Yeni Şafak gazetesi müellifi, ilahiyatçı Hayrettin Karaman, “Türkiye’de dinî hayat bakımından kusurlu, eksikli olanlar sırf yahut sıklıkla gençler mi? Orta yaşlılarda sorun yok mu? Bu gençlerin birinci eğitimcileri bu orta yaşlılar yahut yaşlılar değil mi?” fikrini lisana getirdi.
Karaman yazısında, “Bugün bir kısım gençleri yoldan çıkaran nedir? Bu soruyu sormak durumundayız. İkinci sorumuz şu olmalıdır: Pekala, biz buna karşı ne yapabiliriz, hangi yasal yol, deva, ilaç, teknoloji, san’at ve imkânı kullanabiliriz? Bunları kullanabilecek kâfi sayı ve kalitede insanımız, bilgi ve teknolojimiz var mı? Yoksa işe nereden başlamalıyız. Merhum Mehmet Akif’in şöyleki söylemiş olduği aklımda kalmış: “Bugünün kelamda aydınlarına evvel Frenk âyetleri okuyacak, daha sonra Kur’ân âyetlerine geçeceksiniz”. sözünü kullandı.
Karaman şunları kaydetti:
“Merhum’un mecazi olarak tabir ettiği Frenk âyetlerinden gayesi, insanımızı bize yabancılaştıran çağın ideolojisine hakim olmak, evvel buradan ya çürüterek yahut tezimizi destekleyerek aktarmalar yapmak, muhatapta aldatıcı kaynaklarda kuşku hasıl olunca da ebedî hakikat olan Kur’ân’dan âyetler okuyarak onları irşat etmektir. Akif’e bakılırsa: “Bizler, faziletli, hakikaten parlak zamanları olan bir büyük milletin evlâdıyız. Lakin o fazilet, son üç asrın yürüyen ilmiyle, birleşip gitmedi; millet cehalete battıkça da kuvveti felç oldu. O denli bir düşüş düştü ki, artık ‘Batı’nın buyruğuyla yatıp kalkmaya mahkûm oldu. Zira toplum, yaşatan fenlerin kudret ve kuvvetinden doğan haşmetten yoksun durumdadır. Evet, biz hasmımızın irfan gücünden nasipsiz olduğumuz için bu gurursuz hüsrana düştük. daha sonra asırlarca süren ümitsizlik ve mahrumiyeti çektiğimiz için bugün, bizde bulunan fazilet bile hissiz, hareketsiz, ölgün kalmaktadır” (Ersoy, 1985: 442).
Kimi hoca arkadaşlar örneğin gençleri deizmden kurtarmak için “Şu âyetleri onlara okuyun, öteki şeye hacet yok” diyorlar. Ben de diyorum ki: Onlar kim, neredeler, siz neredesiniz!? Ortak bir yeriniz ve lisanınız var mı? Kelamı uzatmadan bir de şunu sormak istiyorum:Türkiye’de dinî hayat bakımından kusurlu, eksikli olanlar sırf yahut sıklıkla gençler mi? Orta yaşlılarda sorun yok mu? Bu gençlerin birinci eğitimcileri bu orta yaşlılar yahut yaşlılar değil mi?”
Karaman yazısında, “Bugün bir kısım gençleri yoldan çıkaran nedir? Bu soruyu sormak durumundayız. İkinci sorumuz şu olmalıdır: Pekala, biz buna karşı ne yapabiliriz, hangi yasal yol, deva, ilaç, teknoloji, san’at ve imkânı kullanabiliriz? Bunları kullanabilecek kâfi sayı ve kalitede insanımız, bilgi ve teknolojimiz var mı? Yoksa işe nereden başlamalıyız. Merhum Mehmet Akif’in şöyleki söylemiş olduği aklımda kalmış: “Bugünün kelamda aydınlarına evvel Frenk âyetleri okuyacak, daha sonra Kur’ân âyetlerine geçeceksiniz”. sözünü kullandı.
Karaman şunları kaydetti:
“Merhum’un mecazi olarak tabir ettiği Frenk âyetlerinden gayesi, insanımızı bize yabancılaştıran çağın ideolojisine hakim olmak, evvel buradan ya çürüterek yahut tezimizi destekleyerek aktarmalar yapmak, muhatapta aldatıcı kaynaklarda kuşku hasıl olunca da ebedî hakikat olan Kur’ân’dan âyetler okuyarak onları irşat etmektir. Akif’e bakılırsa: “Bizler, faziletli, hakikaten parlak zamanları olan bir büyük milletin evlâdıyız. Lakin o fazilet, son üç asrın yürüyen ilmiyle, birleşip gitmedi; millet cehalete battıkça da kuvveti felç oldu. O denli bir düşüş düştü ki, artık ‘Batı’nın buyruğuyla yatıp kalkmaya mahkûm oldu. Zira toplum, yaşatan fenlerin kudret ve kuvvetinden doğan haşmetten yoksun durumdadır. Evet, biz hasmımızın irfan gücünden nasipsiz olduğumuz için bu gurursuz hüsrana düştük. daha sonra asırlarca süren ümitsizlik ve mahrumiyeti çektiğimiz için bugün, bizde bulunan fazilet bile hissiz, hareketsiz, ölgün kalmaktadır” (Ersoy, 1985: 442).
Kimi hoca arkadaşlar örneğin gençleri deizmden kurtarmak için “Şu âyetleri onlara okuyun, öteki şeye hacet yok” diyorlar. Ben de diyorum ki: Onlar kim, neredeler, siz neredesiniz!? Ortak bir yeriniz ve lisanınız var mı? Kelamı uzatmadan bir de şunu sormak istiyorum:Türkiye’de dinî hayat bakımından kusurlu, eksikli olanlar sırf yahut sıklıkla gençler mi? Orta yaşlılarda sorun yok mu? Bu gençlerin birinci eğitimcileri bu orta yaşlılar yahut yaşlılar değil mi?”