Yüksek Mahkeme Çarşamba günü, bir engelli hakları savunucusunun, orada kalmayı hiç düşünmese bile federal engellilik yasasını ihlal ettiği için bir otele dava açıp açamayacağını tartıştı.
Pek çok yargıç davanın kendisi ve anlaşmazlığın çözülüp çözülemeyeceği sorusuyla ilgili şüphelerini dile getirdi.
Yaklaşık bir buçuk saat süren tartışmalar sırasında Yargıç Elena Kagan, “Bu ölü, ölü, ölü gibi, her bakımdan bir şey ölmüş olabilir” dedi. “Bu davayı önemli bir konuyu karara bağlamak için bir araç olarak kullanmak, muhtemelen bir noktada karara bağlanması gereken ancak mevcut bir davada kesinlikle gündeme gelebilecek bir konu, bence bu pek mümkün olabilecek bir şey gibi görünmüyor Mahkeme bunun için çaba harcamalı.”
Multipl skleroz teşhisi konan Floridalı bir kadın olan aktivist Deborah Laufer, Maine’in güney kıyısındaki bir hanın, otellerin erişilebilirlik bilgilerini açıklamasını gerektiren bir sivil haklar yasası olan Engelli Amerikalılar Yasası’nı ihlal ettiğini iddia ederek dava açtı.
Bayan Laufer, şirketleri yasaları ihlal etmekle suçlayan ve kendini “testçi” olarak tanımlayan bir kişidir. Mahkeme kayıtlarına göre konuyla ilgili 600’den fazla dava açmış. Bu tür zorluklar genellikle bir şirketin yasayı ihlal ettiğini kabul etmesini, ardından sorunu çözmesini ve yasal ücretleri ödemesini gerektirir.
Sorun, bu tür test uzmanlarının, şirketi ziyaret etmeyi hiç düşünmemiş olsalar bile, şirketleri Amerika Engelliler Yasası’na uymaya zorlayıp zorlayamayacağıdır. Her ne kadar sorulan soru dar kapsamlı olsa da, kararın, barınma ayrımcılığını içeren davalar da dahil olmak üzere diğer türden inceleme davaları için daha geniş etkileri olabilir.
Ancak Bayan Laufer mahkemeden davanın reddedilmesini talep etti. Otel artık yeni mülkiyete geçmiştir ve web sitesi engelli erişimine uygun konaklama birimlerini içerecek şekilde güncellenmiştir.
Yargıç Kagan’ın mahkemenin artık tartışmalı olmayan bir davaya daha fazla kaynak ayırması gerektiği yönündeki şüphelerini dile getirmesinin ardından otelin avukatı Adam G. Unikowsky bu talebi reddetti.
Mahkemenin bu davayı karara bağlamaması durumunda aynı durumun alt federal mahkemelerde tekrar tekrar yaşanacağını söyledi. Bu, Yargıç Ketanji Brown Jackson’ın mahkemenin “yeniden gündeme gelene kadar bekleyebileceğini” öne sürmesine yol açtı.
Bir hükümet avukatı bu yaklaşımı doğruladı ve davanın tartışmalı olduğunu savundu.
Asistan Erica L. Ross, “Sadece iddialarını mahkemede sürdürmeye çalışmayan bir davacımız, otelin artık sahibi olmayan bir davalımız değil, aynı zamanda artık ilgili bilgilerin eksik olmadığı bir web sitemiz de var” dedi. başsavcıya.
Ancak Baş Yargıç John G. Roberts Jr., Bayan Laufer’in kullandığı taktikler hakkındaki şüphelerini dile getirdi.
Eğer mahkeme davayı düşürürse, “bu, ne kadar çok olursa olsun, aynı şeyi yapan diğer düzinelerce insanı durduramayacak” dedi.
Yargıçlardan bazıları, Bayan Laufer’in bir engellilik testi uzmanı olarak eylemleri ile siyahi test uzmanlarını içeren iyi bilinen 1982 tarihli Yüksek Mahkeme kararı arasındaki paralellikleri anlamayı amaçlayan hipotezlere odaklandı.
Bu durumda Havens Realty Corp. v. Coleman davasında mahkeme, beyaz ve siyah bir test uzmanının bir apartman ilanına yanıt verdiği bir davaya dayanarak, 1968 tarihli Adil Konut Yasası’nın ihlali nedeniyle ev sahiplerini kimin dava edebileceğine ilişkin geniş bir tanımı onayladı. Siyahi kadına boş yer olmadığı, beyaz adama ise müsait daire olduğu söylendi.
Yargıç Jackson, ayrı öğle yemeği tezgahlarına karşı çıkan siyahlarla bir karşılaştırma yaptı ve Bayan Laufer’e, otellerin erişilebilirliklerini beyan edip etmediğini sorduğunda böyle bir ayrımcılığa maruz kalıp kalmadığını sordu.
Yargıç Jackson, “Aslında sandviç için orada değilsiniz” dedi. “Politikaya meydan okuyabilmek için kendilerini ayrımcı bir duruma soktukları için içeri giriyorlar.”
Yargıç Jackson, Bayan Laufer’in durumunun benzer olup olmadığını sordu.
“Gerçekten ayrımcılığa mı uğruyor?” dedi. “Düşünmeli miyiz?”
Hakimler genel olarak değerlendiricilerin bu tür davalar açamayacağına karar verirse, hukuk uzmanları ve konut savunucuları bunun ciddi sonuçlara yol açabileceğini söylüyor.
Adil konut yasalarına uyum ve bunların uygulanmasına odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Ulusal Adil Konut Birliği’nin genel danışmanı Morgan Williams, “Etkisi derin” dedi. “Tutuklama, Adil Konut Yasasını uygulamak için yaptıklarımıza temelden zarar verebilir.”
Acheson Hotels – Laufer, No. 22-429 davası, Eylül 2020’de Bayan Laufer’in Wells, Maine’de küçük bir otel olan Coast Village Inn and Cottages’ın işletmecisi Acheson Hotels’e dava açmasıyla başladı.
Davada tekerlekli sandalye kullanan Bayan Laufer, Coast Village Inn and Cottages’ı otellerin web sitelerinde erişilebilir odalar hakkındaki bilgileri açıklamasını gerektiren federal düzenlemeleri ihlal etmekle suçladı.
Bayan Laufer şikayetinde Maine’deki otelde kalmayı planlamadığını ancak otellerin federal engellilik yasalarına uygun olup olmadığını inceleyen bir testçi olduğunu söyledi. Federal mahkemeden, otelin çevrimiçi rezervasyon sistemini Engelli Amerikalılar Yasasına uyacak şekilde değiştirmesi ve avukatlık ücreti ödemesi yönünde talimat vermesini talep etti.
Bayan Laufer daha sonra şikayetini değiştirerek Florida’dan Maine’e gitmeyi ve kız kardeşiyle buluşmayı ve turistik yerler de dahil olmak üzere çeşitli duraklarda torununa eşlik etmeyi planladığını söyledi. Otelin engellilere yönelik konaklama olanakları hakkında bilgi vermemesi nedeniyle engellilerin “ayrımcılık olmaksızın seyahat etme hakkını” ihlal ettiğini ileri sürdü.
Bölge mahkemesi, yasal hak adı verilen hukuki bir kavram olan hukuki bir talepte bulunma ehliyetinin bulunmadığı gerekçesiyle davasını reddetti. Yargıç, Bayan Laufer’in Maine’i ziyaret etmeyi planlamasının “mantıksız” olduğunu yazdı ve onun “özel bir zarar” gösteremeyeceğini ekledi.
Merkezi Boston’da bulunan ABD Birinci Daire Temyiz Mahkemesi, Yüksek Mahkeme’nin 1982 tarihli kararını gerekçe göstererek bu kararı bozdu.
Otel, Bayan Laufer’in dava açma gerekçelerini sorgulayarak Yüksek Mahkeme’den davayı ele almasını talep etti.
Otelin avukatları dilekçelerinde davayı “çok büyük pratik öneme sahip” bir dava olarak nitelendirdi ve Bayan Laufer’in “ADA kapsamında toplu olarak binlerce dava açan” birçok denetçiden biri olduğunu ekledi.
Avukatlar, “Yaralanmayan davacıların ADA’nın şüpheli hak iddialarında bulunduğunu iddia ederken, uzlaşma ödemelerini zorlamak için yasal ücretleri tehdit ettiği bir küçük sanayi ortaya çıktı” diye yazdı. “Bu davalar küçük işletmelere yük oldu, yargı sistemini tıkadı ve yürütme organının federal yasayı uygulama konusundaki münhasır yetkisini baltaladı.”
Temmuz ayında Bayan Laufer’in avukatları mahkemeden davanın tartışmalı olarak reddedilmesini talep etti. Kendisini temsil eden bir avukatın Maryland’deki federal mahkeme tarafından disiplin cezasına çarptırılmasının ardından otele açtığı davayı gönüllü olarak geri çektiğini söylediler.
Otelin avukatları mahkemeden davaya devam edilmesini istedi ve yargıçlar da imzasız bir kararla bu kararı kabul etti. Davanın tartışmalı olup olmadığı sorusunun duruşmada tartışılabileceğini kaydettiler.
Pek çok yargıç davanın kendisi ve anlaşmazlığın çözülüp çözülemeyeceği sorusuyla ilgili şüphelerini dile getirdi.
Yaklaşık bir buçuk saat süren tartışmalar sırasında Yargıç Elena Kagan, “Bu ölü, ölü, ölü gibi, her bakımdan bir şey ölmüş olabilir” dedi. “Bu davayı önemli bir konuyu karara bağlamak için bir araç olarak kullanmak, muhtemelen bir noktada karara bağlanması gereken ancak mevcut bir davada kesinlikle gündeme gelebilecek bir konu, bence bu pek mümkün olabilecek bir şey gibi görünmüyor Mahkeme bunun için çaba harcamalı.”
Multipl skleroz teşhisi konan Floridalı bir kadın olan aktivist Deborah Laufer, Maine’in güney kıyısındaki bir hanın, otellerin erişilebilirlik bilgilerini açıklamasını gerektiren bir sivil haklar yasası olan Engelli Amerikalılar Yasası’nı ihlal ettiğini iddia ederek dava açtı.
Bayan Laufer, şirketleri yasaları ihlal etmekle suçlayan ve kendini “testçi” olarak tanımlayan bir kişidir. Mahkeme kayıtlarına göre konuyla ilgili 600’den fazla dava açmış. Bu tür zorluklar genellikle bir şirketin yasayı ihlal ettiğini kabul etmesini, ardından sorunu çözmesini ve yasal ücretleri ödemesini gerektirir.
Sorun, bu tür test uzmanlarının, şirketi ziyaret etmeyi hiç düşünmemiş olsalar bile, şirketleri Amerika Engelliler Yasası’na uymaya zorlayıp zorlayamayacağıdır. Her ne kadar sorulan soru dar kapsamlı olsa da, kararın, barınma ayrımcılığını içeren davalar da dahil olmak üzere diğer türden inceleme davaları için daha geniş etkileri olabilir.
Ancak Bayan Laufer mahkemeden davanın reddedilmesini talep etti. Otel artık yeni mülkiyete geçmiştir ve web sitesi engelli erişimine uygun konaklama birimlerini içerecek şekilde güncellenmiştir.
Yargıç Kagan’ın mahkemenin artık tartışmalı olmayan bir davaya daha fazla kaynak ayırması gerektiği yönündeki şüphelerini dile getirmesinin ardından otelin avukatı Adam G. Unikowsky bu talebi reddetti.
Mahkemenin bu davayı karara bağlamaması durumunda aynı durumun alt federal mahkemelerde tekrar tekrar yaşanacağını söyledi. Bu, Yargıç Ketanji Brown Jackson’ın mahkemenin “yeniden gündeme gelene kadar bekleyebileceğini” öne sürmesine yol açtı.
Bir hükümet avukatı bu yaklaşımı doğruladı ve davanın tartışmalı olduğunu savundu.
Asistan Erica L. Ross, “Sadece iddialarını mahkemede sürdürmeye çalışmayan bir davacımız, otelin artık sahibi olmayan bir davalımız değil, aynı zamanda artık ilgili bilgilerin eksik olmadığı bir web sitemiz de var” dedi. başsavcıya.
Ancak Baş Yargıç John G. Roberts Jr., Bayan Laufer’in kullandığı taktikler hakkındaki şüphelerini dile getirdi.
Eğer mahkeme davayı düşürürse, “bu, ne kadar çok olursa olsun, aynı şeyi yapan diğer düzinelerce insanı durduramayacak” dedi.
Yargıçlardan bazıları, Bayan Laufer’in bir engellilik testi uzmanı olarak eylemleri ile siyahi test uzmanlarını içeren iyi bilinen 1982 tarihli Yüksek Mahkeme kararı arasındaki paralellikleri anlamayı amaçlayan hipotezlere odaklandı.
Bu durumda Havens Realty Corp. v. Coleman davasında mahkeme, beyaz ve siyah bir test uzmanının bir apartman ilanına yanıt verdiği bir davaya dayanarak, 1968 tarihli Adil Konut Yasası’nın ihlali nedeniyle ev sahiplerini kimin dava edebileceğine ilişkin geniş bir tanımı onayladı. Siyahi kadına boş yer olmadığı, beyaz adama ise müsait daire olduğu söylendi.
Yargıç Jackson, ayrı öğle yemeği tezgahlarına karşı çıkan siyahlarla bir karşılaştırma yaptı ve Bayan Laufer’e, otellerin erişilebilirliklerini beyan edip etmediğini sorduğunda böyle bir ayrımcılığa maruz kalıp kalmadığını sordu.
Yargıç Jackson, “Aslında sandviç için orada değilsiniz” dedi. “Politikaya meydan okuyabilmek için kendilerini ayrımcı bir duruma soktukları için içeri giriyorlar.”
Yargıç Jackson, Bayan Laufer’in durumunun benzer olup olmadığını sordu.
“Gerçekten ayrımcılığa mı uğruyor?” dedi. “Düşünmeli miyiz?”
Hakimler genel olarak değerlendiricilerin bu tür davalar açamayacağına karar verirse, hukuk uzmanları ve konut savunucuları bunun ciddi sonuçlara yol açabileceğini söylüyor.
Adil konut yasalarına uyum ve bunların uygulanmasına odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Ulusal Adil Konut Birliği’nin genel danışmanı Morgan Williams, “Etkisi derin” dedi. “Tutuklama, Adil Konut Yasasını uygulamak için yaptıklarımıza temelden zarar verebilir.”
Acheson Hotels – Laufer, No. 22-429 davası, Eylül 2020’de Bayan Laufer’in Wells, Maine’de küçük bir otel olan Coast Village Inn and Cottages’ın işletmecisi Acheson Hotels’e dava açmasıyla başladı.
Davada tekerlekli sandalye kullanan Bayan Laufer, Coast Village Inn and Cottages’ı otellerin web sitelerinde erişilebilir odalar hakkındaki bilgileri açıklamasını gerektiren federal düzenlemeleri ihlal etmekle suçladı.
Bayan Laufer şikayetinde Maine’deki otelde kalmayı planlamadığını ancak otellerin federal engellilik yasalarına uygun olup olmadığını inceleyen bir testçi olduğunu söyledi. Federal mahkemeden, otelin çevrimiçi rezervasyon sistemini Engelli Amerikalılar Yasasına uyacak şekilde değiştirmesi ve avukatlık ücreti ödemesi yönünde talimat vermesini talep etti.
Bayan Laufer daha sonra şikayetini değiştirerek Florida’dan Maine’e gitmeyi ve kız kardeşiyle buluşmayı ve turistik yerler de dahil olmak üzere çeşitli duraklarda torununa eşlik etmeyi planladığını söyledi. Otelin engellilere yönelik konaklama olanakları hakkında bilgi vermemesi nedeniyle engellilerin “ayrımcılık olmaksızın seyahat etme hakkını” ihlal ettiğini ileri sürdü.
Bölge mahkemesi, yasal hak adı verilen hukuki bir kavram olan hukuki bir talepte bulunma ehliyetinin bulunmadığı gerekçesiyle davasını reddetti. Yargıç, Bayan Laufer’in Maine’i ziyaret etmeyi planlamasının “mantıksız” olduğunu yazdı ve onun “özel bir zarar” gösteremeyeceğini ekledi.
Merkezi Boston’da bulunan ABD Birinci Daire Temyiz Mahkemesi, Yüksek Mahkeme’nin 1982 tarihli kararını gerekçe göstererek bu kararı bozdu.
Otel, Bayan Laufer’in dava açma gerekçelerini sorgulayarak Yüksek Mahkeme’den davayı ele almasını talep etti.
Otelin avukatları dilekçelerinde davayı “çok büyük pratik öneme sahip” bir dava olarak nitelendirdi ve Bayan Laufer’in “ADA kapsamında toplu olarak binlerce dava açan” birçok denetçiden biri olduğunu ekledi.
Avukatlar, “Yaralanmayan davacıların ADA’nın şüpheli hak iddialarında bulunduğunu iddia ederken, uzlaşma ödemelerini zorlamak için yasal ücretleri tehdit ettiği bir küçük sanayi ortaya çıktı” diye yazdı. “Bu davalar küçük işletmelere yük oldu, yargı sistemini tıkadı ve yürütme organının federal yasayı uygulama konusundaki münhasır yetkisini baltaladı.”
Temmuz ayında Bayan Laufer’in avukatları mahkemeden davanın tartışmalı olarak reddedilmesini talep etti. Kendisini temsil eden bir avukatın Maryland’deki federal mahkeme tarafından disiplin cezasına çarptırılmasının ardından otele açtığı davayı gönüllü olarak geri çektiğini söylediler.
Otelin avukatları mahkemeden davaya devam edilmesini istedi ve yargıçlar da imzasız bir kararla bu kararı kabul etti. Davanın tartışmalı olup olmadığı sorusunun duruşmada tartışılabileceğini kaydettiler.