JoKeR
Active member
Sinema sanayisi yılın bu periyodunda gözünü Oscar mükafatlarına diker. Öncesindeki kimi ödül merasimleri ve şenlikler (BAFTA, Altın Küre, vs) Oscar’ın habercisi kabul edilir ve buralarda taltif edilen sinemaların bahtı artar. Geçtiğimiz yıl Nomadland, ondan evvel Parazit, daha evvel Roma ve daha kaçları, ismi geçen ve geçmeyen ödül merasimlerinde elde ettiği rüzgar ile Oscar’da kimi mükafatları öncesinden garanti etmişti. Bu yıl sözkonusu rüzgarın sürüklediği sinema The Power of The Dog. Jane Champion’un yazıp yönettiği sinema, Thomas Savage’ın tıpkı isimli romanından uyarlama… ABD Montana’da geniş bir çiftliğe sahip olan iki kardeşi ve etrafıyla bağlantıları bahis edinen sinema kadın-erkek olgusuna ve yakın vakit algısını bir daha tanımlamaya odaklanıyor.
Jesse Plemons ve Kirsten Dunst
AİLE VAR ANCAK YOK!
Sinemada birbirinden farklı karakterde olan Phil ve George ismindeki iki kardeş, Montana vadisindeki en büyük çiftliğin sahibidir. Zeki ve başarılı bir adam olan Phil, zayıflığı hor görmektedir. İnsanlara üstten baktığı kadar hassasiyetler de taşımaktadır. Erkek hâkim toplumu temsil eder. Kendisini işine adayan, sessiz bir adam olan George ise kardeşinin tersine sevgi dolu bir ruha sahiptir. Bir gün George’un dul bir bayanla evlenmesi epeyce şeyi değiştirir. Ailenin yeni üyesinin oğlu vardır ve o da üslubu sebebiyle etrafında alay konusudur. Zira eşcinseldir.
Kusursuzluğun Kusurun
Netflix üretimi olan sinema ‘toplumun ötekisi’ karakterleri merkezine alarak yorumda bulunuyor. Erkek hâkim toplumun şekillendirdiği toplumsal normları ve sonları bir daha tanımlamaya çalışan sinemanın feminist temeli, postmodern vaktin ‘dışlanmışlara dair olumlu ayrımcılığı’ beklentisini avantaj olarak kullanıyor. Erkeğin ve hanımın yeri sorgulanıyor. Daha ötesi, yargıda bulunuluyor. Temelinde her sinema bunu yapar fekat The Power of The Dog, lisanındaki genel sakinliğe karşın kıssasında bunu sert bir mizahçla uyguluyor. Tam olarak şenliklerin ve Oscar’ın aradığı şeydir bu. Direktör yalnızca ödül almak için bunu yaptı diyemeyiz olağan olarak. Çünkü filmografisine baktığımızda esasen feminist yaklaşımı, erkeğin pozisyonlandırılması ve toplumsal tanımlamaların eleştirilmesine dair halini görüyoruz.
ERKEK BAYANI DEĞİL, BAYAN ERKEĞİ BELİRLİYOR
Roman uyarlaması bir western olan sinema, şüphesiz western çeşidinin genel yaklaşımını da eleştiriyor ve yıkarak bir daha bir kurgulama/tanımlama ortaya koyuyor. Erkek, bildiğiniz üzere değildir ya da o denli olmamalıdır. Bir meydan okumadır, bu. Genel erkek algısına ve olağan olarak erkeği tanımalayacak olan bayanın yerine… hanımın yerini tanımlayan erkekten, erkeğin yerini belirleyen bayana dikey ve sert bir geçişten bahsediyoruz. Ve olağan olarak yeni bir cinsiyet vurgusu ve onun da toplumsal baskı altında kendi olamaması, oldurulmaması ve gayretine şahitlik ediyoruz. Bilhassa Pill ile Peter içindeki ilgide ortaya çıkan gizli kalmış bir durum da kelam konusudur. Ailenin en serti, yöneticisi olan Pill de eşcinseldir ve bunu kimse bilmemektedir. Ya da o denli davranmaktadır. Pill’in çelişkisi ve çatışmasını, kendine sakladıklarını açığa çıkaran da ailenin yeni eşcinsel karakteridir. Yani kendi üzere olalmayanın, kendi üzere olan üstündeki baskısı ve aldatıcı tavrı, kendi üzere olabilmesinin yahut bir gün kesinlikle o denli hissetmesi gerektiğini anlamasının tek yolu olmuştur.
OSCAR NE BEKLİYORSA O VAR
Sinema, olumlu ayrımcılık bekleyen karakterler dolu olduğundan oldukçaça taltif görmesi şaşırtan değildir. Öyküsündeki bu vurguları titiz sinematografisi, mert ve dingin hali ile de besliyor. Güzel bir sinema izliyoruz fekat abartıldığını da düşünüyorum. Çünkü 70’ine merdiven dayamış olan direktörün soruna bakışındaki dinamizm sinemada de kendini göstermekle birlikte, kusursuz üzere görünen sinematografisi sinemanın en bariz kusuru olarak beliriyor. Çarpıcı tabiat görselleri sinemanın hissinden ziyadesiyle rol çalıyor. Periyoda uygun yer ve sanat uygulaması da ziyadesiyle kusursuz. Yani bu biçimde bir sinema için kusurlu. Yaşayan yerlerden epeyce yaşıyormuş üzere yaptığını haykıran dekorlarla karşı karşıyayız. Ahır hariç kapalı yerlere her girişte bu kusurlu kusursuzluk kendini gösteriyor.
Sinemanın en kuvvetli yanı oyunculukları. Benedict Cumberbatch, Jesse Plemons ile bir arada epey âlâ performans sergiliyor. Sinemanın sakinliğine uygun gerçek oyunculuğa Kodi Smit-McPhee’nin başarısı da eklenince açıkları kapatan bir yapı ortaya çıkıyor. Kirsten Dunst’ın daima ağlamaklı ve gergin tutumu ise adamların baskıcı tavrı altında duygusal patlamaların eşiğinde gezen bir bayanı resmederken sinemanın arthouse haline farklı bir arabesk doku ekliyor.
Sonuçta The Power of The Dog, Venedik’te büyük mükafatı aldıktan daha sonra çabucak her ödül merasiminde büyük mükafatları kaparak Oscar’da da büyük ödüllerden birkaçını garantilemiş görünüyor. Ele aldığı ‘dezavantajı kesim’ vurgusu ve feminist altyapı ile de postmodern periyodun beklentilerini karşılıyor!
Jesse Plemons ve Kirsten Dunst
AİLE VAR ANCAK YOK!
Sinemada birbirinden farklı karakterde olan Phil ve George ismindeki iki kardeş, Montana vadisindeki en büyük çiftliğin sahibidir. Zeki ve başarılı bir adam olan Phil, zayıflığı hor görmektedir. İnsanlara üstten baktığı kadar hassasiyetler de taşımaktadır. Erkek hâkim toplumu temsil eder. Kendisini işine adayan, sessiz bir adam olan George ise kardeşinin tersine sevgi dolu bir ruha sahiptir. Bir gün George’un dul bir bayanla evlenmesi epeyce şeyi değiştirir. Ailenin yeni üyesinin oğlu vardır ve o da üslubu sebebiyle etrafında alay konusudur. Zira eşcinseldir.
Kusursuzluğun Kusurun
Netflix üretimi olan sinema ‘toplumun ötekisi’ karakterleri merkezine alarak yorumda bulunuyor. Erkek hâkim toplumun şekillendirdiği toplumsal normları ve sonları bir daha tanımlamaya çalışan sinemanın feminist temeli, postmodern vaktin ‘dışlanmışlara dair olumlu ayrımcılığı’ beklentisini avantaj olarak kullanıyor. Erkeğin ve hanımın yeri sorgulanıyor. Daha ötesi, yargıda bulunuluyor. Temelinde her sinema bunu yapar fekat The Power of The Dog, lisanındaki genel sakinliğe karşın kıssasında bunu sert bir mizahçla uyguluyor. Tam olarak şenliklerin ve Oscar’ın aradığı şeydir bu. Direktör yalnızca ödül almak için bunu yaptı diyemeyiz olağan olarak. Çünkü filmografisine baktığımızda esasen feminist yaklaşımı, erkeğin pozisyonlandırılması ve toplumsal tanımlamaların eleştirilmesine dair halini görüyoruz.
ERKEK BAYANI DEĞİL, BAYAN ERKEĞİ BELİRLİYOR
Roman uyarlaması bir western olan sinema, şüphesiz western çeşidinin genel yaklaşımını da eleştiriyor ve yıkarak bir daha bir kurgulama/tanımlama ortaya koyuyor. Erkek, bildiğiniz üzere değildir ya da o denli olmamalıdır. Bir meydan okumadır, bu. Genel erkek algısına ve olağan olarak erkeği tanımalayacak olan bayanın yerine… hanımın yerini tanımlayan erkekten, erkeğin yerini belirleyen bayana dikey ve sert bir geçişten bahsediyoruz. Ve olağan olarak yeni bir cinsiyet vurgusu ve onun da toplumsal baskı altında kendi olamaması, oldurulmaması ve gayretine şahitlik ediyoruz. Bilhassa Pill ile Peter içindeki ilgide ortaya çıkan gizli kalmış bir durum da kelam konusudur. Ailenin en serti, yöneticisi olan Pill de eşcinseldir ve bunu kimse bilmemektedir. Ya da o denli davranmaktadır. Pill’in çelişkisi ve çatışmasını, kendine sakladıklarını açığa çıkaran da ailenin yeni eşcinsel karakteridir. Yani kendi üzere olalmayanın, kendi üzere olan üstündeki baskısı ve aldatıcı tavrı, kendi üzere olabilmesinin yahut bir gün kesinlikle o denli hissetmesi gerektiğini anlamasının tek yolu olmuştur.
OSCAR NE BEKLİYORSA O VAR
Sinema, olumlu ayrımcılık bekleyen karakterler dolu olduğundan oldukçaça taltif görmesi şaşırtan değildir. Öyküsündeki bu vurguları titiz sinematografisi, mert ve dingin hali ile de besliyor. Güzel bir sinema izliyoruz fekat abartıldığını da düşünüyorum. Çünkü 70’ine merdiven dayamış olan direktörün soruna bakışındaki dinamizm sinemada de kendini göstermekle birlikte, kusursuz üzere görünen sinematografisi sinemanın en bariz kusuru olarak beliriyor. Çarpıcı tabiat görselleri sinemanın hissinden ziyadesiyle rol çalıyor. Periyoda uygun yer ve sanat uygulaması da ziyadesiyle kusursuz. Yani bu biçimde bir sinema için kusurlu. Yaşayan yerlerden epeyce yaşıyormuş üzere yaptığını haykıran dekorlarla karşı karşıyayız. Ahır hariç kapalı yerlere her girişte bu kusurlu kusursuzluk kendini gösteriyor.
Sinemanın en kuvvetli yanı oyunculukları. Benedict Cumberbatch, Jesse Plemons ile bir arada epey âlâ performans sergiliyor. Sinemanın sakinliğine uygun gerçek oyunculuğa Kodi Smit-McPhee’nin başarısı da eklenince açıkları kapatan bir yapı ortaya çıkıyor. Kirsten Dunst’ın daima ağlamaklı ve gergin tutumu ise adamların baskıcı tavrı altında duygusal patlamaların eşiğinde gezen bir bayanı resmederken sinemanın arthouse haline farklı bir arabesk doku ekliyor.
Sonuçta The Power of The Dog, Venedik’te büyük mükafatı aldıktan daha sonra çabucak her ödül merasiminde büyük mükafatları kaparak Oscar’da da büyük ödüllerden birkaçını garantilemiş görünüyor. Ele aldığı ‘dezavantajı kesim’ vurgusu ve feminist altyapı ile de postmodern periyodun beklentilerini karşılıyor!