Yeni Şafak muharriri İsmail Kılıçarslan bugünkü “Yakın tehlike uzak hayal” başlıkla yazısında Türkiye’nin geleceği hakkında olumlu beklentilere sahip olduğu için gündelik siyasetin karanlık dehlizlerine ve türlü ayak oyunlarına prestij etmediğini yazdı. Kılıçarslan “Bakanlar Heyeti listesiyle bu sebeple ilgilenmem. Asıl olanın ‘yürüyüşün yönü’ olduğuna inanırım çünkü. Yürüyüşün istikameti ziyan görmediği sürece, yürüyüşün bizatihi kendisi ziyan görmediği sürece gündelik siyaset, bildiğimiz nizamını kurgulayıp ‘bol oyunlu bir meslek’ olarak yoluna devam etsin varsın” görüşünü lisana getirdi.
Gündelik siyasetin geldiği son noktanın Türkiye’nin yürüyüşüne ziyan verebileceğine dair tasaları bulunanlara kulak verilmesi gerektiğini yazan Kılıçarslan şöyleki devam etti: “Baktığım yerden kendimce gördüğüm şudur. Türkiye’de gündelik siyasete dâhil iktidarın da, muhalefetin de ‘temsil düzeyi’ sıkıntılıdır.
Muhalefetin seviyesini Sedef Kabaş, iktidarın seviyesini de Sedef Kabaş’ın özel ömrü üzerinden tezvirat yapan taife belirlemeye başlarsa o zahmet büyür ve Türkiye’de asla ölmemesi gereken bir şey ölür. Nedir o? Makuliyet.”
İktidar cephesinin davranışsal lisanını muhalefetin “bariyersizliği”nin belirlediğini savunan Kılıçarslan “Bunun da son meselai Sezen Aksu’nun linç edilmesinde gördük. “Yahu ortada linç edecek bir şey yok” diyenin de linç edildiği tuhaf bir yere geldik dayandık. Ya da Sedef Kabaş’ın özel hayatının kurcalandığı yere.
” diye yazdı.
Türkiye’nin hiç olmadığı kadar huzura ve sessizliğe muhtaçlığı olduğunu yazan Kılıçarslan “bir daha açıkça yazacağım: Muhalefet hayli tehlikeli bir oyun olan ‘toplumu kristalize etme’ oyununu oynuyor ve iktidar da bu kristalizasyona karşılık vermenin kederiyle ortamı daha da ‘belirsiz’ hale getiriyor” görüşünü lisana getirdi.
“Hem iktidarın tıpkı vakitte muhalefetin ‘iletişim’de kaldığı bir ülke hayal etmek zorundayız” diyen Kılıçarslan özetle şu biçimde devam etti:“Hem iktidar destekçilerinin birebir vakitte muhaliflerin “birbirlerine katlanabildikleri” bir ülke talep etmek, bu ülkeyi oluşturmak zorundayız.
Birbirimize tahammül etmeyi öğrenmezsek çocuklarımızın yüzüne bakacak halimiz kalmayacak. İster muhalif olalım ister iktidar yanlısı.”
Yazının tamamını okumak için
Gündelik siyasetin geldiği son noktanın Türkiye’nin yürüyüşüne ziyan verebileceğine dair tasaları bulunanlara kulak verilmesi gerektiğini yazan Kılıçarslan şöyleki devam etti: “Baktığım yerden kendimce gördüğüm şudur. Türkiye’de gündelik siyasete dâhil iktidarın da, muhalefetin de ‘temsil düzeyi’ sıkıntılıdır.
Muhalefetin seviyesini Sedef Kabaş, iktidarın seviyesini de Sedef Kabaş’ın özel ömrü üzerinden tezvirat yapan taife belirlemeye başlarsa o zahmet büyür ve Türkiye’de asla ölmemesi gereken bir şey ölür. Nedir o? Makuliyet.”
İktidar cephesinin davranışsal lisanını muhalefetin “bariyersizliği”nin belirlediğini savunan Kılıçarslan “Bunun da son meselai Sezen Aksu’nun linç edilmesinde gördük. “Yahu ortada linç edecek bir şey yok” diyenin de linç edildiği tuhaf bir yere geldik dayandık. Ya da Sedef Kabaş’ın özel hayatının kurcalandığı yere.
” diye yazdı.
Türkiye’nin hiç olmadığı kadar huzura ve sessizliğe muhtaçlığı olduğunu yazan Kılıçarslan “bir daha açıkça yazacağım: Muhalefet hayli tehlikeli bir oyun olan ‘toplumu kristalize etme’ oyununu oynuyor ve iktidar da bu kristalizasyona karşılık vermenin kederiyle ortamı daha da ‘belirsiz’ hale getiriyor” görüşünü lisana getirdi.
“Hem iktidarın tıpkı vakitte muhalefetin ‘iletişim’de kaldığı bir ülke hayal etmek zorundayız” diyen Kılıçarslan özetle şu biçimde devam etti:“Hem iktidar destekçilerinin birebir vakitte muhaliflerin “birbirlerine katlanabildikleri” bir ülke talep etmek, bu ülkeyi oluşturmak zorundayız.
Birbirimize tahammül etmeyi öğrenmezsek çocuklarımızın yüzüne bakacak halimiz kalmayacak. İster muhalif olalım ister iktidar yanlısı.”
Yazının tamamını okumak için