JoKeR
Active member
Tiyatro denilince akla küfür, argo, müstehcenlik gelmesi bugünün konusu değil. Hele küfürsüz mizah yapmak neredeyse imkansız hale geldi. Osman Doğan ve Ayşe Şahinboy çiftinin güçlerini birleştirerek kurdukları Tiyatro Külliyen’de bunların hiç birisi yok. Lakin oyunlarına başından sonuna kadar kahkahalar eşlik ediyor. 423. kere oynadıkları Ziyafet Sofrası oyunu, dini içerikli bir oyun bulunmasına karşın, bir gencin salondan ayrılırken söylemiş olduği, “Dini bir oyundu, fakat her neyse hayli güldük” kelamı tam olarak Osman Doğan tiyatrosunu anlatıyor denilebilir.
Muhafazakâr bölümün tiyatroya ilgisi her insanın malumu. Bir biçimde uzak bırakılmış yahut uzak kalmayı tercih etmiş. Bunun niçinini merak ediyor insan en hayli. Osman Doğan, “Son yüz yıldır tiyatro deyince insanların aklında küfür, argo, müstehcenlik yahut kendi bedelleriyle alay edilen oyunlar var. Bu oyunların oldukcaluğu mütedeyyin camiayı biraz tiyatrodan uzak tuttu. Öte yandan bizim kesimde de vasatın epeyce altında, sloganvari işler çıktı. Doğal ki âlâ işler de vardı lakin onların sayısı az olduğu için bir kitle tiyatrodan uzaklaştı” diye anlatıyor bu durumu.
“ABİ RAHAT OL, AİLECE GELEBİLİRSİNİZ”
Bir tiyatro oyunu üçüncü bireylere tavsiye edilmiyorsa, orada sorun var demektir. Kaliteli işlerle bu algının kırılacağı kanaatinde Osman Doğan. Anadolu ve Avrupa’daki ilgiden ise pek şad. Doğan, “Ancak orada da bir ön yargı var. Bir kezinde telefondaki organizatör, ‘Bizim stilde insanların izleyebileceği bir oyun, rahat ol, ailece gelebilirsiniz’ söylemiş olduğini duydum. Bu epey üzücü bir durum. Demek ki bunun aksiyle fazlaca karşılaşılmış. Bizim oyunlarımızda küfür yok, hassasiyetlerimizi ve çizgimizi her yerde koruyoruz” tabirleriyle kelamlarını sürdürdü.
Cezaevlerinde muhakkak dönemlerle fiyatsız oyun sergilediklerini de söyleyen Doğan, “Metris Cezaevi’ne biroldukça mahkûmdan daha fazla girip çıkıyoruz” diyor esprili üslubuyla. “Oradaki mahkumların rehabilitesine katkı sunuyoruz. Bizim oyunların bir de manevi pahası var. Evet güldürüyor, bi rahatlatıyor lakin manen de dokunuyor, bilhassa üç oyunumuzun biri namaz, biri Kur’an-ı Kerim, oburu de imanı özünde bahis ediniyor, fakat hiç birinde kör gözüne parmak bir hidayet öyküsü anlatmıyoruz. bu biçimde olunca hem insanları güldürüyor tıpkı vakitte manen gönüllerine girebiliyoruz” diye ekliyor.
Hidayete eriş kıssası
Ayşe Şahinboy, Ziyafet Sofrası oyununu Osman Nuri Topbaş’ın kitabından uyarladı. Oyun olağanda klasik bir hidayete eriş kıssası. hiç bir mizah yok ortasında. Şahinboy, “Onu bir mizah çatısı altında işleyerek daha geniş kitlelere ulaştırmak istedik. Sokakta mağdur durumda olan iki sarhoşumuz var, bir Ramazan günü karınlarını doyurmak için dergâha gidiyorlar. daha sonrasında o arayış kıssaları biraz da durum güldürüleri üzerinden ilerliyor. Bizim dini içeriklerdeki en büyük sorun, parmak sallayan, üstenci bir lisanla insanlara anlatılmasından kaynaklandığı için, biz direkt ömrün içerisinden öyküyle giriş yapıyoruz. O yüzden de her izleyen, bir yandan gülerken, bir yandan da kendinden bir şeyler buluyor” sözleriyle anlatıyor oyununu. Sırada tek kişilik oyun ve bir de kelamsız oyun varmış. Yalnızca efekt, jest ve mimiklerle insanları güldürmeyi planlıyorlar. Osman Doğan’ın mimikleri de komik aslına bakarsanız, fiyat bu proje.
Muhafazakâr bölümün tiyatroya ilgisi her insanın malumu. Bir biçimde uzak bırakılmış yahut uzak kalmayı tercih etmiş. Bunun niçinini merak ediyor insan en hayli. Osman Doğan, “Son yüz yıldır tiyatro deyince insanların aklında küfür, argo, müstehcenlik yahut kendi bedelleriyle alay edilen oyunlar var. Bu oyunların oldukcaluğu mütedeyyin camiayı biraz tiyatrodan uzak tuttu. Öte yandan bizim kesimde de vasatın epeyce altında, sloganvari işler çıktı. Doğal ki âlâ işler de vardı lakin onların sayısı az olduğu için bir kitle tiyatrodan uzaklaştı” diye anlatıyor bu durumu.
“ABİ RAHAT OL, AİLECE GELEBİLİRSİNİZ”
Bir tiyatro oyunu üçüncü bireylere tavsiye edilmiyorsa, orada sorun var demektir. Kaliteli işlerle bu algının kırılacağı kanaatinde Osman Doğan. Anadolu ve Avrupa’daki ilgiden ise pek şad. Doğan, “Ancak orada da bir ön yargı var. Bir kezinde telefondaki organizatör, ‘Bizim stilde insanların izleyebileceği bir oyun, rahat ol, ailece gelebilirsiniz’ söylemiş olduğini duydum. Bu epey üzücü bir durum. Demek ki bunun aksiyle fazlaca karşılaşılmış. Bizim oyunlarımızda küfür yok, hassasiyetlerimizi ve çizgimizi her yerde koruyoruz” tabirleriyle kelamlarını sürdürdü.
Cezaevlerinde muhakkak dönemlerle fiyatsız oyun sergilediklerini de söyleyen Doğan, “Metris Cezaevi’ne biroldukça mahkûmdan daha fazla girip çıkıyoruz” diyor esprili üslubuyla. “Oradaki mahkumların rehabilitesine katkı sunuyoruz. Bizim oyunların bir de manevi pahası var. Evet güldürüyor, bi rahatlatıyor lakin manen de dokunuyor, bilhassa üç oyunumuzun biri namaz, biri Kur’an-ı Kerim, oburu de imanı özünde bahis ediniyor, fakat hiç birinde kör gözüne parmak bir hidayet öyküsü anlatmıyoruz. bu biçimde olunca hem insanları güldürüyor tıpkı vakitte manen gönüllerine girebiliyoruz” diye ekliyor.
Hidayete eriş kıssası
Ayşe Şahinboy, Ziyafet Sofrası oyununu Osman Nuri Topbaş’ın kitabından uyarladı. Oyun olağanda klasik bir hidayete eriş kıssası. hiç bir mizah yok ortasında. Şahinboy, “Onu bir mizah çatısı altında işleyerek daha geniş kitlelere ulaştırmak istedik. Sokakta mağdur durumda olan iki sarhoşumuz var, bir Ramazan günü karınlarını doyurmak için dergâha gidiyorlar. daha sonrasında o arayış kıssaları biraz da durum güldürüleri üzerinden ilerliyor. Bizim dini içeriklerdeki en büyük sorun, parmak sallayan, üstenci bir lisanla insanlara anlatılmasından kaynaklandığı için, biz direkt ömrün içerisinden öyküyle giriş yapıyoruz. O yüzden de her izleyen, bir yandan gülerken, bir yandan da kendinden bir şeyler buluyor” sözleriyle anlatıyor oyununu. Sırada tek kişilik oyun ve bir de kelamsız oyun varmış. Yalnızca efekt, jest ve mimiklerle insanları güldürmeyi planlıyorlar. Osman Doğan’ın mimikleri de komik aslına bakarsanız, fiyat bu proje.