JoKeR
Active member
Birinci yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?
Aslında uzun yıllardır yazıyorum. Hatta çabucak hemen okuma yazma bilmezken bile başımda cümleler gezindirip onları unutmamak için uğraş harcadığımı ve daima kendi kendime yenidenladığımı hatırlıyorum. Lakin yazdıklarımın yayımlanması konusunda niçinse daima bir erteleme çabasındaydım. Birinci şiirimi mecmuada gördüğümde fazlaca heyecanlandığımı ve duygulandığımı anımsıyorum. Elimle dizelere dokunduğum vakit kendi omzumu sıvazlıyor üzereydim. “Haydi bakalım, başlıyoruz.” diye mırıldanmıştım.
Kitabınızı elinize alınca birinci vakit içinderda ne yaptınız?
Elde olmayan niçinlerden dolayı kitabımın bana ulaşması biraz gecikmişti ama yayınevim kitabı satışa sunar sunmaz kız kardeşim benim haberim olmadan sipariş vermiş. Kitap kardeşime ulaştığı gün yemek yemek için dışarı çıkmıştık Oldukça de açtım J Çok âlâ hatırlıyorum, ağzımda kocaman bir lokma varken kitabı apansız önüme bıraktı. Uzun müddet sessiz kaldığımı hatta ağzımdaki lokmayı bile yutamadan öylece beklediğimi biliyorum. Sanırım o an kendimi dışardan seyredebilsem oldukça gülerdim.
Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Uzun müddettir kitabımın çıkmasını bekleyen birisi için imzaladım. İnsani hislerimiz ve şiirlerin kitaplaşma sürecindeki heyecanımız o kadar benzeriydi ki bu birinci imza benim için de çok değerli oldu bu yüzden.
ANADOLU’YA DAİR İMGELER
Yazmaya nasıl başladınız?
Duvarından Mutlu Olmayan Taş, Fatma Aksu, Ötüken Neşriyat, 61 sayfa, 2021
Sanırım buna tam manasıyla yazmak denemez lakin birinci sorunuzda belirttiğim üzere, çabucak hemen okuma yazmam dahi yoktu. Babacığım bağlama çalan, beni ve kardeşlerimi Anadolu’nun en hoş türkülerini, deyişlerini söyleyerek uyutan, avutan müziksever bir adamdı. Ondan duyduğum güfteler beni o kadar etkiliyordu ki kendi kendime onlara benzeri şeyler üretmeye çalışıyordum. “Al Fadimem” türküsüyle yol aldığım uykular beni şiire hazırlıyormuş halbuki. Şiirlerimde Anadolu’ya dair fazlaca fazla imge bulunması da sanırım senelerca zevkle dinlediğim türkülerin ışıltısından kaynaklanıyor.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Bu alışkanlığı ne biçimde edindim pek emin değilim lakin neredeyse tüm şiirlerim ya büsbütün geceleri yazılmıştır ya da son hallerini bir gece vakti bulmuşlardır. O sessizlik ve kendinle kalabilme hali beni daha derine ve daha uzaklara çekiyor. Gündelik ve zoraki koşturmacanın dindiği o saatler, öz hislerime daha fazla yaklaştırıyor. Edinilen hisler yaşantılarımız için değerli olsa da, bence insan en çok kendi kalabildiğinde özgür ve özgün olabiliyor.
Defter mi, bilgisayar mı?
Çok uzun bir vakit kaleme kağıda dokunarak yazdım ve bu alışkanlığımı değiştirmek de çok güç oldu. Bilgisayarda yazmanın konforuna alışınca da kağıda yazmak ve kağıt üzerinde düzeltmeler yapmak sıkıntı gelmeye başladı. Sanırım alışkanlıklarından kolay vazgeçebilen biri değilim. Ancak hâlâ kağıt üzerinde el yazısı ile karalanmış bir şeyler gördüğümde farklı heyecan duyar ve yazılanlara farklı değer veririm.
Aslında uzun yıllardır yazıyorum. Hatta çabucak hemen okuma yazma bilmezken bile başımda cümleler gezindirip onları unutmamak için uğraş harcadığımı ve daima kendi kendime yenidenladığımı hatırlıyorum. Lakin yazdıklarımın yayımlanması konusunda niçinse daima bir erteleme çabasındaydım. Birinci şiirimi mecmuada gördüğümde fazlaca heyecanlandığımı ve duygulandığımı anımsıyorum. Elimle dizelere dokunduğum vakit kendi omzumu sıvazlıyor üzereydim. “Haydi bakalım, başlıyoruz.” diye mırıldanmıştım.
Kitabınızı elinize alınca birinci vakit içinderda ne yaptınız?
Elde olmayan niçinlerden dolayı kitabımın bana ulaşması biraz gecikmişti ama yayınevim kitabı satışa sunar sunmaz kız kardeşim benim haberim olmadan sipariş vermiş. Kitap kardeşime ulaştığı gün yemek yemek için dışarı çıkmıştık Oldukça de açtım J Çok âlâ hatırlıyorum, ağzımda kocaman bir lokma varken kitabı apansız önüme bıraktı. Uzun müddet sessiz kaldığımı hatta ağzımdaki lokmayı bile yutamadan öylece beklediğimi biliyorum. Sanırım o an kendimi dışardan seyredebilsem oldukça gülerdim.
Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Uzun müddettir kitabımın çıkmasını bekleyen birisi için imzaladım. İnsani hislerimiz ve şiirlerin kitaplaşma sürecindeki heyecanımız o kadar benzeriydi ki bu birinci imza benim için de çok değerli oldu bu yüzden.
ANADOLU’YA DAİR İMGELER
Yazmaya nasıl başladınız?
Duvarından Mutlu Olmayan Taş, Fatma Aksu, Ötüken Neşriyat, 61 sayfa, 2021
Sanırım buna tam manasıyla yazmak denemez lakin birinci sorunuzda belirttiğim üzere, çabucak hemen okuma yazmam dahi yoktu. Babacığım bağlama çalan, beni ve kardeşlerimi Anadolu’nun en hoş türkülerini, deyişlerini söyleyerek uyutan, avutan müziksever bir adamdı. Ondan duyduğum güfteler beni o kadar etkiliyordu ki kendi kendime onlara benzeri şeyler üretmeye çalışıyordum. “Al Fadimem” türküsüyle yol aldığım uykular beni şiire hazırlıyormuş halbuki. Şiirlerimde Anadolu’ya dair fazlaca fazla imge bulunması da sanırım senelerca zevkle dinlediğim türkülerin ışıltısından kaynaklanıyor.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Bu alışkanlığı ne biçimde edindim pek emin değilim lakin neredeyse tüm şiirlerim ya büsbütün geceleri yazılmıştır ya da son hallerini bir gece vakti bulmuşlardır. O sessizlik ve kendinle kalabilme hali beni daha derine ve daha uzaklara çekiyor. Gündelik ve zoraki koşturmacanın dindiği o saatler, öz hislerime daha fazla yaklaştırıyor. Edinilen hisler yaşantılarımız için değerli olsa da, bence insan en çok kendi kalabildiğinde özgür ve özgün olabiliyor.
Defter mi, bilgisayar mı?
Çok uzun bir vakit kaleme kağıda dokunarak yazdım ve bu alışkanlığımı değiştirmek de çok güç oldu. Bilgisayarda yazmanın konforuna alışınca da kağıda yazmak ve kağıt üzerinde düzeltmeler yapmak sıkıntı gelmeye başladı. Sanırım alışkanlıklarından kolay vazgeçebilen biri değilim. Ancak hâlâ kağıt üzerinde el yazısı ile karalanmış bir şeyler gördüğümde farklı heyecan duyar ve yazılanlara farklı değer veririm.