Fehmi Koru*
‘Devlet’ dediğimiz yapı idaresine gelen bireylere olağanüstü bir güç sağlar. Tarih boyunca o gücün çok kullanmasının berbat sonuçları tecrübelerle anlaşıldığı için, devlet idaresine gelenlerin elde edecekleri gücü nasıl kullanacaklarına dair kurallar konulmuştur.
Anayasa ve yasalar o kuralları belirler, hudutları çizer.
Devleti yönetenler ile yönetenlere yardımla mükellef asker-sivil bürokrasi kurallara uydukları sürece kimsenin başı ağrımaz.
En başta da kendilerinin başı ağrımaz.
Kural dışı davrananlar olmaz mı? Olur. O durumda ne yapılacağının kuralları da bir daha sistem tarafınca belirlenmiştir.
Yanlış yapan/lar cezalandırılır.
Sedat Peker’in görüntüleriyle ortalığa dökülenler Türkiye’de var olan kuralların çiğnenmiş olduğunu göstermesi bakımından kıymetli.
Argümanlara yakından bakalım
Birileri devlet ismine cinayet/ler işlemiş. [Gazeteci Kutlu Adalı “Rumlara yardım ediyor” öne sürülen sebebi uydurularak öldürülmüş.]
Görüntülerde seçime giderken araçlarına çanta içerisinde para bırakılan siyasetçiler olduğu bilgisi var. Siyasetçilerin yönlendirmesiyle beşerler dövdürülmüş. Ülkede ‘korku iklimi yaratmak’ hedefli faaliyetler yapıldığı da anlaşılıyor.
Partilerin iç işlerine dışarıdan karışanlar olmuş. Mahallî örgütün belirlediği bir aday yerine bir oburunun aday gösterilmesini sağlamak için, tehdidi sonuç almaya yarayacak birinin devreye girdiği, tehdit edilen muhabir tarafınca belirtildi; tehdit telefonunu eden de açıklamayı doğruladı.
Bu örneğe bakarak, siyaset alanında daha kim bilir neler döndüğünü düşünebiliriz.
Siyasette yaşanan bu yanlışlıklar yanında şahsi zenginleşme emelli mülkiyete tecavüz olayları da yaşanmış. [En besbelli örnek Bodrum’daki bir otel. Sahibi ileri yaşta, çocukları yurtharicinde olunca birkaç defa üzerine çökülmüş otelin.]
Bunların olabilmesi için de devreye siyasetçiler, bürokratlar girmiş…
Yargıya da yanlışlar yaptırılmış… [İddiaya nazaran, otele son çöken bireye “Kaç” tiyosunu bir siyasetçi vermiş, bunu sağlamak için mahkemenin aldatılması sağlanmış.]
Her görüntüde yeni bir -kimi vakit birden çok- kural dışılık anlatılıyor.
Anlatan o yanlışlıkların birçok sefer ‘öznesi’; kimi vakit de yakın tanığı…
İtiraflara ve tanıklıklara kıymet katan, yanlışlık yapan kişi ve kurumların isim isim belirtilmesi; tıpkı vakitte yanlışlıkların hangi tarihte işlendiğiyle beraber…
Bilinmedik şeyler mi bunlar?
Değil.
Uğur Mumcu cinayeti ve duvar
Kutlu Adalı cinayeti daha sonrasında artık öğrenilen gerçeğe yakın kuşkular sıcağı sıcağına Kıbrıs gazetelerinde yazılmış…
Dövdürülen siyasetçi azmettirenin kimliğini soruşturmada açıklamış…
Telefonla tehdit edilen mahallî gazeteci bunu o günlerde duyurmuş…
Üzerine çökülen otelle ilgili gelişmeler medyada kendisine geniş yer bulmuş…
Lakin her yanlışın üzeri devletle irtibatlı birileri -politikacılar yahut bürokratlar- tarafınca kapatılmış.
Yahut kapatıldığı sanılmış.
Olayların ortasında şahsen kendisi yahut bir yakını bulunmuş kişinin yıllar daha sonra çıkıp yaşananları ifşa edeceği hesaplanmamış olmalı.
Hesaplanmalıydı halbuki.
Gerçeklerin kesinlikle ortaya çıkma huyu olduğu düşünülmeliydi.
Tabloya bakarak kuralların dışına çıkıldığı görülebiliyor.
Politikacı… İş insanı… Bürokrat…
Bir değil pek fazlaca kişi bu yanlışlıklara bulaşmış…
Kutlu Adalı’nın Kıbrıs’ta öldürüldüğü vakit diliminde Türkiye’de de birçoklarının faili meçhul kalmış siyasi cinayetler işlendiğini biliyoruz.
Gazeteci Uğur Mumcu da, “İşte bunlar yaptı” diye sunulan ve yargılananların gerçek katiller olduğuna ailesinin inanmadığı bir siyasi suikasta uğramıştı. 24 Ocak 1993’te.
Suikastı soruşturan DGM savcısı, Mumcu’nun eşine, kendisinin bu işi ‘siyasi iktidar isterse’ çözebileceğini söylemişti.
Devletin bu biçimdeki başı Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın vakitsiz vefatı (17 Nisan 1993) suikastın üzerinin örtülmesini kolaylaştırdı.
Aile bahsin peşini bırakmadı. Gazeteci kökenli Bülent Ecevit’in başbakan olduğu birinci hükümet kurulduğunda (1997) Mumcu’nun eşi kendisini ziyaret etti, ondan cinayetin aydınlatılması için yükünü koymasını istedi.
Ecevit’in karşılığı şu oldu: “Ben, bana yapılan suikasti soruştururken duvarlarla karşılaştım. Uğur Beyefendi de arı kovanlarına çomak sokmuştu Güldal Hanım.”
Makamdan çıktığında, suikasttan kısa müddet daha sonra (Temmuz 1993’te) Emniyet genel müdürü olan Mehmet Ağar’la karşılaşmıştı Güldal Mumcu. Ortalarında şöyleki bir konuşma geçtiği biliniyor:
“Mumcu, Ağar’a sormuştu:
‘Görüyorsunuz, olay bir yerde bitmiyor. Bir tuğla üzere, bir duvar üzere yükseliyor.’
Ağar: ‘Altından bir tuğla çekerseniz yıkılır!’
– Çekin bu biçimde Sayın Ağar.
– Yapamam, mümkün değil.
– Çekin altında kalsınlar.
– Yapamam.
-bu biçimde kenara çekilin. Bir çeken bulunur elbette ve siz de bu duvarın altında kalırsınız!”
Sedat Peker’in görüntülerle yaptığı, duvarın altından çekilmesi beklendiği biçimde bir türlü buna yürek edilemeyen o tuğla olabilir.
Nasıl olsa unutulur diye düşünenler bu sebeple de yanılıyor.
Duvarın altında bakalım kimler kalacak?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
‘Devlet’ dediğimiz yapı idaresine gelen bireylere olağanüstü bir güç sağlar. Tarih boyunca o gücün çok kullanmasının berbat sonuçları tecrübelerle anlaşıldığı için, devlet idaresine gelenlerin elde edecekleri gücü nasıl kullanacaklarına dair kurallar konulmuştur.
Anayasa ve yasalar o kuralları belirler, hudutları çizer.
Devleti yönetenler ile yönetenlere yardımla mükellef asker-sivil bürokrasi kurallara uydukları sürece kimsenin başı ağrımaz.
En başta da kendilerinin başı ağrımaz.
Kural dışı davrananlar olmaz mı? Olur. O durumda ne yapılacağının kuralları da bir daha sistem tarafınca belirlenmiştir.
Yanlış yapan/lar cezalandırılır.
Sedat Peker’in görüntüleriyle ortalığa dökülenler Türkiye’de var olan kuralların çiğnenmiş olduğunu göstermesi bakımından kıymetli.
Argümanlara yakından bakalım
Birileri devlet ismine cinayet/ler işlemiş. [Gazeteci Kutlu Adalı “Rumlara yardım ediyor” öne sürülen sebebi uydurularak öldürülmüş.]
Görüntülerde seçime giderken araçlarına çanta içerisinde para bırakılan siyasetçiler olduğu bilgisi var. Siyasetçilerin yönlendirmesiyle beşerler dövdürülmüş. Ülkede ‘korku iklimi yaratmak’ hedefli faaliyetler yapıldığı da anlaşılıyor.
Partilerin iç işlerine dışarıdan karışanlar olmuş. Mahallî örgütün belirlediği bir aday yerine bir oburunun aday gösterilmesini sağlamak için, tehdidi sonuç almaya yarayacak birinin devreye girdiği, tehdit edilen muhabir tarafınca belirtildi; tehdit telefonunu eden de açıklamayı doğruladı.
Bu örneğe bakarak, siyaset alanında daha kim bilir neler döndüğünü düşünebiliriz.
Siyasette yaşanan bu yanlışlıklar yanında şahsi zenginleşme emelli mülkiyete tecavüz olayları da yaşanmış. [En besbelli örnek Bodrum’daki bir otel. Sahibi ileri yaşta, çocukları yurtharicinde olunca birkaç defa üzerine çökülmüş otelin.]
Bunların olabilmesi için de devreye siyasetçiler, bürokratlar girmiş…
Yargıya da yanlışlar yaptırılmış… [İddiaya nazaran, otele son çöken bireye “Kaç” tiyosunu bir siyasetçi vermiş, bunu sağlamak için mahkemenin aldatılması sağlanmış.]
Her görüntüde yeni bir -kimi vakit birden çok- kural dışılık anlatılıyor.
Anlatan o yanlışlıkların birçok sefer ‘öznesi’; kimi vakit de yakın tanığı…
İtiraflara ve tanıklıklara kıymet katan, yanlışlık yapan kişi ve kurumların isim isim belirtilmesi; tıpkı vakitte yanlışlıkların hangi tarihte işlendiğiyle beraber…
Bilinmedik şeyler mi bunlar?
Değil.
Uğur Mumcu cinayeti ve duvar
Kutlu Adalı cinayeti daha sonrasında artık öğrenilen gerçeğe yakın kuşkular sıcağı sıcağına Kıbrıs gazetelerinde yazılmış…
Dövdürülen siyasetçi azmettirenin kimliğini soruşturmada açıklamış…
Telefonla tehdit edilen mahallî gazeteci bunu o günlerde duyurmuş…
Üzerine çökülen otelle ilgili gelişmeler medyada kendisine geniş yer bulmuş…
Lakin her yanlışın üzeri devletle irtibatlı birileri -politikacılar yahut bürokratlar- tarafınca kapatılmış.
Yahut kapatıldığı sanılmış.
Olayların ortasında şahsen kendisi yahut bir yakını bulunmuş kişinin yıllar daha sonra çıkıp yaşananları ifşa edeceği hesaplanmamış olmalı.
Hesaplanmalıydı halbuki.
Gerçeklerin kesinlikle ortaya çıkma huyu olduğu düşünülmeliydi.
Tabloya bakarak kuralların dışına çıkıldığı görülebiliyor.
Politikacı… İş insanı… Bürokrat…
Bir değil pek fazlaca kişi bu yanlışlıklara bulaşmış…
Kutlu Adalı’nın Kıbrıs’ta öldürüldüğü vakit diliminde Türkiye’de de birçoklarının faili meçhul kalmış siyasi cinayetler işlendiğini biliyoruz.
Gazeteci Uğur Mumcu da, “İşte bunlar yaptı” diye sunulan ve yargılananların gerçek katiller olduğuna ailesinin inanmadığı bir siyasi suikasta uğramıştı. 24 Ocak 1993’te.
Suikastı soruşturan DGM savcısı, Mumcu’nun eşine, kendisinin bu işi ‘siyasi iktidar isterse’ çözebileceğini söylemişti.
Devletin bu biçimdeki başı Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın vakitsiz vefatı (17 Nisan 1993) suikastın üzerinin örtülmesini kolaylaştırdı.
Aile bahsin peşini bırakmadı. Gazeteci kökenli Bülent Ecevit’in başbakan olduğu birinci hükümet kurulduğunda (1997) Mumcu’nun eşi kendisini ziyaret etti, ondan cinayetin aydınlatılması için yükünü koymasını istedi.
Ecevit’in karşılığı şu oldu: “Ben, bana yapılan suikasti soruştururken duvarlarla karşılaştım. Uğur Beyefendi de arı kovanlarına çomak sokmuştu Güldal Hanım.”
Makamdan çıktığında, suikasttan kısa müddet daha sonra (Temmuz 1993’te) Emniyet genel müdürü olan Mehmet Ağar’la karşılaşmıştı Güldal Mumcu. Ortalarında şöyleki bir konuşma geçtiği biliniyor:
“Mumcu, Ağar’a sormuştu:
‘Görüyorsunuz, olay bir yerde bitmiyor. Bir tuğla üzere, bir duvar üzere yükseliyor.’
Ağar: ‘Altından bir tuğla çekerseniz yıkılır!’
– Çekin bu biçimde Sayın Ağar.
– Yapamam, mümkün değil.
– Çekin altında kalsınlar.
– Yapamam.
-bu biçimde kenara çekilin. Bir çeken bulunur elbette ve siz de bu duvarın altında kalırsınız!”
Sedat Peker’in görüntülerle yaptığı, duvarın altından çekilmesi beklendiği biçimde bir türlü buna yürek edilemeyen o tuğla olabilir.
Nasıl olsa unutulur diye düşünenler bu sebeple de yanılıyor.
Duvarın altında bakalım kimler kalacak?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.