Yeni Şafak müellifi İsmail Kılıçarslan, ‘geçim derdi’ içerisinde olan halkın pahalılığı iliklerinde hissettiğini belirterek “Orta sınıf dolce vitanın bittiğini kabul edip ayağını yorganına nazaran uzatmayı öğrenecek” dedi.
Kılıçarslan, “Geçim derdi” başlıklı yazısında “Ekonomik olarak Türkiye’nin önünün daha açık olduğu bir periyot hatırlamıyorum” görüşünü lisana getirdi. Karadeniz’de bulunan doğalgaz ile Yozgat ve Ağrı’daki uranyum rezervlerini örnek veren Kılıçarslan, şu biçimde devam etti:
“Net biçimde tabir etmem gerekir ki “geçim derdi” bütün bunların önüne, hatta tam önüne geçmiş durumda Türkiye’de.
Hatırlayanlarınız olacaktır. Döviz krizinde birtakım mamüllerin değil zamlanması, meblağları bile oluşmadı. Esnaf, malını satmaktan yana olmadı zira. Döviz yüzde 30 aşağı gelmesine karşın o krizde oluşan fiyatlar yerli yerinde duruyor. Aksi istikamette bir hareketlilik görmüş değiliz.
Öteki yandan, yüksek döviz kuruyla ihracata yönelen üretici, iç piyasaya mal tedariki konusunda ya gönülsüz davranıyor ya da devasa yükseklikte fiyatlar öne sürüyor. Bu da iç piyasaya mal tedariki işini o ya da bu oranda ya sekteye uğratıyor ya da olmayacak fiyatlarla karşılaşıyorsunuz.
Bu işin iç piyasaya bakan bir cephesi. Öteki cephe ise direkt ‘geçim derdi’ içerisindeki halkın iliklerinde hissettiği pahalılık.”
Orta sınıfın “öldük bittik” kampanyalarına prestij etmediğini yazan Kılıçarslan şöyleki devam etti: “’Vaatlerle kuşatılmış orta sınıf masalı’ dünyanın her yerinde bitiyor, Türkiye’de de bitecek o ya da bu türlü. Orta sınıf, nitekim orta sınıf olduğunu hatırlayıp kabullenene kadar da sürecek bu bitiş. Zira “vaatlerle kuşatılmış orta sınıf masalı” sürdürülebilir değil. Bunu dediğimde direkt iktidarı savunduğumun düşünüleceğini bilsem de diyeceğim: ‘Orta sınıf dolce vitanın bittiğini kabul edip ayağını yorganına nazaran uzatmayı öğrenecek.
Durum, alt sınıflar ve prekarya için güç asıl. Elektrik, doğalgaz, su, ekmek, besin ve ulaşım üzere temel muhtaçlıklarını döndürebilecek bir “minimum ekonomik düzen” kuramadı zira alt sınıflar. Geride bıraktığımız döviz krizin düzensizliğinin en önemli yarası alt sınıflarda açılmış oldu bu biçimdece.
Buraya epey esaslı bir müdahale yapılmalı. Elektrik ve doğalgazda hükümetin bir düzenleme çalışması yaptığı geliyor kulağımıza. Bu güzel bir haber lakin yetmez. Alt sınıflar ve prekaryanın geçim kaygısının ‘minimum ekonomik düzen’e bağlanması kaidesi var. Sübvansiyonla mı olur, öteki usullerle mi bilemem.”
Yazının tamamını okumak için
Kılıçarslan, “Geçim derdi” başlıklı yazısında “Ekonomik olarak Türkiye’nin önünün daha açık olduğu bir periyot hatırlamıyorum” görüşünü lisana getirdi. Karadeniz’de bulunan doğalgaz ile Yozgat ve Ağrı’daki uranyum rezervlerini örnek veren Kılıçarslan, şu biçimde devam etti:
“Net biçimde tabir etmem gerekir ki “geçim derdi” bütün bunların önüne, hatta tam önüne geçmiş durumda Türkiye’de.
Hatırlayanlarınız olacaktır. Döviz krizinde birtakım mamüllerin değil zamlanması, meblağları bile oluşmadı. Esnaf, malını satmaktan yana olmadı zira. Döviz yüzde 30 aşağı gelmesine karşın o krizde oluşan fiyatlar yerli yerinde duruyor. Aksi istikamette bir hareketlilik görmüş değiliz.
Öteki yandan, yüksek döviz kuruyla ihracata yönelen üretici, iç piyasaya mal tedariki konusunda ya gönülsüz davranıyor ya da devasa yükseklikte fiyatlar öne sürüyor. Bu da iç piyasaya mal tedariki işini o ya da bu oranda ya sekteye uğratıyor ya da olmayacak fiyatlarla karşılaşıyorsunuz.
Bu işin iç piyasaya bakan bir cephesi. Öteki cephe ise direkt ‘geçim derdi’ içerisindeki halkın iliklerinde hissettiği pahalılık.”
Orta sınıfın “öldük bittik” kampanyalarına prestij etmediğini yazan Kılıçarslan şöyleki devam etti: “’Vaatlerle kuşatılmış orta sınıf masalı’ dünyanın her yerinde bitiyor, Türkiye’de de bitecek o ya da bu türlü. Orta sınıf, nitekim orta sınıf olduğunu hatırlayıp kabullenene kadar da sürecek bu bitiş. Zira “vaatlerle kuşatılmış orta sınıf masalı” sürdürülebilir değil. Bunu dediğimde direkt iktidarı savunduğumun düşünüleceğini bilsem de diyeceğim: ‘Orta sınıf dolce vitanın bittiğini kabul edip ayağını yorganına nazaran uzatmayı öğrenecek.
Durum, alt sınıflar ve prekarya için güç asıl. Elektrik, doğalgaz, su, ekmek, besin ve ulaşım üzere temel muhtaçlıklarını döndürebilecek bir “minimum ekonomik düzen” kuramadı zira alt sınıflar. Geride bıraktığımız döviz krizin düzensizliğinin en önemli yarası alt sınıflarda açılmış oldu bu biçimdece.
Buraya epey esaslı bir müdahale yapılmalı. Elektrik ve doğalgazda hükümetin bir düzenleme çalışması yaptığı geliyor kulağımıza. Bu güzel bir haber lakin yetmez. Alt sınıflar ve prekaryanın geçim kaygısının ‘minimum ekonomik düzen’e bağlanması kaidesi var. Sübvansiyonla mı olur, öteki usullerle mi bilemem.”
Yazının tamamını okumak için