AirdropAvcisi
New member
Sevilen şair Orhan Seyfi Sevecen bu sabah hayata veda etti. Usta şairin mevti sevenlerini derinden üzdü. 1961 yılında Eskişehir’de dünyaya gelen Seyfi Sevimli, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyatı Kısmı’ndan 1985 yılında mezun oldu. Sevecen, 1985’te birinci şiir kitabı ‘Yaşanmamış Sonbahar’ı okurlarla buluşturdu.
Birebir senelerda Varlık Sinema ve TRT’de senaryo müellifliği yapan Hoş, ‘Cennet Atları’, ‘Berlin Türküleri’, ‘Ata’nın Rüyası’, ‘Bilimkurgucu Çocuk Hükümdarlar Dönemi’nin ortalarında bulunduğu 30’a yakın roman kaleme aldı
Kitap Ayracı olarak şaire Allahtan rahmet diliyoruz. Bu vesileyle Tatlı’nın şiirlerinden bir seçkiyi sizlere sunuyoruz…
Benim Vefatım
Sana inat bir gün öleceğim.
Sana inat ve senin hoşluğuna…
Lale bayramında güllere,
Yaşanmamış hayallere inat,
Senin en istekli, en hoş çağına inat!
Kahkahalar atarak öleceğim.
Kefenim olmamak değerine;
İş olsun diye, spor olsun diye…
Kalleşlik olsun, kurnazlık olsun diye…
Sinsice öleceğim, haince öleceğim.
Nasıl ölünürmüş göstereceğim.
İbret alacaksın, kıskanacaksın.
Birinciden tanımayacaksın tabutumu.
daha sonra öldüğüm söylenecek inanmayacaksın.
daha sonra onu bir iki kere görmüştüm diyeceksin…
Yüzünün kızardığını goremeyecekler,
Şükredeceksin.
daha sonra sessizliğim hükmedecek tüm limanlara
Meyyit yelkenliler batacak.
Sebepsiz öldüğüme hükmedeceksin.
Kendini avutacaksın kandıracaksın
Ben ölmüş olacağım, susacağım.
Cürmü benim üzerime atacaksın.
daha sonra gençliğim aklına gelecek,
daha sonra, seni ne kadar sevdiğim, sana taptığım.
daha sonra çelik üzere bedenim gelecek aklına…
Gücüm kuvvetim, sıhhatim neşem.
Mevtim ecel olmayacak!
Bunu gecelere haykıracaksın.
Ancak bunu anladığın vakit
Kemiklerim çürümüş olacak.
Aynalarda birazcık katil bakılırsaceksin kendini.
Mezarımı deşeceksin tırnaklarınla,
Böcekler beni taşımış olacak.
Bu dünyanın bütün milyonları da,
Unutmayı satın alamayacak.
Sana bu kalleşliği yapacağım.
Firar edeceğim dünyadan,
Yüzünü tekrar görünce.
Türkiye Sevgisi
Sana gerçek şu göğsümde,
Doludizgin kanatlanmış,
Yeleleri kana batmış,
Koşan bir şey var, Türkiyem!
İnsanı yüceltir sanat,
Bilimdir, dehaya kanat!
Bende, tembelliğe inat,
Coşan bir şey var, Türkiyem!
Caymadım, verdiğim anttan,
İş ürettim, köyden, kentten.
Benden, sana kaç bentten
Taşan bir şey var, Türkiyem!
Aşkın ile ufukları,
Dilek dolu şafakları,
Birçok karlı dorukları,
Aşan bir şey var, Türkiyem!
Bilimle yapıp tarımı,
Arttırsak gerek, verimi!
Köylerinde, sıkıntılarımı
Deşen bir şey var, Türkiyem!
Hürmetim var, seni kurana!
Sevgim emsal, bir volkana!
Bu sevdadan her bir cana,
Düşen bir şey var, Türkiyem!
Gülümser Çocukluğum
Gülümser çocukluğum…
Yıkanan kızlarla şıkır şıkır;
Tatlı sularda sazların ötesinden…
Sarışın ve bin bir gamze ortasından,
Gülümser çocukluğum.
Demlenir çocukluğum;
Kara kömür sobaların böğründe…
Buz ve buğu tutmuş ince camların,
Üzerine ömrün birinci imzası atılmış,
Arap kızlarının camdan baktığı,
Yazılardan göz yaşının aktığı,
Küçük sıcak odaların tabanında,
Kara kömür sobaların böğründe,
Demlenir çocukluğum…
Ürperir çocukluğum;
Taş atan sapanlardan,
Kamçılı yaylılardan,
Kopkoyu kapkara uçurumlardan;
Haykırır gelecek çağlara hakikat…
İri yanaklarına gölgeler düşer,
Ürperir çocukluğum…
Yorulur çocukluğum;
Bahçeler boyunca pedal çevirir,
Dağ kokusu yüklü sulara atlar,
Kana kana içer, balıklarla yüzer.
Çağlayanlar ile kahkaha atar!
Küçük kızlara şiirler derer!
Kan portakalı: doğar ve batar!
Yorulur çocukluğum…
Uyuklar çocukluğum…
Yorgunlukla duasını unutmaz:
“Bismillahi birsin! ve sürekli nursun!
Bin bir atlı kapımda dursun!
Düşmanlarım öte gitsin
Meleklerim beri gelsin”
Bin bir atlıyı görür, güvenir,
Uyuklar çocukluğum.
Hislenir çocukluğum!
Uzaklarda kalmış köylere gerçek,
Derinden derine göğüs geçirir;
Şahit bulunduğu aşkları anar,
Dağlar koyağındaki kudurmuş yeşilleri…
Çürümüş bir saman kokusu gelir,
Cıvıl cıvıl dere yataklarından…
Kekik ve sevdayı taşıyan rüzgar,
Beni nerde olsa, bulur mu bulur!
Ala geyik üzere süzülür vakit,
Seyrek meşelerin aralığından…
Hislenir çocukluğum.
Üzülür çocukluğum
Söğütlerin akan suya değdiği,
Güneşin daima tarlalardan doğduğu,
O beldede, çocukluğuna dalar,
Yağmur boşanır anılara,
Uğradığı haksızlıkları anar…
Boşa geçen vakit içinderına yanar,
Üzülür çocukluğum…
Bölünür çocukluğum!
Sokaklara, uzak, yakın vilayetlere…
Bilgisiz, kitapsız, sevgisiz küçüklere…
Çocukluğum bütün çocuklar olur!
Dermansız körpeler sararır ıssızlıkta,
Mezarlıklar çocuk dolar.
Gönlümde kahkaha ve feryat donar!
Bölünür çocukluğum…
Hiç Bitmedi Kışım Benim
Ala karlı bir dağ idim
Hiç bitmedi kışım benim
Doğrulduğum günden beri
Dumanlıdır başım benim
Taşlarımı söktü seller
Çiçeğimi kederi eller
yıllarımı çaldı kullar
Unutuldu yaşım benim
Ağaçlarım yaprak döktü
Ceylanlarım boynun büktü
Bir şimşek bağrımı yaktı
Yaralıdır döşüm benim
Gariplere el veririm
Şaşkınlara yol veririm
Hoşlara gül veririm
Hisse etmektir işim benim
Yakarırım göğe yanlışsız
Akranımdır Ilgaz Ağrı
Yanar Kafkasların bağrı
Yağmalanır düşüm benim
Çavlanlarım çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
İçimde lavlar birikir
Buza keser dışım benim
Dolularım ak incidir
Fırtınalarım kincidir
Adım dostun sevincidir
Düşmanıma hışım benim
Oğul verdim arık oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayı pek buruk oldu
Ağulandı aşım benim
Dört mevsim de yara aldım
Gençliğimi yere çaldım
Orta yaşta ölüp kaldım
Taşa geçti dişim benim
“… Gözelerim ilaç artık
Yağmurlarım kırbaç artık
Tek duaya muhtaç artık
Yosun tutmuş taşım benim…”
Fırtınam var
Fırtınam var hiç dinmeyen
Çerağım var hiç sönmeyen
Pusulada bulunmayan
İstikamete gerçek yürüyorum.
Göklere yükseldim indim
Yıldızlar parıltısıyla yundum
Dostluğa sevgiye döndüm
Kine karşı yürüyorum
Koşma verdim ağıt aldım
Ele kalem kağıt aldım
Erenlerden öğüt aldım
Cana yanlışsız yürüyorum
Kaldı artık bir tek dostum
Gayrısına oldukçatan küstüm
Dikenleri yol eyledim
Güle gerçek yürüyorum.
Kendimi aramak için
Sana gerçek yürüyorum
Kestirmeden varmak için
Bana hakikat yürüyorum.
Fırat idim kahır oldum
Sakarya’ydım zehir oldum
Nildim Sarınehir oldum
Çin’e hakikat yürüyorum!
Şafak oldum sökün ettim
Yıldızlara akın ettim
Yarınları yakın ettim
Düne yanlışsız yürüyorum.
Yüzümü Bektaş’a döndüm
Erenler deminde yundum
Göklere yükseldim indim
Cana yanlışsız yürüyorum!
Başladığım yere vardım
Arpa uzunluğu yolmuş gördüm
Pılımı pırtımı derdim
Sona yanlışsız yürüyorum.
Sona değil bu yürüyüş
Sana hakikat yürüyorum
Kestirme yol bulmak için
Bana yanlışsız yürüyorum.
Birleşsin
Aşka hasret kalmış eller birleşsin
Serin sular, kavruk çöller birleşsin
Bir denize aksın aşk ırmakları
Fırat’lar Tuna’lar Nil’ler birleşsin
Ölümsüz aşklara kıymaz yaradan
Yanaklar yazgılar yollar birleşsin
Perçemler yaşmaklar çıksın ortadan
Yanaklar dudaklar lisanlar birleşsin
Gönül baharında çiçekler solmaz
Kim demiş sevenler bahtiyar olmaz
Aşk başa niyet hangi iş olmaz
Sevgilim yürekler kollar birleşsin
Yaylasına harman yerine kurban
Alnından damlayan terine kurban
Horonuna zeybeğine semahına kurban
Omuzlar dirsekler eller birleşsin
Birleşsin yazgılar birleşsin yollar
Birleşsin hasretle kurumuş lisanlar
Şenlensin meydanlar vursun davullar
Sessiz boynu bükük kullar birleşsin
Dinamit
Böldüler sımsıcak düşlerimizi
Bozdular yürüyen işlerimizi
Lisanımıza gömdük işlerimizi
Öfkemiz yığıldı piramit oldu
Türkü lisanımızda dinamit oldu
Sahibi makul bir kelam kalmadı
Utanan kızaran bir yüz kalmadı
Mangalda kül bitti hiç köz kalmadı
Acılar gönlümde piramit oldu
Türküler dilimde dinamit oldu
Omuz Omuza
Yolda beyazlar allar
Kınalıdır ak eller
Hanımlar mendil sallar
Beyefendiler omuz omuza
Burası Anadolu
Dağlar omuz omuza
Gidenler toprak oldu
Sağlar omuz omuza
Omuz omuza gardaş
Omuz omuza yoldaş
Bektaşi, zeybek, dadaş
Canlar omuz omuza
Elimle buğday ektim
Alın terimi döktüm
Dağlarda halay çektim hey
Senle omuz omuza
İşte pembeler allar
Açılmış gonca güller
Gençlerim halay çeker hey
Vermiş omuz omuza
Kurşunlanmış Düşlerim
Hasret alevden bir gömlek içten içe kor
Evvel gel sokul sineme daha sonra halim sor
Körpe goncam, al dudaklım sen aldın aklım
Gözlerimde binbir arzum, gönlümde gizlim
Kurşunlanmış düşlerim gel de hayra yor
Bir acı ver yaradanım bana ayrılıktan sıkıntı
Ela gözlüm sarmaşığım, ümit ışığım
Sana hasret, sana hayran, sana aşığım
Sevdiğini saramayan bir biz kalmışız
Bizler aşk andını gülüm erdem bilmişiz
Tüm beşerler sağır artık bütün gözler kör
Al kalbimi sök yerinden yerden yere vur.
Benim Aşkım
Uçup uçup konamayan
Kör bir kuştur kördür aşkım
Ne hudut ne yasak tanır
Bulut bulut hürdür aşkım
Ulu dağlar doruğunda
El değmemiş kardır aşkım
Ne yapsam daima ziyan gördüm
Ettiğim tek kârdır aşkım
Genç yaşımda sevdalandım
İlah üzere birdir aşkım
Sevdiğim anlar halimden
Diğerine sırdır aşkım
Dağlar çöller yollar aşar
Tuna üzere gürdür aşkım
Dokunduğu yeri yakar
Bir volkandır kordur aşkım
Başımı belaya sokar
Hem çılgın hem zordur aşkım
Fark eylemez bahtım yoksa
Terk eylemez yârdır aşkım
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]
Birebir senelerda Varlık Sinema ve TRT’de senaryo müellifliği yapan Hoş, ‘Cennet Atları’, ‘Berlin Türküleri’, ‘Ata’nın Rüyası’, ‘Bilimkurgucu Çocuk Hükümdarlar Dönemi’nin ortalarında bulunduğu 30’a yakın roman kaleme aldı
Kitap Ayracı olarak şaire Allahtan rahmet diliyoruz. Bu vesileyle Tatlı’nın şiirlerinden bir seçkiyi sizlere sunuyoruz…
Benim Vefatım
Sana inat bir gün öleceğim.
Sana inat ve senin hoşluğuna…
Lale bayramında güllere,
Yaşanmamış hayallere inat,
Senin en istekli, en hoş çağına inat!
Kahkahalar atarak öleceğim.
Kefenim olmamak değerine;
İş olsun diye, spor olsun diye…
Kalleşlik olsun, kurnazlık olsun diye…
Sinsice öleceğim, haince öleceğim.
Nasıl ölünürmüş göstereceğim.
İbret alacaksın, kıskanacaksın.
Birinciden tanımayacaksın tabutumu.
daha sonra öldüğüm söylenecek inanmayacaksın.
daha sonra onu bir iki kere görmüştüm diyeceksin…
Yüzünün kızardığını goremeyecekler,
Şükredeceksin.
daha sonra sessizliğim hükmedecek tüm limanlara
Meyyit yelkenliler batacak.
Sebepsiz öldüğüme hükmedeceksin.
Kendini avutacaksın kandıracaksın
Ben ölmüş olacağım, susacağım.
Cürmü benim üzerime atacaksın.
daha sonra gençliğim aklına gelecek,
daha sonra, seni ne kadar sevdiğim, sana taptığım.
daha sonra çelik üzere bedenim gelecek aklına…
Gücüm kuvvetim, sıhhatim neşem.
Mevtim ecel olmayacak!
Bunu gecelere haykıracaksın.
Ancak bunu anladığın vakit
Kemiklerim çürümüş olacak.
Aynalarda birazcık katil bakılırsaceksin kendini.
Mezarımı deşeceksin tırnaklarınla,
Böcekler beni taşımış olacak.
Bu dünyanın bütün milyonları da,
Unutmayı satın alamayacak.
Sana bu kalleşliği yapacağım.
Firar edeceğim dünyadan,
Yüzünü tekrar görünce.
Türkiye Sevgisi
Sana gerçek şu göğsümde,
Doludizgin kanatlanmış,
Yeleleri kana batmış,
Koşan bir şey var, Türkiyem!
İnsanı yüceltir sanat,
Bilimdir, dehaya kanat!
Bende, tembelliğe inat,
Coşan bir şey var, Türkiyem!
Caymadım, verdiğim anttan,
İş ürettim, köyden, kentten.
Benden, sana kaç bentten
Taşan bir şey var, Türkiyem!
Aşkın ile ufukları,
Dilek dolu şafakları,
Birçok karlı dorukları,
Aşan bir şey var, Türkiyem!
Bilimle yapıp tarımı,
Arttırsak gerek, verimi!
Köylerinde, sıkıntılarımı
Deşen bir şey var, Türkiyem!
Hürmetim var, seni kurana!
Sevgim emsal, bir volkana!
Bu sevdadan her bir cana,
Düşen bir şey var, Türkiyem!
Gülümser Çocukluğum
Gülümser çocukluğum…
Yıkanan kızlarla şıkır şıkır;
Tatlı sularda sazların ötesinden…
Sarışın ve bin bir gamze ortasından,
Gülümser çocukluğum.
Demlenir çocukluğum;
Kara kömür sobaların böğründe…
Buz ve buğu tutmuş ince camların,
Üzerine ömrün birinci imzası atılmış,
Arap kızlarının camdan baktığı,
Yazılardan göz yaşının aktığı,
Küçük sıcak odaların tabanında,
Kara kömür sobaların böğründe,
Demlenir çocukluğum…
Ürperir çocukluğum;
Taş atan sapanlardan,
Kamçılı yaylılardan,
Kopkoyu kapkara uçurumlardan;
Haykırır gelecek çağlara hakikat…
İri yanaklarına gölgeler düşer,
Ürperir çocukluğum…
Yorulur çocukluğum;
Bahçeler boyunca pedal çevirir,
Dağ kokusu yüklü sulara atlar,
Kana kana içer, balıklarla yüzer.
Çağlayanlar ile kahkaha atar!
Küçük kızlara şiirler derer!
Kan portakalı: doğar ve batar!
Yorulur çocukluğum…
Uyuklar çocukluğum…
Yorgunlukla duasını unutmaz:
“Bismillahi birsin! ve sürekli nursun!
Bin bir atlı kapımda dursun!
Düşmanlarım öte gitsin
Meleklerim beri gelsin”
Bin bir atlıyı görür, güvenir,
Uyuklar çocukluğum.
Hislenir çocukluğum!
Uzaklarda kalmış köylere gerçek,
Derinden derine göğüs geçirir;
Şahit bulunduğu aşkları anar,
Dağlar koyağındaki kudurmuş yeşilleri…
Çürümüş bir saman kokusu gelir,
Cıvıl cıvıl dere yataklarından…
Kekik ve sevdayı taşıyan rüzgar,
Beni nerde olsa, bulur mu bulur!
Ala geyik üzere süzülür vakit,
Seyrek meşelerin aralığından…
Hislenir çocukluğum.
Üzülür çocukluğum
Söğütlerin akan suya değdiği,
Güneşin daima tarlalardan doğduğu,
O beldede, çocukluğuna dalar,
Yağmur boşanır anılara,
Uğradığı haksızlıkları anar…
Boşa geçen vakit içinderına yanar,
Üzülür çocukluğum…
Bölünür çocukluğum!
Sokaklara, uzak, yakın vilayetlere…
Bilgisiz, kitapsız, sevgisiz küçüklere…
Çocukluğum bütün çocuklar olur!
Dermansız körpeler sararır ıssızlıkta,
Mezarlıklar çocuk dolar.
Gönlümde kahkaha ve feryat donar!
Bölünür çocukluğum…
Hiç Bitmedi Kışım Benim
Ala karlı bir dağ idim
Hiç bitmedi kışım benim
Doğrulduğum günden beri
Dumanlıdır başım benim
Taşlarımı söktü seller
Çiçeğimi kederi eller
yıllarımı çaldı kullar
Unutuldu yaşım benim
Ağaçlarım yaprak döktü
Ceylanlarım boynun büktü
Bir şimşek bağrımı yaktı
Yaralıdır döşüm benim
Gariplere el veririm
Şaşkınlara yol veririm
Hoşlara gül veririm
Hisse etmektir işim benim
Yakarırım göğe yanlışsız
Akranımdır Ilgaz Ağrı
Yanar Kafkasların bağrı
Yağmalanır düşüm benim
Çavlanlarım çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
İçimde lavlar birikir
Buza keser dışım benim
Dolularım ak incidir
Fırtınalarım kincidir
Adım dostun sevincidir
Düşmanıma hışım benim
Oğul verdim arık oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayı pek buruk oldu
Ağulandı aşım benim
Dört mevsim de yara aldım
Gençliğimi yere çaldım
Orta yaşta ölüp kaldım
Taşa geçti dişim benim
“… Gözelerim ilaç artık
Yağmurlarım kırbaç artık
Tek duaya muhtaç artık
Yosun tutmuş taşım benim…”
Fırtınam var
Fırtınam var hiç dinmeyen
Çerağım var hiç sönmeyen
Pusulada bulunmayan
İstikamete gerçek yürüyorum.
Göklere yükseldim indim
Yıldızlar parıltısıyla yundum
Dostluğa sevgiye döndüm
Kine karşı yürüyorum
Koşma verdim ağıt aldım
Ele kalem kağıt aldım
Erenlerden öğüt aldım
Cana yanlışsız yürüyorum
Kaldı artık bir tek dostum
Gayrısına oldukçatan küstüm
Dikenleri yol eyledim
Güle gerçek yürüyorum.
Kendimi aramak için
Sana gerçek yürüyorum
Kestirmeden varmak için
Bana hakikat yürüyorum.
Fırat idim kahır oldum
Sakarya’ydım zehir oldum
Nildim Sarınehir oldum
Çin’e hakikat yürüyorum!
Şafak oldum sökün ettim
Yıldızlara akın ettim
Yarınları yakın ettim
Düne yanlışsız yürüyorum.
Yüzümü Bektaş’a döndüm
Erenler deminde yundum
Göklere yükseldim indim
Cana yanlışsız yürüyorum!
Başladığım yere vardım
Arpa uzunluğu yolmuş gördüm
Pılımı pırtımı derdim
Sona yanlışsız yürüyorum.
Sona değil bu yürüyüş
Sana hakikat yürüyorum
Kestirme yol bulmak için
Bana yanlışsız yürüyorum.
Birleşsin
Aşka hasret kalmış eller birleşsin
Serin sular, kavruk çöller birleşsin
Bir denize aksın aşk ırmakları
Fırat’lar Tuna’lar Nil’ler birleşsin
Ölümsüz aşklara kıymaz yaradan
Yanaklar yazgılar yollar birleşsin
Perçemler yaşmaklar çıksın ortadan
Yanaklar dudaklar lisanlar birleşsin
Gönül baharında çiçekler solmaz
Kim demiş sevenler bahtiyar olmaz
Aşk başa niyet hangi iş olmaz
Sevgilim yürekler kollar birleşsin
Yaylasına harman yerine kurban
Alnından damlayan terine kurban
Horonuna zeybeğine semahına kurban
Omuzlar dirsekler eller birleşsin
Birleşsin yazgılar birleşsin yollar
Birleşsin hasretle kurumuş lisanlar
Şenlensin meydanlar vursun davullar
Sessiz boynu bükük kullar birleşsin
Dinamit
Böldüler sımsıcak düşlerimizi
Bozdular yürüyen işlerimizi
Lisanımıza gömdük işlerimizi
Öfkemiz yığıldı piramit oldu
Türkü lisanımızda dinamit oldu
Sahibi makul bir kelam kalmadı
Utanan kızaran bir yüz kalmadı
Mangalda kül bitti hiç köz kalmadı
Acılar gönlümde piramit oldu
Türküler dilimde dinamit oldu
Omuz Omuza
Yolda beyazlar allar
Kınalıdır ak eller
Hanımlar mendil sallar
Beyefendiler omuz omuza
Burası Anadolu
Dağlar omuz omuza
Gidenler toprak oldu
Sağlar omuz omuza
Omuz omuza gardaş
Omuz omuza yoldaş
Bektaşi, zeybek, dadaş
Canlar omuz omuza
Elimle buğday ektim
Alın terimi döktüm
Dağlarda halay çektim hey
Senle omuz omuza
İşte pembeler allar
Açılmış gonca güller
Gençlerim halay çeker hey
Vermiş omuz omuza
Kurşunlanmış Düşlerim
Hasret alevden bir gömlek içten içe kor
Evvel gel sokul sineme daha sonra halim sor
Körpe goncam, al dudaklım sen aldın aklım
Gözlerimde binbir arzum, gönlümde gizlim
Kurşunlanmış düşlerim gel de hayra yor
Bir acı ver yaradanım bana ayrılıktan sıkıntı
Ela gözlüm sarmaşığım, ümit ışığım
Sana hasret, sana hayran, sana aşığım
Sevdiğini saramayan bir biz kalmışız
Bizler aşk andını gülüm erdem bilmişiz
Tüm beşerler sağır artık bütün gözler kör
Al kalbimi sök yerinden yerden yere vur.
Benim Aşkım
Uçup uçup konamayan
Kör bir kuştur kördür aşkım
Ne hudut ne yasak tanır
Bulut bulut hürdür aşkım
Ulu dağlar doruğunda
El değmemiş kardır aşkım
Ne yapsam daima ziyan gördüm
Ettiğim tek kârdır aşkım
Genç yaşımda sevdalandım
İlah üzere birdir aşkım
Sevdiğim anlar halimden
Diğerine sırdır aşkım
Dağlar çöller yollar aşar
Tuna üzere gürdür aşkım
Dokunduğu yeri yakar
Bir volkandır kordur aşkım
Başımı belaya sokar
Hem çılgın hem zordur aşkım
Fark eylemez bahtım yoksa
Terk eylemez yârdır aşkım
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]