JoKeR
Active member
Zeynep Tuba Kesimli
İlkokulu iki farklı okulda dört öğretmenle bitirdim. Birinci öğretmenim birkaç ayın akabinde emekli olup gitmişti. Ona dair pek hatıram yok. İkinci öğretmenime dair hatırladıklarımsa pek parlak değil. Onun yardımıyla akran zorbalığı ile nasıl başa çıkabileceğimi öğrendim sanırım. Okul değişikliğinin akabinde iki yıl öğrencisi olduğum Emine Bayramoğlu’nu ise daima hayırla yâd ediyorum. Ellerime ve dahi yüreğime batan kıymıkları temizlemiş, sevgi dolu bir sınıfta okumamı sağlamıştı.
Yaşımız kaç olursa olsun ilkokul öğretmenlerimizin hayatlarımıza yaptığı dokunuşları unutmuyoruz. O denli ki 84 yaşındaki anneannem bile ilkokul öğretmeninin ne kadar şık bir bayan olduğunu daha dün dersine girmişçesine anlatıyor. Birkaç gün daha sonra 24 Kasım Öğretmenler Günü’nü kutlayacağız. Biz de çocuk kitabı müelliflerine “İlk öğretmeninizden neler öğrendiniz?” diye sorduk. Figen Yaman Coşar, Yusuf Asal, Tülin Kozikoğlu ve Halil İbrahim İzgi bizim için cevapladı. Bu vesileyle öğrencilerine emek veren, onların kalplerindeki sevgiyi yeşerten, içlerindeki cevheri açığa çıkarmalarını sağlayan bütün öğretmenlerimizin, Öğretmenler Günü’nü tebrik ederim.
İlk öğretmenim bana sevgiyi öğretti
Yusuf Asal
İlkokulda üç öğretmenim oldu. Birinci öğretmenimin bana ne öğrettiğini düşünürken aklıma bir araştırmacının öyküsü geldi. Kuralları elverişsiz bir köyde, bir okulun sınıfında müşahedeler yapıyor bu araştırmacı. Sonuç olarak diyor ki; bu köyden bir şey çıkmaz. Yirmi yıl daha sonra gerçek sonuçlara ulaşmak için köye gittiğinde, büyük bir şaşkınlığa uğruyor. Zira araştırma yaptığı o sınıfın öğrencilerinin her birinin kıymetli yerlere geldiğini öğreniyor. Aklı almıyor. Öğrencileri buluyor tek tek ve soruyor: Nasıl başardınız? hiç biri yanlışsız düzgün yanıt veremiyor. Lakin ağız birliği etmişlercesine “Öğretmenimiz bilebilir bunun karşılığını.” diyorlar. Araştırmacı arıyor, tarıyor ve yaşlı öğretmeni buluyor. Durumu anlatıyor ve soruyor: Hocam, hangi biçimleri kullandınız bu başarılı insanları yetiştirmek için? Yaşlı öğretmen düşünüyor, gözleri doluyor ve şöyleki diyor: Onları hakikaten sevdim. İşte bu biçimde. Birinci öğretmenimiz bir hanımefendiydi. Sanırım bir ay sürmeden ayrıldı okulumuzdan. daha sonra bir öğretmen daha geldi ve kısa mühlet daha sonra gitti. daha sonrasında, birinci öğretmenim diyebileceğim Duran Güngör Beyefendi geldi. O bize çağımızın en yoksul olduğu başlıklardan biri olan sevgiyi öğretti en epeyce. Bu da epey pahalı bir miras, öğreti, bilgi. Şu an gözümün önünde, her gün birinci dersin on dakikası günlük hayatta yaptığımız güzellikleri sınıfta anlatma. Adeta yarışırdık insanlara, hayvanlara, tabiata bir güzellik yapmak ve sınıfta anlatmak için.
Hayata coşkuyla bakmayı öğrendim
Halil İbrahim İzgi
İlk öğretmenimden hayata coşkuyla bakmayı, saygıyı ve kendime güvenmeyi öğrendim. Kitapları keşfetmeyi, ömrün detaylarıyla kendimi inşa etmeyi de öğrendim hem de. Okumayı, yazmayı öğrendim, az şey değil. Değerli öğretmenim Zehra Konca, sınıftaki hürmet halesiyle farklılıklar ortasındaki bir ilkokulu gerçek bir çiçek bahçesine döndürmüştü. Okuma bayramı nitekim bir bayram üzereydi. İtinayla hazırlanılan o merasim bize okumanın ne derece büyük bir memnunluk olduğunu göstermişti. Bir doğum günümde Margaret Sidney’in Beş Küçük Kardeş kitabını ikram etmişti. Kâşif olma hayallerimi sabırla dinledi ve hayal dünyama hürmet duydu. Geleceğe ait tüm hayallerin hoyratça hırpalandığı dünyada saygıyı gösterdiği ve öğrettiği için kendisine minnettarım. Onun öğrettiği harfler bana sözlerin kapısını açtı, sözler de yeni dünyaların… Okumanın ve yazmanın hiç tanımadığımız, bilmediğimiz ve hatta karşılaşmayacağımız beşerlerle tanışmanın ayrıcalıklı bir yolu olduğunu gösterdi. ömrüme daha sonrasında giren her öğretmeni onun bize davranışlarıyla tarttığımı ve bu tartının şimdi hiç yanılmadığını düşününce fark ediyorum.
Yazma yeteneğimi fark etmemi sağladı
Figen Yaman Coşar
İlk öğretmenim birinci sınıfın yarıyılında emekli oldu. O birkaç ayda ondan okuma yazmayı öğrenmiş oldum. Okumaya geçtiğim vakit, birinci sayfasına hayran olduğum yazısıyla bir tebrik yazıp armağan ettiği “Çiçekçi Kız” isimli kıssa kitabını hâlâ saklarım. Yerine gelen öğretmenim tonton, şefkatli, hislerini gözünün bebeğinden hissedebildiğiniz bir tanesiydi. Onun da yazısı epeyce hoştu. Bana kompozisyon, şiir yazmayı öğreten odur. daha sonrasında yazdığım her metnin temelini, merhum öğretmenim Erdoğan Elmalı atmıştır. Dördüncü ve beşinci sınıflarda, derste yazdığım şiir ve kompozisyonları müsabakalara yollayarak yazma yeteneğimin hem kendim birebir vakitte etrafım tarafınca fark edilmesini sağladı. Yazdıklarımın diğerleri tarafınca beğenildiğini görmem, bu mevzudaki çabamı artırdı. Bir de bütün özel gün merasimlerinde bana şiir okutur sunuculuk yaptırırdı. Toplum önünde kendimi söz etme yüreğimi büyük ölçüde ona borçluyum. Allah ondan razı olsun.
Anlaşılır bir Türkçeyle konuşmayı öğrendim
Tülin Kozikoğlu
İlkokul öğretmenimden tane tane ve anlaşılır bir Türkçeyle konuşmayı öğrendim. Çocukları birbiriyle karşılaştırmadan sevmeyi, her çocukta takdir edilecek tarafları bulup çıkarmayı ve akademik muvaffakiyetin ötesini takdir etmeyi öğrendim. Bir de hangi “de-da”ların farklı, hangilerinin birleşik yazıldığını o kadar âlâ anlatmıştı ki, resmen zihnime kazındı!
İlkokulu iki farklı okulda dört öğretmenle bitirdim. Birinci öğretmenim birkaç ayın akabinde emekli olup gitmişti. Ona dair pek hatıram yok. İkinci öğretmenime dair hatırladıklarımsa pek parlak değil. Onun yardımıyla akran zorbalığı ile nasıl başa çıkabileceğimi öğrendim sanırım. Okul değişikliğinin akabinde iki yıl öğrencisi olduğum Emine Bayramoğlu’nu ise daima hayırla yâd ediyorum. Ellerime ve dahi yüreğime batan kıymıkları temizlemiş, sevgi dolu bir sınıfta okumamı sağlamıştı.
Yaşımız kaç olursa olsun ilkokul öğretmenlerimizin hayatlarımıza yaptığı dokunuşları unutmuyoruz. O denli ki 84 yaşındaki anneannem bile ilkokul öğretmeninin ne kadar şık bir bayan olduğunu daha dün dersine girmişçesine anlatıyor. Birkaç gün daha sonra 24 Kasım Öğretmenler Günü’nü kutlayacağız. Biz de çocuk kitabı müelliflerine “İlk öğretmeninizden neler öğrendiniz?” diye sorduk. Figen Yaman Coşar, Yusuf Asal, Tülin Kozikoğlu ve Halil İbrahim İzgi bizim için cevapladı. Bu vesileyle öğrencilerine emek veren, onların kalplerindeki sevgiyi yeşerten, içlerindeki cevheri açığa çıkarmalarını sağlayan bütün öğretmenlerimizin, Öğretmenler Günü’nü tebrik ederim.
İlk öğretmenim bana sevgiyi öğretti
Yusuf Asal
İlkokulda üç öğretmenim oldu. Birinci öğretmenimin bana ne öğrettiğini düşünürken aklıma bir araştırmacının öyküsü geldi. Kuralları elverişsiz bir köyde, bir okulun sınıfında müşahedeler yapıyor bu araştırmacı. Sonuç olarak diyor ki; bu köyden bir şey çıkmaz. Yirmi yıl daha sonra gerçek sonuçlara ulaşmak için köye gittiğinde, büyük bir şaşkınlığa uğruyor. Zira araştırma yaptığı o sınıfın öğrencilerinin her birinin kıymetli yerlere geldiğini öğreniyor. Aklı almıyor. Öğrencileri buluyor tek tek ve soruyor: Nasıl başardınız? hiç biri yanlışsız düzgün yanıt veremiyor. Lakin ağız birliği etmişlercesine “Öğretmenimiz bilebilir bunun karşılığını.” diyorlar. Araştırmacı arıyor, tarıyor ve yaşlı öğretmeni buluyor. Durumu anlatıyor ve soruyor: Hocam, hangi biçimleri kullandınız bu başarılı insanları yetiştirmek için? Yaşlı öğretmen düşünüyor, gözleri doluyor ve şöyleki diyor: Onları hakikaten sevdim. İşte bu biçimde. Birinci öğretmenimiz bir hanımefendiydi. Sanırım bir ay sürmeden ayrıldı okulumuzdan. daha sonra bir öğretmen daha geldi ve kısa mühlet daha sonra gitti. daha sonrasında, birinci öğretmenim diyebileceğim Duran Güngör Beyefendi geldi. O bize çağımızın en yoksul olduğu başlıklardan biri olan sevgiyi öğretti en epeyce. Bu da epey pahalı bir miras, öğreti, bilgi. Şu an gözümün önünde, her gün birinci dersin on dakikası günlük hayatta yaptığımız güzellikleri sınıfta anlatma. Adeta yarışırdık insanlara, hayvanlara, tabiata bir güzellik yapmak ve sınıfta anlatmak için.
Hayata coşkuyla bakmayı öğrendim
Halil İbrahim İzgi
İlk öğretmenimden hayata coşkuyla bakmayı, saygıyı ve kendime güvenmeyi öğrendim. Kitapları keşfetmeyi, ömrün detaylarıyla kendimi inşa etmeyi de öğrendim hem de. Okumayı, yazmayı öğrendim, az şey değil. Değerli öğretmenim Zehra Konca, sınıftaki hürmet halesiyle farklılıklar ortasındaki bir ilkokulu gerçek bir çiçek bahçesine döndürmüştü. Okuma bayramı nitekim bir bayram üzereydi. İtinayla hazırlanılan o merasim bize okumanın ne derece büyük bir memnunluk olduğunu göstermişti. Bir doğum günümde Margaret Sidney’in Beş Küçük Kardeş kitabını ikram etmişti. Kâşif olma hayallerimi sabırla dinledi ve hayal dünyama hürmet duydu. Geleceğe ait tüm hayallerin hoyratça hırpalandığı dünyada saygıyı gösterdiği ve öğrettiği için kendisine minnettarım. Onun öğrettiği harfler bana sözlerin kapısını açtı, sözler de yeni dünyaların… Okumanın ve yazmanın hiç tanımadığımız, bilmediğimiz ve hatta karşılaşmayacağımız beşerlerle tanışmanın ayrıcalıklı bir yolu olduğunu gösterdi. ömrüme daha sonrasında giren her öğretmeni onun bize davranışlarıyla tarttığımı ve bu tartının şimdi hiç yanılmadığını düşününce fark ediyorum.
Yazma yeteneğimi fark etmemi sağladı
Figen Yaman Coşar
İlk öğretmenim birinci sınıfın yarıyılında emekli oldu. O birkaç ayda ondan okuma yazmayı öğrenmiş oldum. Okumaya geçtiğim vakit, birinci sayfasına hayran olduğum yazısıyla bir tebrik yazıp armağan ettiği “Çiçekçi Kız” isimli kıssa kitabını hâlâ saklarım. Yerine gelen öğretmenim tonton, şefkatli, hislerini gözünün bebeğinden hissedebildiğiniz bir tanesiydi. Onun da yazısı epeyce hoştu. Bana kompozisyon, şiir yazmayı öğreten odur. daha sonrasında yazdığım her metnin temelini, merhum öğretmenim Erdoğan Elmalı atmıştır. Dördüncü ve beşinci sınıflarda, derste yazdığım şiir ve kompozisyonları müsabakalara yollayarak yazma yeteneğimin hem kendim birebir vakitte etrafım tarafınca fark edilmesini sağladı. Yazdıklarımın diğerleri tarafınca beğenildiğini görmem, bu mevzudaki çabamı artırdı. Bir de bütün özel gün merasimlerinde bana şiir okutur sunuculuk yaptırırdı. Toplum önünde kendimi söz etme yüreğimi büyük ölçüde ona borçluyum. Allah ondan razı olsun.
Anlaşılır bir Türkçeyle konuşmayı öğrendim
Tülin Kozikoğlu
İlkokul öğretmenimden tane tane ve anlaşılır bir Türkçeyle konuşmayı öğrendim. Çocukları birbiriyle karşılaştırmadan sevmeyi, her çocukta takdir edilecek tarafları bulup çıkarmayı ve akademik muvaffakiyetin ötesini takdir etmeyi öğrendim. Bir de hangi “de-da”ların farklı, hangilerinin birleşik yazıldığını o kadar âlâ anlatmıştı ki, resmen zihnime kazındı!