Yeni Şafak müellifi Hayrettin Karaman, “Alevi genç ile Sünni bir kızın evlenemeyeceği” doğrultusundaki reaksiyon çeken açıklamasının akabinde bahse ait olarak kaleme aldığı bugünkü yazısında, “Siyasi yahut ideolojik bağnazlık, hırs ve kin yalnız gözlerini değil, vicdanlarını da kör etmiş olan fitne-fesat taifesi senelerca evvel yazılmış yazıları çarpıtarak piyasaya sürüyor, Sünnî-Alevî ihtilafını kaşıyarak birliğimizin bozulması kıymetine menfur emellerine ulaşmak istiyorlar” dedi.
Karaman’ın “Birliğimizin düşmanları” başlıklı bugünkü yazısında, “Son günlerde toplumsal medya dedikodu ortamında bana izafe edilen bu biçimde bir çarpıtmaya karşılık olarak bir daha senelerca evvel yazdığım bugün de altına imza attığım bir yazımı sunuyorum” diyerek aktardığı kısım şöyleki:
Çocukluğumu ve birinci gençliğimi Çorum›da yaşadım. Arkadaşlarımın birçoğu, ortak kültürümüzün Alevî rengine mensup aile çocukları idi. Yaramazlıkları da birlikte yapardık, teravihe de birlikte masraf, çocukluk idraki ortasında eğlenceli bir ibadet olan bu namazı birlikte kılardık. Dinî bayramlar hepimizin bayramı idi, büyüklerimiz Sünnî’si, Alevî’si bayram namazını bir arada kılar, ayrım gözetmeden bayramlaşırlardı. Büyüklerimizin şuurlarının derinliklerinde bir ayrım tahminen vardı, daha fazlaca kız alıp vermede bu ayrımın su üstüne çıktığı da olurdu, lakin bir daha de lisana getirilen öteki mazeretler olurdu.
On sekiz yaşımda okumak için memleketimden ayrıldığımda halkımızın sosyokültürel havası bu idi.
12 Eylül darbesindilk evvel birtakım müellifler içinde, Sünnîlik-Alevîlik konusu etrafında tartışmalar olmuş, bunlar gazete ve mecmualarda neşredilmişti, lakin bu tartışmaların halk tabanına bir ihtilaf, hele de bir tefrika kıvılcımı olarak düşmesi vaki olmamıştı. Darbeden daha sonra birtakım üniversite hocaları ve gazeteciler, Diyanet İşleri Başkanlığı’nda Alevîliğin de bir biçimde temsil edilmesi talebini lisana getirdiler ve bu talep vakit zaman yinelandı. Fakat bunun da tabandan geldiğine dair bir alamet mevcut değildir.
Ülkemizde Sünnî-Alevî ihtilafı, sağ-sol çatışmasıyla birlikte ve onun ortasında geliştirildi: Solcular, Alevî kardeşlerimizi kendi saflarına çekerek sağcılara karşı kullanmak istediler. Derken 1978 Maraş ve 1980 Çorum olaylarına kadar gelindi.
Artık yeni dünya nizamı diye bir oyunun içine girdik, Sovyet Rusya›nın dağılması, solculuğa kıymetli bir darbe vurdu. Dağılan solcuların bir kısmı radikal Kemalizm’in ortasında yer aldılar; laiklik, demokrasi, insan hakları üzere yükselen pahaları kullanarak, bunlara karşı üzere gösterdikleri bir kısım Sünnî Müslümanları çaba amacı olarak seçtiler, Sünnîliği «İslam›ın Arap yorumu», Alevîliği ise “İslâm’ın Türk yorumu» olarak ayırmaya, insanımızı parçalayıp birbirine düşürmeye teşebbüs ettiler. Her iki zümre içinde eksik olmayan bilgisiz, heyecanlı, mutaassıp tipleri tahrik ederek çatışmalara sebep oldular.
Biz Alevî’si, Sünnî’si, Türk’ü, Kürd’ü, Çerkez’i, Laz’ı… ile bu ülkenin Müslüman milletiyiz, asırlardır kardeşlik şuuru ortasında yaşadık ve hem nimeti, hem külfeti paylaştık. Birlik ve birlikteliğe, dayanışmaya ve paylaşmaya en muhtaç bulunduğumuz bu günlerde oyuna gelip parçalanacak mıyız, birbirimize düşüp düşmanı güldürecek miyiz?
neden azami müştereğimizi (yüzlerce ortak değerlerimizi) göz arkası ediyor da aslında dinin özü ile alakası bulunmayan farklı noktalarımızı kaşıyor, büyütüyor ve -tarihin küflü sayfalarında bırakacak yerde- bir daha tartışma gündemine çekiyoruz?
Türkiye’de yaşayan her vatandaş Sünnî yahut Alevî olsa ülkemizin kaygıları, problemleri dermana ve tahlile kavuşacak mı?
Ben çocukluk ve birinci gençliğimi tıpkı dinin mensupları, bir bütünün ayrılmaz modülleri olarak birlikte yaşadığım Alevî kardeşlerimle paylaştığımız hislerin hasretini çekiyorum. Köprünün altından akan sular bu hisleri alıp götüremez. Kâfi ki, başkanlar, âlimler, ârifler, aydınlar, eğitimciler akıllarını başlarına dersin, küçük hesaplar peşinde büyük bedelleri heba etme gafletinden vazgeçsin ve oyuna gelmesinler!
| Karaman, kendisine ilişkin internet sitesinde, kendini Sünni olarak söz eden bir bayanın, “Alevi ile evlenilir mi?” istikametindeki sorusuna, “Eğer bilerek Aleviliğini koruyorsa, Alevilere ilişkin olup İslam ile bağdaşması mümkün olmayan inançları ve uygulamaları koruma ediyorsa o genç ile Sünni bir kız evlenemez” karşılığını vermişti. Karaman’ın kelamları tartışma konusu olmuştu. |
Karaman’ın “Birliğimizin düşmanları” başlıklı bugünkü yazısında, “Son günlerde toplumsal medya dedikodu ortamında bana izafe edilen bu biçimde bir çarpıtmaya karşılık olarak bir daha senelerca evvel yazdığım bugün de altına imza attığım bir yazımı sunuyorum” diyerek aktardığı kısım şöyleki:
Çocukluğumu ve birinci gençliğimi Çorum›da yaşadım. Arkadaşlarımın birçoğu, ortak kültürümüzün Alevî rengine mensup aile çocukları idi. Yaramazlıkları da birlikte yapardık, teravihe de birlikte masraf, çocukluk idraki ortasında eğlenceli bir ibadet olan bu namazı birlikte kılardık. Dinî bayramlar hepimizin bayramı idi, büyüklerimiz Sünnî’si, Alevî’si bayram namazını bir arada kılar, ayrım gözetmeden bayramlaşırlardı. Büyüklerimizin şuurlarının derinliklerinde bir ayrım tahminen vardı, daha fazlaca kız alıp vermede bu ayrımın su üstüne çıktığı da olurdu, lakin bir daha de lisana getirilen öteki mazeretler olurdu.
On sekiz yaşımda okumak için memleketimden ayrıldığımda halkımızın sosyokültürel havası bu idi.
12 Eylül darbesindilk evvel birtakım müellifler içinde, Sünnîlik-Alevîlik konusu etrafında tartışmalar olmuş, bunlar gazete ve mecmualarda neşredilmişti, lakin bu tartışmaların halk tabanına bir ihtilaf, hele de bir tefrika kıvılcımı olarak düşmesi vaki olmamıştı. Darbeden daha sonra birtakım üniversite hocaları ve gazeteciler, Diyanet İşleri Başkanlığı’nda Alevîliğin de bir biçimde temsil edilmesi talebini lisana getirdiler ve bu talep vakit zaman yinelandı. Fakat bunun da tabandan geldiğine dair bir alamet mevcut değildir.
Ülkemizde Sünnî-Alevî ihtilafı, sağ-sol çatışmasıyla birlikte ve onun ortasında geliştirildi: Solcular, Alevî kardeşlerimizi kendi saflarına çekerek sağcılara karşı kullanmak istediler. Derken 1978 Maraş ve 1980 Çorum olaylarına kadar gelindi.
Artık yeni dünya nizamı diye bir oyunun içine girdik, Sovyet Rusya›nın dağılması, solculuğa kıymetli bir darbe vurdu. Dağılan solcuların bir kısmı radikal Kemalizm’in ortasında yer aldılar; laiklik, demokrasi, insan hakları üzere yükselen pahaları kullanarak, bunlara karşı üzere gösterdikleri bir kısım Sünnî Müslümanları çaba amacı olarak seçtiler, Sünnîliği «İslam›ın Arap yorumu», Alevîliği ise “İslâm’ın Türk yorumu» olarak ayırmaya, insanımızı parçalayıp birbirine düşürmeye teşebbüs ettiler. Her iki zümre içinde eksik olmayan bilgisiz, heyecanlı, mutaassıp tipleri tahrik ederek çatışmalara sebep oldular.
Biz Alevî’si, Sünnî’si, Türk’ü, Kürd’ü, Çerkez’i, Laz’ı… ile bu ülkenin Müslüman milletiyiz, asırlardır kardeşlik şuuru ortasında yaşadık ve hem nimeti, hem külfeti paylaştık. Birlik ve birlikteliğe, dayanışmaya ve paylaşmaya en muhtaç bulunduğumuz bu günlerde oyuna gelip parçalanacak mıyız, birbirimize düşüp düşmanı güldürecek miyiz?
neden azami müştereğimizi (yüzlerce ortak değerlerimizi) göz arkası ediyor da aslında dinin özü ile alakası bulunmayan farklı noktalarımızı kaşıyor, büyütüyor ve -tarihin küflü sayfalarında bırakacak yerde- bir daha tartışma gündemine çekiyoruz?
Türkiye’de yaşayan her vatandaş Sünnî yahut Alevî olsa ülkemizin kaygıları, problemleri dermana ve tahlile kavuşacak mı?
Ben çocukluk ve birinci gençliğimi tıpkı dinin mensupları, bir bütünün ayrılmaz modülleri olarak birlikte yaşadığım Alevî kardeşlerimle paylaştığımız hislerin hasretini çekiyorum. Köprünün altından akan sular bu hisleri alıp götüremez. Kâfi ki, başkanlar, âlimler, ârifler, aydınlar, eğitimciler akıllarını başlarına dersin, küçük hesaplar peşinde büyük bedelleri heba etme gafletinden vazgeçsin ve oyuna gelmesinler!