AirdropAvcisi
New member
Burun, Rus gerçekçiliğinin öncüsü Gogol’ün monarşinin karar sürdüğü çarlık periyodunda kaleme aldığı Petersburg Hikayeleri derlemesi ortasında yer alan hikayelerden biri.
İlişkin olduğu yüzü terk eden bir burnun ve o burnun sahibi devlet memurunun gerçeküstü kıssasını anlatıyormuş üzere gözükse de, periyodun Rusya’sına ve Rus toplumuna dair son derece gerçekçi bir bakış açısı sunan Burun hem de bir hiciv şaheseri.
Sayfa: 64
“KENDİSİNİ ZAHMETLE İKNA ETTİK”
“Gogol uzun müddet bu latifenin basılmasını istemedi; lakin biz, bu hikayede o denli şaşırtan, akla sığmaz, sevinçli, özgün şeyler bulduk ki hikayenin elyazmasının bize verdiği zevki okuyucularımızla paylaşmaya razı olması için kendisini kuvvetlikle kandırabildik.” Aleksandr Puşkin
NİKOLAY GOGOL
1809’da Ukrayna’da doğdu. Halk külçeşidini yansıtmakla birlikte alışılmışın dışına çıkan birinci öyküleri Rus edebiyatına yeni ve diri bir hava getirdi. Genç yaşında ünlenen Gogol’ün birinci hayranları içinde şair Aleksandr Puşkin ve eleştirmen Vissarion Belinski de vardı. Mirgorod Hikayeleri ve Petersburg Hikayeleri, Gogol’ün Rus edebiyatındaki yerini daha da sağlamlaştırdı. Çar I. Nikolay dönemindeki yozlaşmış bürokrasiyi zalimce alaya alan Müfettiş isimli güldürüsünün gerici basından gördüğü büyük tepki üzerine Rusya’dan ayrılmak zorunda kalan Gogol, çeşitli aralarla 1842’ye kadar Roma’da yaşadı. Meyyit Canlar isimli romanı, serflik düzeni ve devlet yönetimindeki adaletsizlikleriyle feodal Rusya’yı yansıtıyordu. Gogol’ü ününün doruğuna ulaştıran yapıtı Meyyit Canlar oldu. Rus edebiyatının öncü isimlerinden kabul edilen Gogol, yaşamının son döneminde ruhsal bunalımlar geçirip 1852’de Moskova’da öldü.
ÖTEKİ KISA KLASİKLER
Fyodor Dostoyevski: Uysal Kız; H.P. Lovecraft: Nyarlathotep; Gustave Flaubert: Saf Bir Yürek; Lev Tolstoy: Polikuşka, İnsan Neyle Yaşar; John Stuart Mill: Niyet ve Tartışma Özgürlüğü Üzerine; Platon: Kriton ya da nazaranv Üstüne; Herman Melville: Kâtip Bartleby; Anton Çehov: Altıncı Koğuş, Öylesine Bir Kıssa; Alexis de Tocqueville: Demokratik Zorbalık; Çoğunluğun Zorbalığı; Henry David Thoreau: Yürümek; Émile Zola: Nasıl Ölünür; Arthur Schopenhauer: Memnun Olma Sanatı; Edgar Allan Poe: Morgue Sokağı Cinayetleri; Jane Austen: Evlilik; Nikolay Gogol: Palto; Charles Dickens: İşaret Memuru; Oscar Wilde: Yalnız Sıkıcı Beşerler Kahvaltıda Parıldar; Charles Darwin: Lapa Lapa Kelebek Yağıyordu; Desiderius Erasmus: Tatlı Gelir Yaşamayana Savaş; Nikolay Gogol: Neva Bulvarı; Mark Twain: Hadleyburg’ü Yozlaştıran Adam; Jack London: Kızıl Veba; Sun Zi: Savaş Sanatı; Marcel Proust: Kıskançlık; İvan Turgenyev: Klara Miliç, Paul Lafargue: Tembellik Hakkı, Jean-Jacques Rousseau: Siyasal Gövde; Henry James: Ustanın Dersi; E.T.A Hoffmann: Altın Çanak
İlişkin olduğu yüzü terk eden bir burnun ve o burnun sahibi devlet memurunun gerçeküstü kıssasını anlatıyormuş üzere gözükse de, periyodun Rusya’sına ve Rus toplumuna dair son derece gerçekçi bir bakış açısı sunan Burun hem de bir hiciv şaheseri.
Sayfa: 64
“KENDİSİNİ ZAHMETLE İKNA ETTİK”
“Gogol uzun müddet bu latifenin basılmasını istemedi; lakin biz, bu hikayede o denli şaşırtan, akla sığmaz, sevinçli, özgün şeyler bulduk ki hikayenin elyazmasının bize verdiği zevki okuyucularımızla paylaşmaya razı olması için kendisini kuvvetlikle kandırabildik.” Aleksandr Puşkin
NİKOLAY GOGOL
1809’da Ukrayna’da doğdu. Halk külçeşidini yansıtmakla birlikte alışılmışın dışına çıkan birinci öyküleri Rus edebiyatına yeni ve diri bir hava getirdi. Genç yaşında ünlenen Gogol’ün birinci hayranları içinde şair Aleksandr Puşkin ve eleştirmen Vissarion Belinski de vardı. Mirgorod Hikayeleri ve Petersburg Hikayeleri, Gogol’ün Rus edebiyatındaki yerini daha da sağlamlaştırdı. Çar I. Nikolay dönemindeki yozlaşmış bürokrasiyi zalimce alaya alan Müfettiş isimli güldürüsünün gerici basından gördüğü büyük tepki üzerine Rusya’dan ayrılmak zorunda kalan Gogol, çeşitli aralarla 1842’ye kadar Roma’da yaşadı. Meyyit Canlar isimli romanı, serflik düzeni ve devlet yönetimindeki adaletsizlikleriyle feodal Rusya’yı yansıtıyordu. Gogol’ü ününün doruğuna ulaştıran yapıtı Meyyit Canlar oldu. Rus edebiyatının öncü isimlerinden kabul edilen Gogol, yaşamının son döneminde ruhsal bunalımlar geçirip 1852’de Moskova’da öldü.
ÖTEKİ KISA KLASİKLER
Fyodor Dostoyevski: Uysal Kız; H.P. Lovecraft: Nyarlathotep; Gustave Flaubert: Saf Bir Yürek; Lev Tolstoy: Polikuşka, İnsan Neyle Yaşar; John Stuart Mill: Niyet ve Tartışma Özgürlüğü Üzerine; Platon: Kriton ya da nazaranv Üstüne; Herman Melville: Kâtip Bartleby; Anton Çehov: Altıncı Koğuş, Öylesine Bir Kıssa; Alexis de Tocqueville: Demokratik Zorbalık; Çoğunluğun Zorbalığı; Henry David Thoreau: Yürümek; Émile Zola: Nasıl Ölünür; Arthur Schopenhauer: Memnun Olma Sanatı; Edgar Allan Poe: Morgue Sokağı Cinayetleri; Jane Austen: Evlilik; Nikolay Gogol: Palto; Charles Dickens: İşaret Memuru; Oscar Wilde: Yalnız Sıkıcı Beşerler Kahvaltıda Parıldar; Charles Darwin: Lapa Lapa Kelebek Yağıyordu; Desiderius Erasmus: Tatlı Gelir Yaşamayana Savaş; Nikolay Gogol: Neva Bulvarı; Mark Twain: Hadleyburg’ü Yozlaştıran Adam; Jack London: Kızıl Veba; Sun Zi: Savaş Sanatı; Marcel Proust: Kıskançlık; İvan Turgenyev: Klara Miliç, Paul Lafargue: Tembellik Hakkı, Jean-Jacques Rousseau: Siyasal Gövde; Henry James: Ustanın Dersi; E.T.A Hoffmann: Altın Çanak