlü münasebetlerle suçlanmasına imkan sağlayan zihniyet, fizikî şiddeti legal kılan ruhsal şiddetin ta kendisidir. Ve yeniden yine söylenmesi gerektiğine inanıyorum; İstanbul Kontratı yaşatır!
– Kadına şiddetin altındaki sorunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Adrienne Rich’in fazlaca sevdiğim bir cümlesi var; ‘Kendini tanıma dileği bayanlar için yalnızca bir kimlik arayışı değil ataerkil toplumun kendi kendini yok etmesini reddedişin de bir kesimidir. Direnişin ta kendisidir.’ Erkek hâkim toplumlarda kemikleşmiş olan bayana şiddet konusunun kökeninde yatan şey, bayanın kim olduğu, nerede ve nasıl var olması gerektiği üzere soruları cevaplama hakkının erkeğe verilmiş olması. meğer her kız çocuğu eğitim hakkına sahip olsa, her bayan toplumsal hayata katılma hakkına sahip olsa, her birey kendini tanıma ve gerçekleştirebilme talihine erişse bayan kimdir sorusuna karşılığını erkek değil bayan verecektir. Bu yanıtı bizler verdiğimiz takdirde de ataerkil tertibin baskısı ve uyumlanamadığımız tarifleri tarihin tozlu sayfalarına karışacaktır. hanımın ve erkeğin eşit imkanlara sahip olmadığı bir tertibi cinsiyet eşitliğine kelamda değil özde inanan bir kuşak altüst edebilir lakin. Yasal düzenlemelerin yanı sıra günlük hayat pratiklerimizin de bu gayret için epey kıymetli olduğuna inanıyorum.