Giysi sanayisinde sürdürülebilirlik için alışveriş yapmayı bırakın

IşıkHaber

New member
Juliette Strasser

Covid-19 dalgası vurduğunda, tüm dünya internet üzerine taşınmış üzere görünüyordu ve bütün gün karantinaya sıkışıp kalan biroldukça insan çevrimiçi alışverişe yönelmekteydi. Alışveriş siteleri, salgın esnasında 30 yaş altı bireyler içinde çevrimiçi alışveriş oranında yüzde 14’lük bir artış yaşandığını deklare ettilar. Bazıları daha da çarpıcı artışlara şahit oldu; yüklü olarak çevrimiçi bir satış sitesi olan Boohoo, Mart 2020’den Mayıs 2020’ye kadar, satışlarında yüzde 45’lik bir artış yaşandığını duyurdu.

Global salgın internet üzerinden yapılan alışverişe kesin halde sürat katarken, çevrimiçi satış şirketlerinin popülaritesi de artıyor; zira istek goren eserler içinde süratli bir biçimde dönüş yapma ve modaya uygun giysileri düşük bir fiyat bandında tedarik etme konusunda ziyadesiyle donanımlı durumdalar. tıpkı vakitte, çevrimiçi alışverişte görülen artış beraberinde atıklarda ve karbon emisyonunda da bir artış yaşanması manasına geliyor.

ÜRETİM ON BEŞ YILDA İKİ KATINA ÇIKTI

Dünya çapında kıyafet üretimi son 15 yılda iki katına çıksa da bir giysinin giyilme sayısı yüzde 36 oranında azaldı. Daha da şaşırtan bir biçimde, dokumacılık mamüllerinin yüzde 73’ünün sonu çöpe atılmak oluyor. Moda alanındaki yükselen eğilimleri tüketicilere hızlı ve ucuz bir halde ulaştırma tezini taşıyan ve giysi üretimi ile pazarlamasına ait bir yaklaşım olan ‘hızlı moda’, bir kıyafetin yalnızca bir sefer giyilebileceği kanısını yaratarak, sorunu daha da karmaşık hale getirdi; bu, kıyafetlerin üretim ve nakliye süreçlerinin yarattığı tesir hesaba katıldığında, etraf açısından fecî bir durum. Açıkça söylemeliyiz ki, çok ölçüde kıyafet üretiliyor. Giysilerin bir daha kullanılması ya da elden çıkarılması konusunda daha sürdürülebilir uygulamalar bulmanın vakti geldi.

Sürdürülebilir uygulamaları giysi dolabınıza nasıl ekleyebileceğinizi bulmak güç olabilir. Kimi şirketler, sattıkları kıyafetleri geri dönüşümden elde edilen gereçlerden üretiyorlar; pekala bu hakikaten de onların etraf üstündeki tesirlerini azaltıyor mu? Ve örneğin artık küçük gelen ya da çok yıpranmış kıyafetleriniz var ise, ikinci el mağazalarına giysi bağışlamak ya da dokumacılık geri dönüşüm hizmetlerini kullanmak daha mı güzel? Finlandiya’da bulunan LUT Üniversitesi’nde gerçekleştirilen yeni bir araştırmaya nazaran, sürdürülebilir formda alışveriş yapmanın en gerçek yolu sadece daha az şey satın almak.

Bunun farkında olmasalar bile, tüketiciler giysi tüketimine sıklıkla doğrusal bir ekonomik perspektiften bakarlar: Hammaddeler eserlere dönüştürülür, sonrasındasında satılır ve en sonunda çöpe atılır. elbette, insanların büyük kısmı artık üstlerine olmadığında, giysileri elden çıkarma konusunda birtakım alternatifleri olduğunu biliyorlar. İkinci el giysi satan bir mağazaya kıyafet bağışlamak, ekonomistlerin ‘döngüsel ekonomi’ diye isimlendirdiği klasik “azalt, bir daha kullan, geri dönüştür” yaklaşımının da bir örneği. Döngüsel ekonomiler, çevresel tesirleri ve güç maliyetlerini düşürerek toplumun daha sürdürülebilir hale gelmesine yardımcı olmanın bir yolu olarak bilinir. Son senelerda, giysi kiralama hizmetleri ve yeni gereçler yerine geri dönüştürülmüş gereçlerden üretilen giysiler de dahil olmak üzere, yaratıcı döngüsel iktisat uygulamaları, moda dalının sürdürülebilirliğini artırmanın yolları olarak önerildi. Pekala, bu yenilikler sürdürülebilirlik açısından eski standartlarla nasıl kıyaslanıyor?

GERİ DÖNÜŞÜM NE KADAR TESİRLİ?

Araştırmacılar, bu ‘yeni ve geliştirilmiş’ sürdürülebilirlik uygulamalarının karbon üretimi açısından tesirini, bir pamuklu kot pantolonun ömür döngüsünün farklı etaplarında -üretim, teslimat, kullanım ve imha sürecinde- üretilen emisyonları hesaplayarak değerlendirdiler. Bu hesaplamalar, 200 kullanması temel alıyordu. Akabinde, araştırmacılar kullanım sayısını 200’ün ötesine taşımak, ikinci el mağazalarında bir daha satmak ve geri dönüştürülmüş giysi gereçlerinden üretmek de dahil olmak üzere, kot pantolonlar bağlamında ‘kullanım ömrünü tamamlama’ senaryolarını karşılaştırdılar. Araştırmanın baş müellifi olan Jarkko Levänen, kot pantolonlar özelinde CO2 emisyonlarının tercih edilmesinin sürdürülebilirliğin öteki kimi boyutlarını kapsama alanlarının haricinde bıraktığını, bir daha de yaptıkları incelemede daha derinlere inmelerine imkan sunduğunu tabir ediyor.

Sonuç itibariyle, Levänen’in araştırma takımı, sürdürülebilir halde alışveriş yapmanın en hakikat yolunun satın aldığınız kıyafet sayısını sınırlamak olduğunu keşfetti. Ulaşılan sonuçlar, yeni kıyafet üretmenin, bir giysiyle kontaklı toplam karbondioksit emisyonlarının yarısından fazlasını ürettiğini ortaya koyuyordu; bu sonuç, sürdürülebilir atık uygulamalarının dahi, yeni bir kıyafet üretmenin yarattığı birinci çevresel tesirlerin üstesinden gelemeyeceği manasına geliyor.

sıradançe söyleyecek olursak, daha az sayıda sağlam, yüksek kaliteli giysiler satın almak ve daha sonrasında bunları mümkün olduğu kadar epeyce sefer giymeye çalışmak, çevresel tesirinizi azaltmanın en gerçek yolu. Levänen, ulaştıkları bulguların genel bağlamda dokumacılık sanayisinin sürdürülebilirlik tesirleri ve yeni oluşan iş modelleriyle birlikte, açığa çıkan belirsizliklere dair var olan bilgilerle de uyumlu olduğunu kelamlarına ekliyor.

EN ÜLKÜ MATERYAL PAMUK

Bu durum akla yatkın üzere görünse de, araştırmacılar kimi şaşırtan sonuçlara da ulaştılar. örneğin, şu anda moda sanayisinde geri dönüştürülmüş dokuma eserleri kullanmak ziyadesiyle yaygın ve bir epeyce şirket, kumaşlarının geri dönüştürülmüş plastiklerden üretilmesi niçiniyle sürdürülebilir olduğunu iftiharla vurguluyorlar. Ne var ki, araştırmacılar, geri dönüşümden elde edilen dokuma mamüllerini kullanmanın etraf üstündeki etkiyi büyük oranda azaltmadığını, çünkü pamuk üretiminin, sentetik kumaşlar üretmek için gereken geri dönüşüm süreçlerinin niye olduğu emisyonlara kıyasla ziyadesiyle düşük emisyonlar ürettiğini ortaya çıkardılar.

Dahası, kıyafet kiralayan şirketler bağlamındaki karbon emisyonunu hesapladıklarında şaşırtan sonuçlara ulaştılar. Kıyafet kiralamak, bir giysi bağlamında kullanım sayısını artırır (bu uygun bir şey!) lakin kiralama işi mahallî bir bölgede gerçekleştirilmiyorsa, ulaşımdan kaynaklanan emisyonları da artırabilir. Sonuç itibariyle, nakliyeye dayalı giysi kiralama hizmetleri, giysilerin [hemen çabucak epey eskimeden] atılmasına kıyasla aslında daha yüksek karbondioksit emisyonlarına sahiptir. olağan olarak, bu sonuçlar yanlarında birkaç detayla birlikte geliyor; şayet kiralık giysinin teslimatı bisikletle ya da yürüyerek gerçekleştirilebilirse, bu durumda giysinin paylaşılması, kıyafetleri bir daha kullanmakla birebir ölçüde çevresel etkiyi de azaltıyor.

Sonuçta, kıyafet üretimini azaltmaya yardım etmek için dikkatli bir biçimde alışveriş yapmak değerli. Levänen, genel olarak, tüketici davranışları ve yeni kıyafetler almanın ne kadar gerekli olduğu üzerinde düşünmemiz gerektiğini hatırlatıyor ve büyük fotoğrafta, tüketici davranışlarında yaşanan küçük değişimlerin bile hayati bir kıymete sahip roller oynadığına işaret ediyor.


Yazının yepyenisi Massive Science sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
 
Üst