Yeni Şafak gazetesi müellifi Hayrettin Karaman bugünkü köşesinde ‘torpil’ konusuna değinerek, “Kul hakkı yiyenleri, devleti/kamuyu ziyana sokanları namaz, oruç, hac kurtaramaz” değerlendirmesini yaptı.
Karaman yazısında, “Bir işin tahlili elinde, yetkisinde olan şahıslara baskı yapması ve hatırını kullanarak ricada bulunması için bunu yapabilecek bireyler devamlı müracaat mercii oluyorlar. Başvuranlar namazında orucunda beşerler olsalar da torpil kullanarak elde edecekleri kararın legal, kendi hakları olup olmadığına aldırmıyorlar. Ortada bir menfaat var; bu, bir kimsenin belirli bir işe alınması da olabilir, bir ihalenin kazanılması da olabilir; bu ve gibisi konularda aracılık isteyenler liyakat ve hakkaniyetle hiç ilgilenmiyorlar.” kanısını lisana getirdi.
Karaman şu tabirleri kullandı:
Kendilerine “O kişi o makama ehil değil, sırada ehil olanlar var ve bekliyorlar, atanma onların hakkı, o ihale, koşulları kim taşıyorsa ona verilmelidir, sizin istediğiniz ‘şartları taşımayan, ihaleyi alması kamunun faydasına olmayan’ bir menfaat talebi… dendiğinde, daha evvel sevgi, hürmet, hasret cümleleri döktürenler birden sonucuyor ve değişmeyen “argümanını” heyecanla lisana getiriyorlar: Ancak herkes yapıyor, biz de sizi şey belledik geldik, gerekirse biz de size bir “iyilik” yaparız…
İşi yapacak olana nispetle üst yahut kuvvetli durumda olanların hali ise baskıdan ibarettir; “ya yaparsın ya da biz sana yapacağımızı biliriz” noktasına kadar baskı haddini aşarak ilerler.
Haksız bir işin gerçekleşmesi, bir menfaatin elde edilmesi için aracılık eden ve maddi-manevi baskı uygulayanlar şunu bilmelidirler ki, kul hakkı yiyenleri, devleti/kamuyu ziyana sokanları namaz, oruç, hac… kurtaramaz. Bu ibadetlerin kefaret olacağı günahlar, kul hakkı ve büyük günahlar değildir.
Allah Teâlâ dini, iman, ibadet, ahlak, bütünüyle hayat nizamında kılavuz olsun diye göndermiştir.
“Bir mümin erkek yahut bir mümin bayanın, Allah ve resulü bir buyruk ve karar verdiklerinde artık işlerinde bundan diğerini seçme hakları olamaz. Allah’ın ve resulünün buyruğuna itaat etmeyenler yanlışsız yoldan açıkça sapmışlardır” (Ahzâb:33/36).
Karaman yazısında, “Bir işin tahlili elinde, yetkisinde olan şahıslara baskı yapması ve hatırını kullanarak ricada bulunması için bunu yapabilecek bireyler devamlı müracaat mercii oluyorlar. Başvuranlar namazında orucunda beşerler olsalar da torpil kullanarak elde edecekleri kararın legal, kendi hakları olup olmadığına aldırmıyorlar. Ortada bir menfaat var; bu, bir kimsenin belirli bir işe alınması da olabilir, bir ihalenin kazanılması da olabilir; bu ve gibisi konularda aracılık isteyenler liyakat ve hakkaniyetle hiç ilgilenmiyorlar.” kanısını lisana getirdi.
Karaman şu tabirleri kullandı:
Kendilerine “O kişi o makama ehil değil, sırada ehil olanlar var ve bekliyorlar, atanma onların hakkı, o ihale, koşulları kim taşıyorsa ona verilmelidir, sizin istediğiniz ‘şartları taşımayan, ihaleyi alması kamunun faydasına olmayan’ bir menfaat talebi… dendiğinde, daha evvel sevgi, hürmet, hasret cümleleri döktürenler birden sonucuyor ve değişmeyen “argümanını” heyecanla lisana getiriyorlar: Ancak herkes yapıyor, biz de sizi şey belledik geldik, gerekirse biz de size bir “iyilik” yaparız…
İşi yapacak olana nispetle üst yahut kuvvetli durumda olanların hali ise baskıdan ibarettir; “ya yaparsın ya da biz sana yapacağımızı biliriz” noktasına kadar baskı haddini aşarak ilerler.
Haksız bir işin gerçekleşmesi, bir menfaatin elde edilmesi için aracılık eden ve maddi-manevi baskı uygulayanlar şunu bilmelidirler ki, kul hakkı yiyenleri, devleti/kamuyu ziyana sokanları namaz, oruç, hac… kurtaramaz. Bu ibadetlerin kefaret olacağı günahlar, kul hakkı ve büyük günahlar değildir.
Allah Teâlâ dini, iman, ibadet, ahlak, bütünüyle hayat nizamında kılavuz olsun diye göndermiştir.
“Bir mümin erkek yahut bir mümin bayanın, Allah ve resulü bir buyruk ve karar verdiklerinde artık işlerinde bundan diğerini seçme hakları olamaz. Allah’ın ve resulünün buyruğuna itaat etmeyenler yanlışsız yoldan açıkça sapmışlardır” (Ahzâb:33/36).