JoKeR
Active member
DİLBER DURAL
Antalya Kaş Turan Erdoğan Yılmaz Fen Lisesi’nde müzik öğretmenliği yapan Emre Dayıoğlu, çocuk yaşlardan beri türkülere ve halk şiirine farklı bir ilgisi olduğunu söylüyor. vakit içinde bu ilgi hece ölçülü şiirler yazmasına ve hatta bu şiirleri bestelemesine vesile oluyor. Dayıoğlu, okuldan arta kalan vakit içinderında köy köy dolaşarak, Anadolu’nun gizli kalmış türkülerini ve çalgılarını keşfe çıkıyor. Yaklaşık 10 yıldır köy köy gezen Dayıoğlu, halkla iç içe türküler söylüyor, onların konutlarına konuk oluyor, tabir yerindeyse onlarla müzik akrabası oluyor. “Ne vakit tellerine dokunsam bana verdiği tınısıyla gülücükler saçan, kendisi küçük fakat hissiyatı epey büyük bir dost, bir sırdaş benim için” dediği üçtelli sazı eşlik ediyor Dayıoğlu’na bu seyahatte. Heybesinde biriktirdiği türkülerle, elinde üçtelli sazıyla kendi imkanları dahilinde “Heybemdeki Türküler” isimli birinci albümünü dijital platformlarda dinleyicilerle buluşturdu. Dayıoğlu ile birinci albümünü, müzik seyahatini ve üçtelli sazını konuştuk.
Biz sizi toplumsal medyadan tanıyoruz. Pekala Emre Dayıoğlu’nu kendisinden dinlesek bize kendisini nasıl anlatır?
1988 yılında Antalya’da doğdum. Sınıf öğretmeni anne ve babanın çocuğu olduğum için küçük yaşlardan beri köylerde taşralarda büyüdüm. Müzik ve tabiatla iç içe geçen bir çocukluk geçirdim. Ailem ilkokul 4.sınıfta bana saz almıştı. Kendimce tıngırdatmaya başladım. 2012 yılında müzik öğretmeni olarak misyona başladıktan daha sonra, okuldan arta kalan vakit içinderımda köy köy dolaşarak, Anadolu’nun gizli kalmış türkülerini ve çalgılarını keşfetmeye çıktım. O gün bugün, heybeme türküler doldurmaktayım ve o türküleri öğrenmekteyim.
ALBÜM HALK MÜZİĞİMİZİN ÜRETİCİLERİNİN BİR SİMGESİ
Birinci albümünüz güzel olsun. Bir albüm yayınlamaya nasıl karar verdiniz?
Sağ olun. Müziği öğrenme sürecim birinci günkü kadar heyecan dolu. Halk müziğimizi köylerde yaşayan kaynak bireylerinden yani halk müziği üreticilerinden dinlemek, kayıt altına almak, onların hayatlarında yer edinmek bana o denli epeyce şey kattı ki, müziğin yalnızca teoriden değil kültürün farklı disiplinlerinden beslendiğini keşfedebildim. Halkla iç içe türküler söylemek, onların konutlarına konuk olmak, özetlemek gerekirsesı onlarla müzik akrabası olmak bana tarifsiz müzik dersleri verdi. Yaklaşık 10 yıldır köy köy gezerken, heybemde biriktirdiğim türkülerden bir albüm yapmak istiyordum. Zira köylerde gizli kalmış bu eşsiz türküler daha geniş kitlelere erişsin, bilhassa yeni nesilin önüne heybemden dökülsün istiyordum. Kendi imkanlarım dahilinde repertuar ve stüdyo çalışmaları yaparak ‘Heybemdeki Türküler’ isimli albümümü tüm dijital platformlarda yayınlamak kısmet oldu. Bu albüm aslında benim değil, halk müziğimizin üreticilerinin bir simgesidir. 7 eser ustalarındır. Ben kendimi hala bir çırak, bir aktarıcı olarak görmekteyim. Ömür uzunluğu ustalarımın izinde, dizlerinin tabanında çıraklığım devam etsin istiyorum. Zira halk müziği manasında onlara tüm ömrümü borçluyum. 2 eser de naçizane türkü formunda kendi bestem.
MÜZİK HEPİMİZİN ORTAK PAYDASI
Birinci albümünüz sizin için ne mana söz ediyor? Albümünüzün çıkış noktası nedir?
Uçsuz bucaksız kısımları olan ağaçlar misali, halk sanatkarlarının gölgesinde epey serinledim, o sanatkarların pınarlarından sular içtim. Onlardan manevi olarak epeyce beslendim. Artık kendim de bir fidan olarak bu topraklara ekilmeliydim. Heybemdeki Türküleri dökmeliydim. Kısmet oldu. Yaklaşık 2 yıllık bir güçlü çalışma kararı Heybemdeki Türküler albümümü çıkardım. Umarım değerli halk müziği dinleyicileri, bu topraklara ektiğim fidanımı büyütürler, heybemden dökülen türküleri severek dinlerler. Şunu da açıkça belirtmek isterim. Bir müzik öğretmeni olarak maddi manevi bu albümü çıkarırken çok zorluklar yaşadım. Lakin bunu başarmamda biroldukça kişinin emeği oldu. Emeği geçenlere teşekkürlerimi arz etmek isterim. Müzik, hepimizin ortak paydası.
Günümüzde en çok dinlenen, tanınan olan sanatkarlar tek single çıkarıyor. Siz niye albüm çıkarttınız?
Ben, halk müziğini tüketen insanların, popülarite korkusu gütmediğini düşünen bir eğitimciyim. O niçinle, Heybemdeki Türküler albümümü dinleyecek türküseverlerin de bu albümü omuzlarında taşıyacaklarına eminim. Zira tüm ruhumu, gönlümü döktüm. Ayrıyeten fazlaca dinlenmesini her insan üzere ben de isterim. Ancak, albümümdeki 9 türkü, neredeyse hiç kimse tarafınca daha evvel duyulmamış türkülerden oluşmaktadır. Heybeme doldurduğum ve köylerde gizli kalmış o kadar epey türkü var ki, bunları bir albüm olarak insanların gönül dünyalarına dökebildiğim için büyük onur duyuyorum. vakit içinde bu albümün, bilhassa yeni jenerasyonda fazlaca tesir göstereceğini, bir müzik öğretmeni olarak düşünmekteyim. Zira 9 türkünün müzik düzenlemelerinde, katiyetle türkülerin aslına bağlı kalarak ve değiştirmeyerek, gençleri de heyecanlandıracak düzenlemeler yaptık. Örneğin teke yöresinde çalınan mahallî çalgılar sipsi, üçtelli ve kabak kemanenin renk çalgıları olarak eşlik ettiği türkülere, trombon, trompet, flugelhorn üzere bakır çalgılar eşlik etti. Perdesiz bass gitar, perdesiz gitar, elektro gitar da çalındı. Asla türkülerin özünde en ufak değişiklik yapmadan bu müzik düzenlemeleriyle yeni kuşağın ilgisini çekmesini amaçladığım bir albüme dönüştürdüm. Bu bağlamda, 9 türkünün kendi içinde kültürel bağlılığını da hissederek tekli eser olarak değil bir albüm olarak yayınladım. Çok fazla dinlenme izlenme tasası gütmeksizin, genel bir kompozisyon oluşturmasını hedefledim. Zira benim bu hayata bırakmak istediklerimi türküler karşılıyor. 9 türkünün kendi ortasındaki bağını da hesaba katarak Heybemdeki Türküler albümünü ürettim. Kısmet olursa ikincisini, üçüncüsünü, dördüncüsünü, beşincisini yapmak isterim. Başta da belirttiğim üzere, heybemde doldurduğum, maalesef kimselerin duymadığı sayısız türkü var. Tüm halkımız, bu türküleri duysun istiyorum. Ayrıyeten türkü söyleyen sanatkarların da kendi kitlesi ortasında epey önemli bir tanınırlığı var. Umarım ileride benim albümümü de geniş kitleler dinler. Zira bu yola yeni çıkmış bir çırak olarak, içimdeki heyecanın bitmeyeceğine eminim.
Kendi kültürümüzün ardına sığınmamız lazım
Albümünüzde sizin için başka ve özel olan favori türkümüz var mı?
İnanır mısınız, 9 yapıtın 9’unu birbirinden farklı bakılırsamiyorum. 7’sini köylerde deşirdiğim, ikisini de kendim yazdığım türkülerin hepsi benim gözümün parıltısı. Natürel ki, kendi yazdığım türkülerin ileride, köylerde deşirdiğim türküler üzere sevilmesini ve geniş kitlelere erişmesini dilemekteyim. O niçinle albümdeki her türkü, kekik kokan hoş memleketimizin, ülkemizin bir pahası olsun, tanınsın isterim.
Nelerden ilham alıyorsunuz? Sizi en epeyce etkileyen halk sanatkarı, idolüm söylemiş olduğiniz kimse var mı?
Ustalarımın izinde öğrenme sürecimin hala devam ettiği halk müziği kültürümüzün çerçevesinde doğal ki kendimce besteler türküler üretmeye başladım. Toplumsal medya yardımıyla de bu türküler ilgi görmeye başladılar. Çocuk yaşlardan beri türkülere olan ilgimle bir arada aslında halk şiirine de ilgim vardı. Çok şiir okuduğum için, kendimce hece ölçülü şiirler yazıyorum. Bu şiirleri besteliyorum. Dediğim üzere, argümansız lakin gönlümün derinliklerini açtığım şiirler bunlar. Kim bilir, ileride halk tarafınca epeyce sevilen türküler haline gelebilir. Umutlu olmak lazım. Kendi kültürümüzün ardına sığınmamız lazım. Biz bu türküleri onlarca hatta yüzlerce yıldır ustalarımızın eşsiz çabalarıyla öğrenebildik. Ustadan çırağa geçen türküler her ne kadar kelamlı kültürün öğesi olarak değerlendirilse de günümüz kurallarında artık oldukçatan yazılı hale getirilmiştir. Kaybolması unutulması artık kelam konusu değildir. Ben de kendimce eserler yazıp çizerek, türküler besteleyerek insanlara ileride daha hayli erişebilirsem ne keyifli. Bu toprakların havasından, suyundan, insanından özetlemek gerekirsesı her şeyinden ilham alıyorum. Doğal kalabilmek, müzisyenin besin kaynağı. Doğallığı halka yansıtabilen kişi aslına bakarsanız halkın sanatkarı olmayı başarabilen şahıslar. Ben de köylerde karşılaştığım ‘koca ustalar’ın emin olun tümünü kendime usta olarak, sizin deyimizle idol olarak görmekteyim.
hiç bir türkü eskimez, basitlaşmaz
Türkiye’de dinleyicilerin halk müziğine yaklaşımı sizce nasıl?
Halk müziğinin Türkiye’de esaslı bir dinleyici oranı var. Bu yıllar yılı büyüyerek devam ediyor. Artık dijital platformlar ve toplumsal medyaların da kolay erişilmesi yardımıyla herkes türkülerini halka arz edebiliyor. Düşünsenize, toplumsal medya olmasaydı, ben bir müzik öğretmeni imkânlarıyla bu albümü nasıl insanlara arz edebilirdim? birebir vakitte, hoş olan, toplumsal medya aracılığıyla birfazlaca farklı ülkeye de sesimi duyurabilmekteyim. İnanır mısınız, 3 ay evvel yayınlanan Heybemdeki Türküler albümüm yaklaşık 70’ten çok farklı ülkede dinlenmiş. Toplumsal medya ve dijital platformların yardımıyla sesimi dünyaya duyurabilmişim. Bu durum, benim üzere gençleri türkü üretmeye teşvik ediyor. Zira az müzik çalışmalarımızı az da olsa Türkiye ve dünyadaki müzikseverlere arz edebilme bahtımız var. Ayrıyeten, bakınız hiç bir türkü eskimez, hiç bir türkü basitlaşmaz. Zira halk müziği dinleyicileri, özümsedikleri türküleri ömür uzunluğu omuzlarından indirmezler. Umarım benim türkülerim de halk tarafınca kabul görür. Heyecanım, umudum var.
TANINAN KÜLTÜRÜN YOLU ÇOK FARKLI
Sizce tanınan kültür Anadolu halk külçeşidini, müziğini öldürüyor mu?
Bence tanınan kültürün yolu epey farklı. Süratli tüketim dünyasının süratli tüketilip yok olan müziklerini ben tanınan müzik olarak görüyorum. bir daha de son sonucu değerli müzik dinleyicileri veriyor. Yapıtın niteliğini dinleyiciler belirliyor. Hele ki türkülerimiz üzere bu kültürden kök alıp uzayan epey naif yapıtları her vakit dinleyiciler gündeminde tutuyorlar. İzlenme sayısı, dinlenme sayısı alışılmış ki değerli fakat, türkülerin kültürü taşıyıcı özelliğini göz önünde tutacak olursak, türküler az dinleniyor diye yok olacak diye ümitsizliğe kapılmamak lazım. Çocukların ve gençlerin türkü dinlemeleri gerek. Zira türküler, yeni nesili manevi olarak epeyce besleyecektir.
Üçtelli bana dervişlik yapıyor
Yöresel müzik yapıyorsunuz. Kendi melodinizden besleniyorsunuz. Öbür bir coğrafyada doğsaydınız bir daha oranın müziğine mi eğilirdiniz? Kendi ruhunuzun tınısını mı arardınız?
Yaşadığım coğrafyanın suyu, havası, yolu, insanı var türkülerimizde. Bunlardan beslenmeksizin müzik üretmek imkânsız benim için. Zira elimde tuttuğum, teline dokunduğum, sapına parmaklarımı dost ettiğim saz, eşsiz bir kültürün tabir edicisi. Öteki bir coğrafyada doğsaydım bir daha o coğrafyadan beslenen müziklere ilgi duyardım sanırım. Zira müziğin temelinde kültür var benim için. İnsanın ortasından gelen sesleri yansıtabilmesi gerek müziğe. Ruhumuzun ışığında seslerle ve tınılarla müzik seyahatine çıkmak gerek bence.
Son olarak Emre Dayıoğlu için üçtelli saz olmasaydı ne olurdu?
Sanırım bir yanım eksik olurdu. Köylerde gezerken kendisi küçük ancak hissiyatı hayli büyük bir dost, bir sırdaş oldu benim için üçtelli. Ne vakit tellerine dokunsam bana verdiği tınısıyla gülücükler saçtı. Ben üçtelli çalmıyorum. Üçtelli ile konuşuyorum, onunla sohbet ediyorum. Ona kendi anlatıyorum. İçimi döküyorum. Üçtelli de bana daima verdiği karşılıklarla dervişlik yapıyor.
Antalya Kaş Turan Erdoğan Yılmaz Fen Lisesi’nde müzik öğretmenliği yapan Emre Dayıoğlu, çocuk yaşlardan beri türkülere ve halk şiirine farklı bir ilgisi olduğunu söylüyor. vakit içinde bu ilgi hece ölçülü şiirler yazmasına ve hatta bu şiirleri bestelemesine vesile oluyor. Dayıoğlu, okuldan arta kalan vakit içinderında köy köy dolaşarak, Anadolu’nun gizli kalmış türkülerini ve çalgılarını keşfe çıkıyor. Yaklaşık 10 yıldır köy köy gezen Dayıoğlu, halkla iç içe türküler söylüyor, onların konutlarına konuk oluyor, tabir yerindeyse onlarla müzik akrabası oluyor. “Ne vakit tellerine dokunsam bana verdiği tınısıyla gülücükler saçan, kendisi küçük fakat hissiyatı epey büyük bir dost, bir sırdaş benim için” dediği üçtelli sazı eşlik ediyor Dayıoğlu’na bu seyahatte. Heybesinde biriktirdiği türkülerle, elinde üçtelli sazıyla kendi imkanları dahilinde “Heybemdeki Türküler” isimli birinci albümünü dijital platformlarda dinleyicilerle buluşturdu. Dayıoğlu ile birinci albümünü, müzik seyahatini ve üçtelli sazını konuştuk.
Biz sizi toplumsal medyadan tanıyoruz. Pekala Emre Dayıoğlu’nu kendisinden dinlesek bize kendisini nasıl anlatır?
1988 yılında Antalya’da doğdum. Sınıf öğretmeni anne ve babanın çocuğu olduğum için küçük yaşlardan beri köylerde taşralarda büyüdüm. Müzik ve tabiatla iç içe geçen bir çocukluk geçirdim. Ailem ilkokul 4.sınıfta bana saz almıştı. Kendimce tıngırdatmaya başladım. 2012 yılında müzik öğretmeni olarak misyona başladıktan daha sonra, okuldan arta kalan vakit içinderımda köy köy dolaşarak, Anadolu’nun gizli kalmış türkülerini ve çalgılarını keşfetmeye çıktım. O gün bugün, heybeme türküler doldurmaktayım ve o türküleri öğrenmekteyim.
ALBÜM HALK MÜZİĞİMİZİN ÜRETİCİLERİNİN BİR SİMGESİ
Birinci albümünüz güzel olsun. Bir albüm yayınlamaya nasıl karar verdiniz?
Sağ olun. Müziği öğrenme sürecim birinci günkü kadar heyecan dolu. Halk müziğimizi köylerde yaşayan kaynak bireylerinden yani halk müziği üreticilerinden dinlemek, kayıt altına almak, onların hayatlarında yer edinmek bana o denli epeyce şey kattı ki, müziğin yalnızca teoriden değil kültürün farklı disiplinlerinden beslendiğini keşfedebildim. Halkla iç içe türküler söylemek, onların konutlarına konuk olmak, özetlemek gerekirsesı onlarla müzik akrabası olmak bana tarifsiz müzik dersleri verdi. Yaklaşık 10 yıldır köy köy gezerken, heybemde biriktirdiğim türkülerden bir albüm yapmak istiyordum. Zira köylerde gizli kalmış bu eşsiz türküler daha geniş kitlelere erişsin, bilhassa yeni nesilin önüne heybemden dökülsün istiyordum. Kendi imkanlarım dahilinde repertuar ve stüdyo çalışmaları yaparak ‘Heybemdeki Türküler’ isimli albümümü tüm dijital platformlarda yayınlamak kısmet oldu. Bu albüm aslında benim değil, halk müziğimizin üreticilerinin bir simgesidir. 7 eser ustalarındır. Ben kendimi hala bir çırak, bir aktarıcı olarak görmekteyim. Ömür uzunluğu ustalarımın izinde, dizlerinin tabanında çıraklığım devam etsin istiyorum. Zira halk müziği manasında onlara tüm ömrümü borçluyum. 2 eser de naçizane türkü formunda kendi bestem.
MÜZİK HEPİMİZİN ORTAK PAYDASI
Birinci albümünüz sizin için ne mana söz ediyor? Albümünüzün çıkış noktası nedir?
Uçsuz bucaksız kısımları olan ağaçlar misali, halk sanatkarlarının gölgesinde epey serinledim, o sanatkarların pınarlarından sular içtim. Onlardan manevi olarak epeyce beslendim. Artık kendim de bir fidan olarak bu topraklara ekilmeliydim. Heybemdeki Türküleri dökmeliydim. Kısmet oldu. Yaklaşık 2 yıllık bir güçlü çalışma kararı Heybemdeki Türküler albümümü çıkardım. Umarım değerli halk müziği dinleyicileri, bu topraklara ektiğim fidanımı büyütürler, heybemden dökülen türküleri severek dinlerler. Şunu da açıkça belirtmek isterim. Bir müzik öğretmeni olarak maddi manevi bu albümü çıkarırken çok zorluklar yaşadım. Lakin bunu başarmamda biroldukça kişinin emeği oldu. Emeği geçenlere teşekkürlerimi arz etmek isterim. Müzik, hepimizin ortak paydası.
Günümüzde en çok dinlenen, tanınan olan sanatkarlar tek single çıkarıyor. Siz niye albüm çıkarttınız?
Ben, halk müziğini tüketen insanların, popülarite korkusu gütmediğini düşünen bir eğitimciyim. O niçinle, Heybemdeki Türküler albümümü dinleyecek türküseverlerin de bu albümü omuzlarında taşıyacaklarına eminim. Zira tüm ruhumu, gönlümü döktüm. Ayrıyeten fazlaca dinlenmesini her insan üzere ben de isterim. Ancak, albümümdeki 9 türkü, neredeyse hiç kimse tarafınca daha evvel duyulmamış türkülerden oluşmaktadır. Heybeme doldurduğum ve köylerde gizli kalmış o kadar epey türkü var ki, bunları bir albüm olarak insanların gönül dünyalarına dökebildiğim için büyük onur duyuyorum. vakit içinde bu albümün, bilhassa yeni jenerasyonda fazlaca tesir göstereceğini, bir müzik öğretmeni olarak düşünmekteyim. Zira 9 türkünün müzik düzenlemelerinde, katiyetle türkülerin aslına bağlı kalarak ve değiştirmeyerek, gençleri de heyecanlandıracak düzenlemeler yaptık. Örneğin teke yöresinde çalınan mahallî çalgılar sipsi, üçtelli ve kabak kemanenin renk çalgıları olarak eşlik ettiği türkülere, trombon, trompet, flugelhorn üzere bakır çalgılar eşlik etti. Perdesiz bass gitar, perdesiz gitar, elektro gitar da çalındı. Asla türkülerin özünde en ufak değişiklik yapmadan bu müzik düzenlemeleriyle yeni kuşağın ilgisini çekmesini amaçladığım bir albüme dönüştürdüm. Bu bağlamda, 9 türkünün kendi içinde kültürel bağlılığını da hissederek tekli eser olarak değil bir albüm olarak yayınladım. Çok fazla dinlenme izlenme tasası gütmeksizin, genel bir kompozisyon oluşturmasını hedefledim. Zira benim bu hayata bırakmak istediklerimi türküler karşılıyor. 9 türkünün kendi ortasındaki bağını da hesaba katarak Heybemdeki Türküler albümünü ürettim. Kısmet olursa ikincisini, üçüncüsünü, dördüncüsünü, beşincisini yapmak isterim. Başta da belirttiğim üzere, heybemde doldurduğum, maalesef kimselerin duymadığı sayısız türkü var. Tüm halkımız, bu türküleri duysun istiyorum. Ayrıyeten türkü söyleyen sanatkarların da kendi kitlesi ortasında epey önemli bir tanınırlığı var. Umarım ileride benim albümümü de geniş kitleler dinler. Zira bu yola yeni çıkmış bir çırak olarak, içimdeki heyecanın bitmeyeceğine eminim.
Kendi kültürümüzün ardına sığınmamız lazım
Albümünüzde sizin için başka ve özel olan favori türkümüz var mı?
İnanır mısınız, 9 yapıtın 9’unu birbirinden farklı bakılırsamiyorum. 7’sini köylerde deşirdiğim, ikisini de kendim yazdığım türkülerin hepsi benim gözümün parıltısı. Natürel ki, kendi yazdığım türkülerin ileride, köylerde deşirdiğim türküler üzere sevilmesini ve geniş kitlelere erişmesini dilemekteyim. O niçinle albümdeki her türkü, kekik kokan hoş memleketimizin, ülkemizin bir pahası olsun, tanınsın isterim.
Nelerden ilham alıyorsunuz? Sizi en epeyce etkileyen halk sanatkarı, idolüm söylemiş olduğiniz kimse var mı?
Ustalarımın izinde öğrenme sürecimin hala devam ettiği halk müziği kültürümüzün çerçevesinde doğal ki kendimce besteler türküler üretmeye başladım. Toplumsal medya yardımıyla de bu türküler ilgi görmeye başladılar. Çocuk yaşlardan beri türkülere olan ilgimle bir arada aslında halk şiirine de ilgim vardı. Çok şiir okuduğum için, kendimce hece ölçülü şiirler yazıyorum. Bu şiirleri besteliyorum. Dediğim üzere, argümansız lakin gönlümün derinliklerini açtığım şiirler bunlar. Kim bilir, ileride halk tarafınca epeyce sevilen türküler haline gelebilir. Umutlu olmak lazım. Kendi kültürümüzün ardına sığınmamız lazım. Biz bu türküleri onlarca hatta yüzlerce yıldır ustalarımızın eşsiz çabalarıyla öğrenebildik. Ustadan çırağa geçen türküler her ne kadar kelamlı kültürün öğesi olarak değerlendirilse de günümüz kurallarında artık oldukçatan yazılı hale getirilmiştir. Kaybolması unutulması artık kelam konusu değildir. Ben de kendimce eserler yazıp çizerek, türküler besteleyerek insanlara ileride daha hayli erişebilirsem ne keyifli. Bu toprakların havasından, suyundan, insanından özetlemek gerekirsesı her şeyinden ilham alıyorum. Doğal kalabilmek, müzisyenin besin kaynağı. Doğallığı halka yansıtabilen kişi aslına bakarsanız halkın sanatkarı olmayı başarabilen şahıslar. Ben de köylerde karşılaştığım ‘koca ustalar’ın emin olun tümünü kendime usta olarak, sizin deyimizle idol olarak görmekteyim.
hiç bir türkü eskimez, basitlaşmaz
Türkiye’de dinleyicilerin halk müziğine yaklaşımı sizce nasıl?
Halk müziğinin Türkiye’de esaslı bir dinleyici oranı var. Bu yıllar yılı büyüyerek devam ediyor. Artık dijital platformlar ve toplumsal medyaların da kolay erişilmesi yardımıyla herkes türkülerini halka arz edebiliyor. Düşünsenize, toplumsal medya olmasaydı, ben bir müzik öğretmeni imkânlarıyla bu albümü nasıl insanlara arz edebilirdim? birebir vakitte, hoş olan, toplumsal medya aracılığıyla birfazlaca farklı ülkeye de sesimi duyurabilmekteyim. İnanır mısınız, 3 ay evvel yayınlanan Heybemdeki Türküler albümüm yaklaşık 70’ten çok farklı ülkede dinlenmiş. Toplumsal medya ve dijital platformların yardımıyla sesimi dünyaya duyurabilmişim. Bu durum, benim üzere gençleri türkü üretmeye teşvik ediyor. Zira az müzik çalışmalarımızı az da olsa Türkiye ve dünyadaki müzikseverlere arz edebilme bahtımız var. Ayrıyeten, bakınız hiç bir türkü eskimez, hiç bir türkü basitlaşmaz. Zira halk müziği dinleyicileri, özümsedikleri türküleri ömür uzunluğu omuzlarından indirmezler. Umarım benim türkülerim de halk tarafınca kabul görür. Heyecanım, umudum var.
TANINAN KÜLTÜRÜN YOLU ÇOK FARKLI
Sizce tanınan kültür Anadolu halk külçeşidini, müziğini öldürüyor mu?
Bence tanınan kültürün yolu epey farklı. Süratli tüketim dünyasının süratli tüketilip yok olan müziklerini ben tanınan müzik olarak görüyorum. bir daha de son sonucu değerli müzik dinleyicileri veriyor. Yapıtın niteliğini dinleyiciler belirliyor. Hele ki türkülerimiz üzere bu kültürden kök alıp uzayan epey naif yapıtları her vakit dinleyiciler gündeminde tutuyorlar. İzlenme sayısı, dinlenme sayısı alışılmış ki değerli fakat, türkülerin kültürü taşıyıcı özelliğini göz önünde tutacak olursak, türküler az dinleniyor diye yok olacak diye ümitsizliğe kapılmamak lazım. Çocukların ve gençlerin türkü dinlemeleri gerek. Zira türküler, yeni nesili manevi olarak epeyce besleyecektir.
Üçtelli bana dervişlik yapıyor
Yöresel müzik yapıyorsunuz. Kendi melodinizden besleniyorsunuz. Öbür bir coğrafyada doğsaydınız bir daha oranın müziğine mi eğilirdiniz? Kendi ruhunuzun tınısını mı arardınız?
Yaşadığım coğrafyanın suyu, havası, yolu, insanı var türkülerimizde. Bunlardan beslenmeksizin müzik üretmek imkânsız benim için. Zira elimde tuttuğum, teline dokunduğum, sapına parmaklarımı dost ettiğim saz, eşsiz bir kültürün tabir edicisi. Öteki bir coğrafyada doğsaydım bir daha o coğrafyadan beslenen müziklere ilgi duyardım sanırım. Zira müziğin temelinde kültür var benim için. İnsanın ortasından gelen sesleri yansıtabilmesi gerek müziğe. Ruhumuzun ışığında seslerle ve tınılarla müzik seyahatine çıkmak gerek bence.
Son olarak Emre Dayıoğlu için üçtelli saz olmasaydı ne olurdu?
Sanırım bir yanım eksik olurdu. Köylerde gezerken kendisi küçük ancak hissiyatı hayli büyük bir dost, bir sırdaş oldu benim için üçtelli. Ne vakit tellerine dokunsam bana verdiği tınısıyla gülücükler saçtı. Ben üçtelli çalmıyorum. Üçtelli ile konuşuyorum, onunla sohbet ediyorum. Ona kendi anlatıyorum. İçimi döküyorum. Üçtelli de bana daima verdiği karşılıklarla dervişlik yapıyor.