AirdropAvcisi
New member
Türk edebiyatının alışılmadık muharriri ve şairi olan Nilgün Marmara, 64 yıl evvel bugün doğdu. çabucak hemen 29 yaşındayken yaşadığı ağır ruhsal travmalara dayanamayan Nilgün Marmara, bu ızdıraplı ömrüne intihar ederek son verdi.
Yaşasaydı kim bilir daha ne hoş şiirler yazardı ve biz de keyifle okurduk.
Yeterli doğdun Nilgün Marmara…
Nilgün, 13 Şubat 1958’de İstanbul Moda’da, Balkan göçmeni Perihan Hanım ve Fikri Bey’in iki kızından biri olarak dünyaya geldi. Büyük kütüphanesi olan bir meskende, Schubert ninnileri ile büyütüldü.
Güya doğduğu anda muhakkaktı kısacık ömründe ne fazlaca şey yaşayacağı, iç dünyasını dışa vurmak için çabalayacağı…
KENDİNİ BÜYÜTMEYE ÇALIŞAN NARİN BİR ÇOCUK
Kendini büyütmeye çalışan narin bir çocuktu. Evvel elleri büyüdü, hayatı kavradı; daha sonra ayakları, sağlam adımlar atmak için ve en son gözleri ki, gördükten daha sonra biroldukca şeyi, bir yerlere konumlandıramadığı vücudunu yükseklerden bırakabilsin diye…
Nilgün, ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji ve Anadolu Lisesi’nde bitirdi. Okulun ele avuca sığmaz, öğür ruhlu, özgün kızıydı. Dışarıdan baktığınızda onu bayağı bir öğrenci zannedebilirdiniz.
Öylesine fütursuzca arşınlıyordu okul yolunu. Kimse fark etmiyordu ki, vakit ona bakılırsa ağır ilerliyor ve bu durum onu boğuyordu.
13 Ekim 1987’de, 29 yaşındayken; kaldığı konutun balkonundan atlayarak hayatına son veren Nilgün Marmara’nın hayata veda etmedilk evvel bıraktığı mektup…
KIRGINLIKLAR…
her neyse ki üniversite vakti gelmişti. Tercihini Boğaziçi Üniversitesi Sanat ve Bilim Fakültesi Batı Lisanları ve Edebiyatları’ndan yana kullandı. İçine çöreklenmişi kırgınlıklardan kurtulmanın yolunu nihayet bitirme tezini hazırlarken bulacaktı…
12 EYLÜL DARBESİ
Fakat bir de ülkesiyle birlikte ortasından geçeceği bir devir vardı; 12 Eylül 1980 darbesi. Üniversitenin kırmızı salonundaki edebiyat, şiir tartışmaları sona ermiş; yerini saklı konut toplantılarına bırakmıştı.
Bohem bir hayat şeklini yaşıyorlardı. bu vakitte şiir yazmaya başladı; lakin yazdıklarını kimseye göstermedi.
Yazdığı şiirleri, çeşitli mecmualarda yayınlamaya başladı. Slyvia’nın bireyin yalnızlığı ve bunun yanında var oluşu üzerine olan görüşü, Nilgün’ü epeyce fazla tesiri altına almıştı. Bitirme tezini tamamladığında, artık Nilgün’ün ömründe hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktı…
EVLENDİ…
Nilgün, 1982’de, Sanayi Mühendisi Kağan Önal ile evlendi. Kızıltoprak’ta bir konut kurdular. Artık o hoş şiirlerini döken şairlerin uğrak yeri olmuştu konutları; Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, Tomris Uyar, İlhan Berk, Küçük İskender, Cezmi Ersöz, Orhan Alkaya…
Bütün edebiyatçılar, konut toplantılarında bir ortaya geliyor ve şiir konuşuyorlardı.
RUHUNU GÖMEN BİR BAYAN ŞAİR
Psikolojisi günden güne berbatlaştı. Psikiyatr yollarını aşındırmaya başladı. Teşhisi manik depresyondu. Hepsinin de önerisi ortak oldu; okuma yazmaya orta vermeliydi. Aa, bir de ilaçlar vardı alışılmış. Şu niye içmesi gerektiğini bir sürü anlamlandıramadığı ilaçlar…
Asla katlanamazdı. Kelam dinlemedi. Ne ilaçları kullandı, ne okumaktan, yazmaktan vazgeçti. Yalnızca daha da yalnızlaştı. Artık yeni arkadaşı alkoldü; ona sığındıkça, daha da yalnızlığa gömdü ruhunu.
Teslimiyetine az kalmıştı…
“SÜREKLİ DÜŞÜNMEK FAZLAYDI”
Ve bir gün, tarih 13 Ekim 1987’yi gösteriyordu. Kağan meskene geldiğinde, ecza dolabında ne kadar ilaç vara hepsinin masanın üzerinde olduğunu gördü. İlaçlar yerlere de tane tane dökülmüştü ve takip ettiğinde lavabonun ortasında de ilaçlar buldu.
Daima düşünmek fazlaydı ve sonunda düşünmekten vazgeçti Nilgün. 13 Ekim 1987’de, çabucak hemen 29 yaşındayken, kendini altıncı kattaki meskenlerinden aşağı bıraktı. Bir çığlık bile atmamıştı…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]
Yaşasaydı kim bilir daha ne hoş şiirler yazardı ve biz de keyifle okurduk.
Yeterli doğdun Nilgün Marmara…
Nilgün, 13 Şubat 1958’de İstanbul Moda’da, Balkan göçmeni Perihan Hanım ve Fikri Bey’in iki kızından biri olarak dünyaya geldi. Büyük kütüphanesi olan bir meskende, Schubert ninnileri ile büyütüldü.
Güya doğduğu anda muhakkaktı kısacık ömründe ne fazlaca şey yaşayacağı, iç dünyasını dışa vurmak için çabalayacağı…
KENDİNİ BÜYÜTMEYE ÇALIŞAN NARİN BİR ÇOCUK
Kendini büyütmeye çalışan narin bir çocuktu. Evvel elleri büyüdü, hayatı kavradı; daha sonra ayakları, sağlam adımlar atmak için ve en son gözleri ki, gördükten daha sonra biroldukca şeyi, bir yerlere konumlandıramadığı vücudunu yükseklerden bırakabilsin diye…
Nilgün, ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji ve Anadolu Lisesi’nde bitirdi. Okulun ele avuca sığmaz, öğür ruhlu, özgün kızıydı. Dışarıdan baktığınızda onu bayağı bir öğrenci zannedebilirdiniz.
Öylesine fütursuzca arşınlıyordu okul yolunu. Kimse fark etmiyordu ki, vakit ona bakılırsa ağır ilerliyor ve bu durum onu boğuyordu.
13 Ekim 1987’de, 29 yaşındayken; kaldığı konutun balkonundan atlayarak hayatına son veren Nilgün Marmara’nın hayata veda etmedilk evvel bıraktığı mektup…
KIRGINLIKLAR…
her neyse ki üniversite vakti gelmişti. Tercihini Boğaziçi Üniversitesi Sanat ve Bilim Fakültesi Batı Lisanları ve Edebiyatları’ndan yana kullandı. İçine çöreklenmişi kırgınlıklardan kurtulmanın yolunu nihayet bitirme tezini hazırlarken bulacaktı…
12 EYLÜL DARBESİ
Fakat bir de ülkesiyle birlikte ortasından geçeceği bir devir vardı; 12 Eylül 1980 darbesi. Üniversitenin kırmızı salonundaki edebiyat, şiir tartışmaları sona ermiş; yerini saklı konut toplantılarına bırakmıştı.
Bohem bir hayat şeklini yaşıyorlardı. bu vakitte şiir yazmaya başladı; lakin yazdıklarını kimseye göstermedi.
Yazdığı şiirleri, çeşitli mecmualarda yayınlamaya başladı. Slyvia’nın bireyin yalnızlığı ve bunun yanında var oluşu üzerine olan görüşü, Nilgün’ü epeyce fazla tesiri altına almıştı. Bitirme tezini tamamladığında, artık Nilgün’ün ömründe hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktı…
EVLENDİ…
Nilgün, 1982’de, Sanayi Mühendisi Kağan Önal ile evlendi. Kızıltoprak’ta bir konut kurdular. Artık o hoş şiirlerini döken şairlerin uğrak yeri olmuştu konutları; Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, Tomris Uyar, İlhan Berk, Küçük İskender, Cezmi Ersöz, Orhan Alkaya…
Bütün edebiyatçılar, konut toplantılarında bir ortaya geliyor ve şiir konuşuyorlardı.
RUHUNU GÖMEN BİR BAYAN ŞAİR
Psikolojisi günden güne berbatlaştı. Psikiyatr yollarını aşındırmaya başladı. Teşhisi manik depresyondu. Hepsinin de önerisi ortak oldu; okuma yazmaya orta vermeliydi. Aa, bir de ilaçlar vardı alışılmış. Şu niye içmesi gerektiğini bir sürü anlamlandıramadığı ilaçlar…
Asla katlanamazdı. Kelam dinlemedi. Ne ilaçları kullandı, ne okumaktan, yazmaktan vazgeçti. Yalnızca daha da yalnızlaştı. Artık yeni arkadaşı alkoldü; ona sığındıkça, daha da yalnızlığa gömdü ruhunu.
Teslimiyetine az kalmıştı…
“SÜREKLİ DÜŞÜNMEK FAZLAYDI”
Ve bir gün, tarih 13 Ekim 1987’yi gösteriyordu. Kağan meskene geldiğinde, ecza dolabında ne kadar ilaç vara hepsinin masanın üzerinde olduğunu gördü. İlaçlar yerlere de tane tane dökülmüştü ve takip ettiğinde lavabonun ortasında de ilaçlar buldu.
Daima düşünmek fazlaydı ve sonunda düşünmekten vazgeçti Nilgün. 13 Ekim 1987’de, çabucak hemen 29 yaşındayken, kendini altıncı kattaki meskenlerinden aşağı bıraktı. Bir çığlık bile atmamıştı…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]