Ahmet Muhip Dıranas’ın sinemalara mevzu olan ünlü şiiri: Fahriye Abla

AirdropAvcisi

New member
Ahmet Muhip Dranas’ın bu epeyce sevilen şiirinin usta direktör Yavuz Turgul’un birinci direktörlük denemesine ilham verdi.

Sinemada meşhur Fahriye Abla’yı Müjde Ar canlandırdı. Sinema Türk Sinemasının en sevilen üretimlerinden biridir. Fahriye Abla şiir ise, ünlü şair ve müellif Ahmet Muhip Dıranas’ın en sevilen ve bilinen şiirleri içindeki yerini alıyor.

Bu hoş şiiri bir defa daha hatırlatmak istedik…


Sinemanın afişi

HECE ŞİİRİNİN SON NESLİ

Hece şiirinin son jenerasyonu denilebilecek şairler içinde Ahmet Muhip Dıranas, çağcıl Batı şiirine (Baudelaire, Verlaine) en yakın, kendinden bir iki nesil daha sonrası şairler üzerinde, az sayıda şiirle bile olsa, uzun mühlet tesirli olan bir şairdir.


KLASİK ÇAĞDAŞLIĞI YAKALAYN ŞAİR

Hece ölçüsü sonlarında kalarak lakin durak ve vurgu yerlerini değiştirerek klasikte çağdaşlığı yakalayan, çağrışım gücü yüksek, yurdu, insanı ve tabiatı ile barışık, sıra dışı deyiş örgüsüyle unutulmaz şiirler yazmıştır.

Şiirlerinde aşk, tabiat, mevt, anılar, sığ olmayan bir anlatımla ve düşündürücü boyutlar ortasında verilmiştir.

FAHRİYE ABLA…

İşte o ünlü şiir…

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu üzere baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne hoş komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Konutunuz kutu üzere bir küçücük konuttu,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir konuttu;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne sevecen komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Evvel upuzun, daha sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün adamların
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık müzikler söylerdin en çok.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem artık hâlâ bu birinci kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Anıda kalan şey değişmez vakit içinde.
Ne vefalı komşumdun sen, Fahriye abla


Ergül Tosun

Kitap sayfası için bağlantı:

[email protected]
 
Üst