Seyyah
New member
Bilim insanları güneş sistemimizde hem kuyrukluyıldız birebir vakitte asteroit özellikleri taşıyan nadir bir obje buldu.
Kuyrukluyıldızlar genelde Güneş Sistemi’nin soğuk dış kısmında, Neptün’ün yörüngesinin ötesinde bulunuyor ve süblimleşme diye bilinen buzun gaza dönüşmesi süreciyle beden buluyor.
Independent Türkeçe’de yer alan makaleye bakılırsa, son derece uzun yörüngeleri Güneş ve Dünya’ya yalnızca kısa bir süre için yaklaşmalarına müsaade veriyor. Bu yaklaşma onları ısıtarak imza niteliğindeki kuyruklarını oluşturuyor.
Öte yandan asteroitler, çoklukla Mars ve Jüpiter içindeki asteroit jenerasyonunda yer alıyor ve yaklaşık 5 milyar yıldır sistemimizin sıcak kısmında oldukları düşünülüyor. Bu objeler ekseriyetle buz içermiyor.
birebir vakitte “ana nesil kuyrukluyıldızı” diye bilinen bu ikiliğin niye olduğu olağanüstü birkaç istisna var. Asteroid 248370 diye bilinen bu örnek, halihazırda doğrulanmış yahut varlığından şüphelenilen yaklaşık 20 nesniçin biri.
Gezegen Bilimleri Enstitüsü’nde kıdemli bilim insanı Henry Hsieh, “248370, hem bir asteroit tıpkı vakitte bir kuyrukluyıldız ya da daha spesifik açıdan, kısa müddet evvel beraberinde bir kuyrukluyıldız olduğu anlaşılan bir ana jenerasyon asteroidi” dedi.
Asteroidin bir toz bulutuyla çevrili, yaklaşık üç km. genişliğinde katı bir başı ve yaklaşık 724 bin km. uzunluğunda lakin yalnızca bin 400 km. genişliğinde bir kuyruğu var.
Hsieh, “Bu son derece dar kuyruk bize, toz parçacıklarının son derece yavaş süratte, çekirdekten zar sıkıntı dışarı salındığını ve olağanda bir kuyrukluyıldızdan uzaya toz fırlatan kaçak gaz akışının, bu kuyrukluyıldızda son derece zayıf olduğunu söylüyor. Suratın bu kadar az olması olağanda tozun, çekirdeğin kendi kütleçekim kuvvetinden kaçmasını zorlaştırır; o yüzden bu durum tozun kaçmasına öbür bir şeyin yardımcı olabileceğini düşündürüyor. Örneğin, çekirdek dışarı kaçan gazın kısmen kaldırdığı tozun uzaya fırlatılmasını sağlayacak kadar süratli dönüyor olabilir” dedi.
Bu tuhaf cismin keşfi, daha fazla araştırmanın fitilini ateşleyecek. Çünkü Dünya’daki suyun değerli bir kısmının ana nesildeki asteroitlerin gezegene çarpmasıyla taşındığı düşünülüyor. Bu kayalar, kelam konusu hipotezi test etmenin ve Dünya’daki hayatın kökenine dair daha fazla bilgi edinmenin mümkün bir yolunu sunuyor.
Görsel: Arşiv
Kuyrukluyıldızlar genelde Güneş Sistemi’nin soğuk dış kısmında, Neptün’ün yörüngesinin ötesinde bulunuyor ve süblimleşme diye bilinen buzun gaza dönüşmesi süreciyle beden buluyor.
Independent Türkeçe’de yer alan makaleye bakılırsa, son derece uzun yörüngeleri Güneş ve Dünya’ya yalnızca kısa bir süre için yaklaşmalarına müsaade veriyor. Bu yaklaşma onları ısıtarak imza niteliğindeki kuyruklarını oluşturuyor.
Öte yandan asteroitler, çoklukla Mars ve Jüpiter içindeki asteroit jenerasyonunda yer alıyor ve yaklaşık 5 milyar yıldır sistemimizin sıcak kısmında oldukları düşünülüyor. Bu objeler ekseriyetle buz içermiyor.
birebir vakitte “ana nesil kuyrukluyıldızı” diye bilinen bu ikiliğin niye olduğu olağanüstü birkaç istisna var. Asteroid 248370 diye bilinen bu örnek, halihazırda doğrulanmış yahut varlığından şüphelenilen yaklaşık 20 nesniçin biri.
Gezegen Bilimleri Enstitüsü’nde kıdemli bilim insanı Henry Hsieh, “248370, hem bir asteroit tıpkı vakitte bir kuyrukluyıldız ya da daha spesifik açıdan, kısa müddet evvel beraberinde bir kuyrukluyıldız olduğu anlaşılan bir ana jenerasyon asteroidi” dedi.
Asteroidin bir toz bulutuyla çevrili, yaklaşık üç km. genişliğinde katı bir başı ve yaklaşık 724 bin km. uzunluğunda lakin yalnızca bin 400 km. genişliğinde bir kuyruğu var.
Hsieh, “Bu son derece dar kuyruk bize, toz parçacıklarının son derece yavaş süratte, çekirdekten zar sıkıntı dışarı salındığını ve olağanda bir kuyrukluyıldızdan uzaya toz fırlatan kaçak gaz akışının, bu kuyrukluyıldızda son derece zayıf olduğunu söylüyor. Suratın bu kadar az olması olağanda tozun, çekirdeğin kendi kütleçekim kuvvetinden kaçmasını zorlaştırır; o yüzden bu durum tozun kaçmasına öbür bir şeyin yardımcı olabileceğini düşündürüyor. Örneğin, çekirdek dışarı kaçan gazın kısmen kaldırdığı tozun uzaya fırlatılmasını sağlayacak kadar süratli dönüyor olabilir” dedi.
Bu tuhaf cismin keşfi, daha fazla araştırmanın fitilini ateşleyecek. Çünkü Dünya’daki suyun değerli bir kısmının ana nesildeki asteroitlerin gezegene çarpmasıyla taşındığı düşünülüyor. Bu kayalar, kelam konusu hipotezi test etmenin ve Dünya’daki hayatın kökenine dair daha fazla bilgi edinmenin mümkün bir yolunu sunuyor.
Görsel: Arşiv