Eğitmen
Member
“Giderek yalnızlaşıyoruz ama öğretmenlik artık daha tehlikeli bir meslek değil, daha gerekli bir meslek haline geldi.” O iddia ediyor Valentina PetriVercelli'deki profesyonel bir enstitüde öğretmen, okul ve öğretmen olarak yaşam hakkında yazar.
Petri, geçen yıl 36 Ocak'tan bu yana okulda 27 saldırı gerçekleşti. Ne oluyor?
“Okul bir ada değildir, dışarıda olan da olur. Toplumda şiddet vakaları artıyorsa sınıfta da artıyor.”
Arkasında ne var?
«Her vaka başlı başına bir hikaye ama çok güçlü bir eğitim ihtiyacı olduğuna inanıyorum. Bu olaylar şiddete yol açan muazzam rahatsızlığın işaretidir. Ve öğretmenler de acil servis doktorları gibi ön saflarda yer alıyorlar ve zaten çok kırılgan olan bir grup insanla, en pembe hipotezlerde bile yaşları ve içinden geçtikleri evrim aşaması nedeniyle zorluklarla karşılaşan ergenlerle ilgileniyorlar.”
Ayrıca müdürlerin ebeveynleri tarafından tokatlandığı, öğretmenlerin aile üyeleri tarafından kafalandığı durumlar da yaşandı.
«Ailelerin varlığı çok güçlü hale geldi. Ve yapıcı olduğunda o kadar arzu edilir ve gereklidir ki, öğretmenlerin işini gayri meşru hale getirdiğinde, işimizin nasıl yapıldığını size açıklamak istediğinde o kadar zararlıdır ki, yönetilmesi çok zordur.”
Bir öğretmen ne yapabilir?
«Sadece bizim işimiz, öğrencilerle ilişkiler kurmak için çok çabalamak. Bu muazzam çalışma bir çeyrek, iki, bazen beş yıl sürebiliyor, bazen meyve verip vermediğini bile bilmiyoruz ama vazgeçemiyoruz.”
Bakan Valditara, davranış reformunun derhal onaylanmasını talep ediyor. Öğrenciler daha fazla psikolojik yardım masasına ihtiyacımız olduğunu söylüyor. Ne düşünüyorsun?
“İkisini de yapabilirsin. Anında tepki sert bir yaptırımdır, bir kuralın dayatılmasıdır, ancak davranış işareti tek başına kısır bir slogandır: Şiddet yanlısı bir çocuk, uzaklaştırma veya başarısızlıktan sonra otomatik olarak iyi davranmaz. Yaptırım yapmak iyidir ancak o zaman anlamak, inşa etmek ve eğitmek için zaman olmalıdır. Çocukların okuldaki psikologlara yönelik kaynak talepleri genellikle şu ifadelerle reddediliyor: “Daha iyi eğitimliydik ve hiçbir şeyimiz yoktu”. Bu, yüzeysellik içinde bir yüzeyselliktir. Bunu yapabilecek güce ve araçlara sahip olanlar, konuya daha geniş bir açıdan bakmalı ve müdahale etmelidir.”
Bir kurum olarak okulun krizi şiddete katkıda bulunuyor mu?
«Öğretmenin işi artık eskisi kadar sosyal çekiciliğe sahip değil. Maaşın sıfırları kimseyi cezbetmiyor, bürokrasi üzerimize on bir yük bindiriyor ve herkes Alessandro Gassman'ın canlandırdığı, çocukları alıp dışarı çıkaran öğretmene deli olurken biz Amazon deposu gibi kontrol ediliyoruz. işçiler. Ve dışarıdan bakıldığında hala üç aylık tatile sahip ayrıcalıklı stereotipinin kurbanıyız.”
Hala öğretmeye değer mi?
“Benim için bu, savaşta birine hayat kurtarmanın değip değmeyeceğini sormak gibi: her zaman buna değer.”
Bunu profesyonel bir şekilde yapıyor. Bunlar gerçekten en zor okullar mı?
“Bu üne sahipler, ancak çoğu zaman üzerlerinde çalıştığınızda bunun doğru olmadığını keşfedersiniz. Elbette bunlar aynı zamanda sosyal değeri olan, daha kırılgan çocuklarla veya zor bir geçmişe sahip olanlarla uğraşmanız gereken okullardır. Ama gerçekten ülkenin nabzını tuttuğunuz, kalıplardan, bildirilerden, kurgudan uzak, gerçeklerle buluşturan okullar bunlar. Burada öğretmenlik yapmak iki, üç, bin kat daha değerlidir. Çünkü elde edilen her sonuç üç kat değerlidir ve herkese faydalıdır. Retorik gibi görünüyor ama 10 yıllık profesyonel eğitimden sonra yine de okulumu asla değiştirmeyeceğim.”
Petri, geçen yıl 36 Ocak'tan bu yana okulda 27 saldırı gerçekleşti. Ne oluyor?
“Okul bir ada değildir, dışarıda olan da olur. Toplumda şiddet vakaları artıyorsa sınıfta da artıyor.”
Arkasında ne var?
«Her vaka başlı başına bir hikaye ama çok güçlü bir eğitim ihtiyacı olduğuna inanıyorum. Bu olaylar şiddete yol açan muazzam rahatsızlığın işaretidir. Ve öğretmenler de acil servis doktorları gibi ön saflarda yer alıyorlar ve zaten çok kırılgan olan bir grup insanla, en pembe hipotezlerde bile yaşları ve içinden geçtikleri evrim aşaması nedeniyle zorluklarla karşılaşan ergenlerle ilgileniyorlar.”
Ayrıca müdürlerin ebeveynleri tarafından tokatlandığı, öğretmenlerin aile üyeleri tarafından kafalandığı durumlar da yaşandı.
«Ailelerin varlığı çok güçlü hale geldi. Ve yapıcı olduğunda o kadar arzu edilir ve gereklidir ki, öğretmenlerin işini gayri meşru hale getirdiğinde, işimizin nasıl yapıldığını size açıklamak istediğinde o kadar zararlıdır ki, yönetilmesi çok zordur.”
Bir öğretmen ne yapabilir?
«Sadece bizim işimiz, öğrencilerle ilişkiler kurmak için çok çabalamak. Bu muazzam çalışma bir çeyrek, iki, bazen beş yıl sürebiliyor, bazen meyve verip vermediğini bile bilmiyoruz ama vazgeçemiyoruz.”
Bakan Valditara, davranış reformunun derhal onaylanmasını talep ediyor. Öğrenciler daha fazla psikolojik yardım masasına ihtiyacımız olduğunu söylüyor. Ne düşünüyorsun?
“İkisini de yapabilirsin. Anında tepki sert bir yaptırımdır, bir kuralın dayatılmasıdır, ancak davranış işareti tek başına kısır bir slogandır: Şiddet yanlısı bir çocuk, uzaklaştırma veya başarısızlıktan sonra otomatik olarak iyi davranmaz. Yaptırım yapmak iyidir ancak o zaman anlamak, inşa etmek ve eğitmek için zaman olmalıdır. Çocukların okuldaki psikologlara yönelik kaynak talepleri genellikle şu ifadelerle reddediliyor: “Daha iyi eğitimliydik ve hiçbir şeyimiz yoktu”. Bu, yüzeysellik içinde bir yüzeyselliktir. Bunu yapabilecek güce ve araçlara sahip olanlar, konuya daha geniş bir açıdan bakmalı ve müdahale etmelidir.”
Bir kurum olarak okulun krizi şiddete katkıda bulunuyor mu?
«Öğretmenin işi artık eskisi kadar sosyal çekiciliğe sahip değil. Maaşın sıfırları kimseyi cezbetmiyor, bürokrasi üzerimize on bir yük bindiriyor ve herkes Alessandro Gassman'ın canlandırdığı, çocukları alıp dışarı çıkaran öğretmene deli olurken biz Amazon deposu gibi kontrol ediliyoruz. işçiler. Ve dışarıdan bakıldığında hala üç aylık tatile sahip ayrıcalıklı stereotipinin kurbanıyız.”
Hala öğretmeye değer mi?
“Benim için bu, savaşta birine hayat kurtarmanın değip değmeyeceğini sormak gibi: her zaman buna değer.”
Bunu profesyonel bir şekilde yapıyor. Bunlar gerçekten en zor okullar mı?
“Bu üne sahipler, ancak çoğu zaman üzerlerinde çalıştığınızda bunun doğru olmadığını keşfedersiniz. Elbette bunlar aynı zamanda sosyal değeri olan, daha kırılgan çocuklarla veya zor bir geçmişe sahip olanlarla uğraşmanız gereken okullardır. Ama gerçekten ülkenin nabzını tuttuğunuz, kalıplardan, bildirilerden, kurgudan uzak, gerçeklerle buluşturan okullar bunlar. Burada öğretmenlik yapmak iki, üç, bin kat daha değerlidir. Çünkü elde edilen her sonuç üç kat değerlidir ve herkese faydalıdır. Retorik gibi görünüyor ama 10 yıllık profesyonel eğitimden sonra yine de okulumu asla değiştirmeyeceğim.”