JoKeR
Active member
İran ve Türkiye, sinemada benzerlik gösteren ve birbirinden en hayli etkilenen iki ülke. Hem coğrafik yakınlık hem kültürel benzerlikler birebir vakitte siyasi art planda yaşanan ortak problemler ve İran’daki Türk nüfusun yoğunluğu Türkçe içeriklerin fazlalığının niçinlerinden birkaçı.
İran Türklerinden belgeselci, üretimci ve direktör Muhammed Alimuradi, İran ve Türk sinemasının birbiriyle bu kadar temaslı olmasını kültür birliğine yoruyor. Alimuradi, İran’da milyonlarca Türk’ün yaşadığının altını çizerek, yaşanan meselelerin sinemalarda nasıl yer aldığını şu sözlerle aktarıyor, “Arkadaşlarımızın çektikleri sinemanın en bariz özelliği Türkçe olması. Son senelerda İran’da başlayan yeni bir Türkçe sinema akımı var. 80 milyonluk bir ülke. Onlarca milyon Türk var. Ana lisanlarında eğitim yok. Yazıp çizemiyorlar. Kendi isimlerini bile çocuklarına koyamıyorlar.”
SİNEMAMIZ İDEOLOJİK
İnsan öyküsünün anlatılmasının siyasi nasıl bir boyutu olduğu sorusuna ise Alimuradi şu yanıtı veriyor: “İran sinemasında siyasetin ve ideolojinin hayli tesiri var. Pehlevi periyodunda, İran-Irak savaşında sinema büsbütün ideolojikti. İdeolojinin tesirini her devirde görmek mümkün. örneğin sinemamızda kahraman bulamazsınız. niye? Siyasetçiler sinemamızda kişiselyetler öne çıkarılsın istemiyor da ondan. Öte yandan yaşadığımız bu problemlerin sinemalarda aktarılması Avrupa’ya gişe yapması niçiniyle fazlaca uygun geliyor.”
Alimuradi’nin çektiği “Adım (My Name)” sinemasında 5 yaşındaki bir çocuğun isminin Türkçe olması niçiniyle alamadığı nüfus cüzdanının öyküsü anlatılıyor. Türklerin yaşadığı sıkıntıları ele alan sinema, geçtiğimiz hafta 9. İpekyolu Sinema Festivali’nde
“En Âlâ Belgesel” mükafatını aldı.
Senarist ve direktör İstek Fethi ise İran sinemasında daima insan öyküsü işlenmesini şu niçine bağlıyor: “Yönetmen ve sanatkarlar, toplumsal külfetleri görüp, sanat lisanıyla aktarmaya çalışıyor. Bir yandan da İran sinemasının kimliği haline dönüşen ‘felaketler’ her vakit sinemanın konusu. Zira sanatçı o kaygıları, sıkıntıları bir biçimde yansıtmaya çalışıyor.”
İran Türklerinden belgeselci, üretimci ve direktör Muhammed Alimuradi, İran ve Türk sinemasının birbiriyle bu kadar temaslı olmasını kültür birliğine yoruyor. Alimuradi, İran’da milyonlarca Türk’ün yaşadığının altını çizerek, yaşanan meselelerin sinemalarda nasıl yer aldığını şu sözlerle aktarıyor, “Arkadaşlarımızın çektikleri sinemanın en bariz özelliği Türkçe olması. Son senelerda İran’da başlayan yeni bir Türkçe sinema akımı var. 80 milyonluk bir ülke. Onlarca milyon Türk var. Ana lisanlarında eğitim yok. Yazıp çizemiyorlar. Kendi isimlerini bile çocuklarına koyamıyorlar.”
SİNEMAMIZ İDEOLOJİK
İnsan öyküsünün anlatılmasının siyasi nasıl bir boyutu olduğu sorusuna ise Alimuradi şu yanıtı veriyor: “İran sinemasında siyasetin ve ideolojinin hayli tesiri var. Pehlevi periyodunda, İran-Irak savaşında sinema büsbütün ideolojikti. İdeolojinin tesirini her devirde görmek mümkün. örneğin sinemamızda kahraman bulamazsınız. niye? Siyasetçiler sinemamızda kişiselyetler öne çıkarılsın istemiyor da ondan. Öte yandan yaşadığımız bu problemlerin sinemalarda aktarılması Avrupa’ya gişe yapması niçiniyle fazlaca uygun geliyor.”
Alimuradi’nin çektiği “Adım (My Name)” sinemasında 5 yaşındaki bir çocuğun isminin Türkçe olması niçiniyle alamadığı nüfus cüzdanının öyküsü anlatılıyor. Türklerin yaşadığı sıkıntıları ele alan sinema, geçtiğimiz hafta 9. İpekyolu Sinema Festivali’nde
“En Âlâ Belgesel” mükafatını aldı.
Senarist ve direktör İstek Fethi ise İran sinemasında daima insan öyküsü işlenmesini şu niçine bağlıyor: “Yönetmen ve sanatkarlar, toplumsal külfetleri görüp, sanat lisanıyla aktarmaya çalışıyor. Bir yandan da İran sinemasının kimliği haline dönüşen ‘felaketler’ her vakit sinemanın konusu. Zira sanatçı o kaygıları, sıkıntıları bir biçimde yansıtmaya çalışıyor.”