Dostoyevski’nin epeyce okunan romanı Hata ve Ceza’dan alıntılar

AirdropAvcisi

New member
Kıymetli Rus ve dünya klasikleri içindeki yerini her vakit koruyan, Dostoyevski’nin en güzel ve en epey okunan romanı Hata ve Ceza romanından sizler için seçtiğimiz özel alıntılar..

“Önce biraz ağladılar, lakin alıştılar artık. Aşağılık insanoğlu her şeye alışır!”

“Namuslu olmak sizi başka insanlardan üstün yapmaz, övünme hakkını vermez, aslına bakarsanız herkes yaşadığı sürece namuslu olmak zorundadır.”


“YENİ BİR KELAM SÖYLEMEK…”

“daha sonra öğrendim bunun asla olmayacağını, insanların değişmeyeceğini ve onları kimsenin değiştiremeyeceğini ve bunun çabalamaya değmediğini! Evet, bu biçimdedir!”

“Nefrete sevgiden çok güvenirim. Zira, nefretin geçersizi olmaz!”



“YOKSULLUK AYIP DEĞİLDİR”

“Yoksulluk ayıp değildir, hakikat, lakin sarhoşluk da fazilet değildir mutlaka. Ama sefalet ayıptır. İnsan fakir da olsa ruhundaki asaleti koruya bilir. Ama, sefalete niyet asla… Bir kimseyi sopa ile toplumun dışına atamazlar, daha da alçatmak için süpürürler. Doğrudur da… Zira sefalete fikir kendimi birinci suçlayacak benimdir. İnsan kendi yüzünden meyhaneye düşer.”

“BEN BİR İNSANIM”

“Ben bir beşerim, yanıldığım için beşerim. En azından on dört sefer hatta belkide yüz on dört sefer yanılmadan insan hiçbir gerçeğe ulaşamaz.”

“İnsanın canını sıkan ne biliyor musun? Herbiçimde onların palavra söylemesi değil. Palavra, her vakit affedilebilir… Palavra sempatik bir şeydir, zira insanı gerçeğe ulaştırır. Hayır, burada insanın canını sıkan şey, yalnız palavra söylemeleri değil, kendi palavralarına kendilerinin de inanmalarıdır.”



kimi vakit HAYAT…

“kimi vakit hayatta o denli müsabakalar olur ki, birebir vakitte hiç tanımadığımız beşerlerle, bir tek sözcük bile konuşmadan, ansızın, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz.”

HEPİMİZ BİR MODÜL DELİYİZ”

“Hepimiz bir modül deliyizdir. Şu küçük farkla ki, ‘hastalar’ bizden biraz daha delidirler. Burada bu küçük noktanın altını çizmek gerekir. Kusursuz insanlara gelince, doğrusu bunlar şimdi yok üzeredir. On binde, tahminen de yüz binde bir rastlanır bu biçimdelerine, üstelik de pek zayıf örnekler olarak…”



“SON ANA DEK…”

“Son âna dek, bir insanı sadece güzellikten tavuskuşlarıyla süslerler, makus bir şey gelmez akıllarına; madalyonun öbür yüzünü hissetseler bile, daha evvelinde kendilerine tek bir söz etmezler; tek bir kanıya saplanırlar; iki elleriyle birden uzaklaştırırlar gerçeği, ta ki süsledikleri kişi onlara kendi burnunu gösterinceye kadar.”

“YENİ BİR HİKAYE BAŞLIYOR”

“Ama burada yeni bir hikaye başlıyor. Bir insanın yavaş yavaş yenilenmesinin, yeni bir hayat bulmasının, bir dünyadan öbür bir dünyaya geçmesinin, hiç bilmediği yesyeni bir gerçekle tanışmasının öyküsü… Ve bu hikaye yeni bir kitabın konusu olabilir. Bizim şimdiki öykümüzse burada bitiyor.”

Ergül Tosun

Kitap sayfası için irtibat:

[email protected]
 
Üst