Afrika’da okulda iftar coşkusu diğer

JoKeR

Active member
2018 yılında Memleketler arası Yeterlilik Mükafatı ile ismini tüm Türkiye’nin öğrendiği, Tanzanya’nın Türk gelini olarak bilinen Sevde Sevan Usak, geçen yedi yılın akabinde Tanzanya’da iki derneğin kurucusu ve iki evladın annesi olarak Türkiye’den kara kıtaya düzgünlük taşımaya devam ediyor.




Evvelce bölgedeki tüm yardım faaliyetleri Usak tarafınca şahsi uğraşlarla sürdürülmekteyken, artık bu yardımlar; evvel Afrika’da kurulan, “Rafiki Organisation” akabinde Türkiye’de kurulan “Paylaşmaktır Hayat Derneği” ile iki ülke içinde uzanan düzgünlük köprüsü üzerinden ulaşıyor. Bilhassa rahmet, rahmet ve paylaşmanın ayı olan Ramazan ayında fitre-fidye ve iftar bağışı ile Türkiye ve Tanzanya içindeki bağlar kat be kat artıyor.



Sevde Sevan Usak ile kurduğu dernekleri, Tanzanya’da düzenledikleri toplu iftarları ve ailesinin yeni üyelerini konuştuk.

PAYLAŞMAKTIR HAYAT

“Afrika’ya yardım götürmeye gitmedim. Eşimle tanıştık, aşık olduk ve evlendik. ötürüsıyla ben evlilik sonucu ile Tanzanya’ya yerleştim. Yerleşince de temel gereksinimlerin bu biçimde farkına vardım” diyen Usak’ın Türkiye ile Tanzanya içinde bir güzellik köprüsü nazaranvi üstüne alan “Rafiki Organisation” ve “Paylaşmaktır Hayat Derneği”nin kuruluş öyküleri 2016 yılında bölgelerinde yaşanan önemli kuraklık sorunu ile başlıyor.



Masai Mara bölgesinde yılın yağış beklenen vaktinde bir damla bile yağış olmayınca hayvancılığın önemli ziyan gördüğünü ve insanların göç etme durumuna geldiklerini söyleyen Usak, istekli fotoğrafçılıktan dolayı sivil toplum kuruluşlarıyla olan bağını kullanarak farklı istekli kuruluşların aracılığıyla dört bölgede su kuyusu açılmasına vesile oluyor. Kuyular açıldıktan daha sonra Türkiye’den getirdiği tohumlar ve Tanzanya’dan satın aldığı fidelerle su kuyularının etrafında tarım faaliyetlerine başlayan Usak’ın bu eforları, hakkında çıkan birinci haberler oluyor ve 2018 yılında Milletlerarası Güzellik Ödülü’ne layık görülüyor.



“Bu ödül ile bir dernek çatısı altında olmadan, ferdi gayretlerimle yapmış olduğum faaliyetler duyulmuş oldu” diyen Usak, bu duyulma sonucunda Türkiye’deki STK ve kurumların kendisine, “Sevde Hanım, Tanzanya’da bir derneğiniz olsun ki biz de sizinle ortak kurumsal projeler yürütebilelim” teklifinde bulunduklarını söylüyor ve ekliyor: “bu biçimdece eşim ve ben Tanzanya’da lokal derneğimiz “Rafiki Organisation”u kurduk. Bu süreçten daha sonra yaşadığım bölgede gördüğüm eksiklikleri tamamlamak için daha özel çalışmalar yapmam gerektiğini düşündüm. Zira orada gördüğüm, heyecanlandığım ve kesinlikle yapılmalı dediğim projeler oldu, ped ve hijyen kiti projesi ya da üniforma projesi gibi…




halbuki tüm sivil toplum kuruluşlarının evvelari bir değil ve bu fazlaca doğal. Türkiye’deki derneğimiz “Paylaşmaktır Hayat” ise iki ülke içinde benim alanda gördüğüm, eksikliğini fark ettiğim projeleri gerçekleştirmek ve Türkiye’den gelecek kişisel katkıyı dahil edebilmek için kuruldu.”

En hoşu toplu okul iftarları

Bir müslüman olarak Ramazan’da Tanzanya’daki günlerini koşturarak geçirdiğini söyleyen Usak, son iki yıldır çocuklarının okulu ve dernek faaliyetleri ötürüsıyla kentte, Darüsselam’da kalıyor. Ramazan geldiğinde ise ailecek köyde olmayı tercih ediyorlar. Ayın birinci haftasında hem aile için birebir vakitte dernek için hazırlıklarını yapıp köylerinin yolunu tutuyor ve Ramazan’ın kalan günlerini orada geçiriyorlar. Elarai Köyü’nde tek tek aileler ile iftar yapmanın ya da orada bir ailenin iftar vermesinin o koşullarda pek mümkün olmadığını anlatan Usak, “Bizim yapabildiğimiz gelen yardımlar ile toplu iftarlar vermek” diyor. Ramazan’da en sevdiği şeyin okullarda öğrencilerle bir arada kalabalık iftarlarda toplanmak olduğunu ve Tanzanyalı öğrencilerin yüzlerinin bu iftarlarla güldüğünü söyleyen Usak, öğrencileri ve yetimleri sevindiren o iftarları şu sözlerle anlatıyor:

“Kocaman kazanlarda sabah başlayan yemek telaşı iftara kadar devam ediyor. Evvel kurbanlarımızı kesiyor; etlerimizi, pilavımızı pişiriyor soframızı hazırlıyoruz. Çoğunluğu oruçlu olan öğrencilerimiz oruçlarını açtıktan daha sonra evvel akşam namazını kılmaya akabinde sofraya oturmaya fazlaca dikkat ederler. Yemekten daha sonra kalabalık bir halka olunur, Kur’an okunur ya da daima birlikte ilahiler söylenir. kimi vakit ezan vakti davul gibisi bir enstrüman ile sokaklarda ilahi söyleyerek iftar yapacağımız yere gelirler. İftarın akabinde sahur için hazırladığımız kumanyaları dağıtırız ve birçok kişinin o kumanya şayet olmazsa meskende sahur için yiyecek yemeği bulunmaz.”


Biz müslüman bir aileyiz

“Köye yerleştiğimden beri etrafımda pek hayli çocuk vardı lakin yanımdan ayrılmayan Nana ve Gaylepi oldu” diyen Usak, ebeveynlerini kaybeden eşinin yeğenlerini evlat edinmiş. Eteğinden ayrılmayan bu iki miniği Usak şu sözlerle anlatıyor: “Tarlaya ekmeye gidiyordum, sabah altıda kalkıp benimle gelirlerdi. Diğer çocuklar yorulunca masraf, onlar daima benimle kalırdı. Usak, çocukları annelerinin külçeşidini tanımaları için vakit zaman Türkiye’ye de getiriyor. Konutta anneleri ile Türkçe konuşan, müzik söyleyen Nana ve Gaylepi Türk geleneklerine epey aşinalar. Ebeveynleri hristiyan olan çocukların dinlerini seçmesi için onları has bıraktığını belirten Usak, “Nana gelip ‘Anne babam ve sen müslümansınız biz bir aileyiz, biz de müslüman olmak istiyoruz’ dedi. Çok memnun oldum, bunu kendilerinin seçmeleri benim için hayli önemliydi” diyor. Çocuklarına Ramazan ile ilgili ayrıntıları sevdirerek, ihtimam göstererek vermeye dikkat eden Usak, Nana’nın birinci orucunu şu sözlerle anlatıyor: “Önce tekne orucu dediğimiz ikindiye kadar olan çocuk orucu ile başladı. İkindiye yakın ona özel sofra kurar, bir arada iftar duamızı eder, telefonumdan akşam ezanı başlatırdım, orucunu o denli açardı.”
 
Üst